Ik droom er al jaren van, beste lezer. Een auto die je jaren bijhoudt en die je nooit in de steek laat. Die geschikt is voor hete zomer én strenge winter – want die hebben we dit jaar verrassend genoeg nog eens gehad. Een auto waar je elke dag op kunt rekenen, maar die ook weer zonder aarzeling start na maanden stilstand. Zo’n machine waarbij je nooit hoeft na te denken over hoe je in godsnaam al die spullen in de koffer kwijt kunt, of wanneer je hem nog eens moet schoonmaken. Want geen kat kijkt ernaar om, en geef toe: die doorleefde look staat hem wel.

Objectief de underdog

Eigenlijk heb ik al jaren zo’n auto op het oog. Hij heet Subaru Outback en als ik eerlijk ben heeft hij heel wat factoren tegen. Zijn dorstige boxermotor bijvoorbeeld, en zijn hoge CO2-uitstoot en dus ook dito fiscale lasten. Of – en ik zeg nog maar wat – een dealer in de buurt. En dan is er nog een lange lijst met automerken die met meer stijlgevoel of zin voor uniformiteit een dashboard kunnen ontwerpen.

Maar afgelopen winter reden we met een Outback naar de Oostkantons, viel alles weer in de plooi en begreep ook mijn vriendin de charme van de Japanner. Zetelverwarming – ik weet het, hoe kun je er bij deze temperaturen nog maar aan denken? – die je blindelings vindt, bagage die je zonder omkijken kwijt kunt, de verhoogde ophanging die op dat verdomd stuk E42 tussen Verviers en Spa had geweten wat te doen als ze dat traject niet hadden heraangelegd. En de Outback pretendeert geen greintje sportiviteit, dus ik kon zelfs perfect leven met de Lineartronic-versnellingsbak.

De Outback als outsider

Sneeuw was er niet in de Oostkantons, maar ik weet van een trip naar Finland bij –15 enkele jaren geleden dat de Outback ook daar geen enkele moeite mee heeft. Ik leerde daar ook dat Subaru er bewust voor kiest om zo out of step te zijn met de andere automerken die in Europa worden verkocht. Of ze die positie nog lang kunnen volhouden, is een terechte vraag, maar dat maakt mijn zwak voor de outsider die de Outback blijft er niet minder sterk op.

Enkele weken geleden reed ik met de nieuwe Outback. Die wist me verrassend genoeg minder te charmeren dan het uitgaande model. Ik denk dat het ligt aan het grote touchscreen, dat Subaru geïnstalleerd lijkt te hebben in een poging om toch te conformeren. Dus nu spookt de voorganger door mijn hoofd. Amper tweedehands te vinden, laat staan binnen mijn budget, hoge taksen en een hoog verbruik. Maar toch zijn dat zaken die ik zó opzij zou schuiven voor een irrationele keuze.

VRAAG:

Ik kan vast niet de enige zijn met zo’n irrationele voorliefde voor een auto. Daarom: naar welke underdog gaat jullie irrationele keuze?