Rijtest: Opel Insignia 2.8 V6T 4x4

Opel Insignia

Opel Insignia

De Insignia van Opel toont zich een waardige nieuweling in het felbevochten segment van de gezinswagens. Nadat de wagen tot “Auto van het jaar 2009” werd gekroond, rijfde hij ook nog verschillende andere prijzen binnen, waaronder de Red Dot Design Award. Wij mochten de topversie van de Insignia aan de tand voelen, met name de 2.8 V6 T 4x4, mét automaat.

Opel zelf is natuurlijk trots op de nieuw ingeslagen weg van de Insignia en vertelt hoe goed de wagen wel verkoopt aan iedereen die het wil horen. De Insignia moet de Vectra doen vergeten, die de laatste jaren meer en meer en grijze muis werd in het autolandschap. Al mogen we niet zeggen dat de Insignia de Vectra vervangt. De Insignia is anders en dat merk je direct wanneer je de wagen benadert.

‘Boemerang’ is het codewoord dat overal terugkomt als je de wagen bekijkt, in de koplampen, in de flanken, in de schouderlijnen, zelfs in de deurgrepen in het interieur. Aan de achterdeur zien we een curve die onwillekeurig doet denken aan de ‘Hofmeisterknik’ die we kennen van BMW. Mits wat verbeelding zie je in de Opel-vijfdeurs ook een vleugje 5 GT-concept van dat Beierse merk. Ander opvallend detail zijn de LED-positioneringslichten. Ook daar komt de boemerang-vorm in terug.

Opel Insignia

Breken met de geschiedenis
De wagen lijkt gehuld in een stilte voor de storm, als een slagschip dat wacht om aan te vallen. Elegant, zonder angst voor eventueel weerwerk van de concurrentie, hier onder andere de VW Passat en de Ford Mondeo. Die elegante lijn resulteert trouwens in een Cx-waarde van 0,27. Door de donkere kleur verdwijnen de accentueringen van de testwagen wel wat in zijn eigen schaduw. Hij lijkt in niets op de Vectra, Opel positioneert hem dan ook terecht als een nieuw model. Mits een beetje overdrijven zouden we zelfs kunnen zeggen dat je hem niet als Opel herkent, vanwege zijn vloeiende lijnen en afgeronde hoeken.

Opel Insignia interieur

De afwerking zit in de details
Eens in het interieur worden we omvat door een gezellige set-up. De lederen sportzetels zitten goed en bieden meer dan voldoende steun voor lange ritten. Onze wagen was voorzien van een elektrisch verstelbare bestuurderszetel, waardoor je de zitpositie tot op de graad kan verstellen. Tijdens de warme testdagen bleek de zetelventilatie in de lederen zetels ook handig, al had die koeling naar mijn mening nog iets duidelijker gemogen en is het jammer dat enkel de bestuurder (optioneel) aanspraak kan maken op deze luxe behandeling.. De elektrische parkeerrem, een knop in de middenconsole, reageerde iets te traag bij de bediening, waardoor je de neiging had om nog eens te controleren of je hem wel had afgezet. Op die middenconsole vind je trouwens een hele hoop knopjes, waarbij je je soms al eens vergist van knopje en de radio afzet, in plaats van de bestemming in de navigatie te bevestigen. Het was ons ook een raadsel waarom de draai- en drukknop naast de elektronische handrem dezelfde functie had als eenzelfde knop iets hoger op de middenconsole. Akkoord, zo kan de passagier ook een knop hanteren, maar het leek wel een overdaad aan draaiknoppen, als je meetelt dat de radio en telefoonuitrusting ook aan het stuur bediend kan worden. Bij de bediening van de richtingaanwijzer, dook een vervelend geruis op in de middenconsole, in de kadans van het relais. Het leek alsof het knipperlichtrelais nog eens extra weerklonk wanneer de radio uitstond (of was het en elektrische storing?). Iets wat volgens ons niet kan in een wagen van die prijsklasse. De parkeerhulp werkt feilloos, je parkeert je slee in plaatsjes die zonder deze handige hulp links zou laten liggen. Ook heb je achteraan een lagere toon dan vooraan, zodat je weet aan welke kant je net niets raakt. Het kofferdeksel is, net zoals de deuren vrij zwaar maar geeft een kwaliteitsvol geluid bij het dichtslaan. De inhoud van de koffer bedraagt 520l. Concurrent Ford haalt hier in de Mondeo 30l meer uit, Volkswagens Passat gaat met de grootste kofferruimte lopen (565l).

Deze foto kan hier in wallpaper formaat verkregen worden.

Comfortabele reiswagen

De Opel beschikte ook over AFL-systeem (Adaptive Forward Lighting). De wagen beslist zelf wanneer de grootlichten worden ingeschakeld op momenten dat er geen tegenliggers worden waargenomen. De computer denkt echter iets anders dan de mens, dus worden de grootlichten ook iets later uitgeschakeld dan je zelf zou doen wanneer een tegenligger opduikt. Ook wanneer je je donkere garage uitrijdt, krijg je de melding “Grootlichten ingeschakeld”. Nog in de middenconsole – de zoveelste knopjes intussen – vinden we de FlexRide-afstelling van de ophanging en versnelingsbak.Hier kan je kiezen tussen “Sport”, “Tour” of geen van beiden. In de “Tour”-stand gaat de wagen een tikkeltje romiger rijden, zonder echter gevoelloos te worden. Het verschil met de gewone stand is gering. In de “Sport”-stand staat de ophanging een stuk strakker, wordt de versnellingsbak alerter en gaat het sturen snediger. Ook hier moet je in gedachten houden dat je in een comfortabele reisberline rijdt en dat de sportafstelling nooit extreme waarden bereikt. Dat comfortgevoel wordt benadrukt door de standaar ESP en cruise control op de wagen. De ESP kan tijdelijk worden uitgeschakeld, voor wanneer je even wat plezier wil maken met de wagen. Toch zal je de wagen moeilijk van zijn baan krijgen of wheelspin veroorzaken, omdat je met de permanente 4x4-aandrijving rijdt. Die zorgt ervoor dat de 260pk waarover de 2.8 V6T beschikt netjes op de baan worden overgebracht.

Die 260pk werd in onze testwagen naar de wielen geleid door een automatische versnellingsbak met 6 versnellingen. Ik heb me in vorige tests negatief uitgelaten over de automaat in het algemeen en dacht zelf nooit met dit soort transmissie te zullen rijden, maar de Opel-bak doet me toch twijfelen. De versnellingsbak reageert gewiekst op een druk op het gaspedaal, schakelt terug wanneer je even dieper doorduwt en schakelt vlot en zonder haperen op naar de volgende versnelling. Hij past zich ook ietwat aan de bestuurder aan. Als deze even de 260 paarden wil loslaten, zal de bak iets later opschakelen dan wanneer je lekker zuinig probeert te rijden.

Abonnement bij het tankstation
Dat zuinig rijden moet je met een grove korrel zout nemen. Je rijdt tenslotte in een zware 2.8 (die we kennen van de Saab 9-3 Turbo X)mét V6 en turbo. Tel daarbij nog eens de 4x4-aandrijving, de automatische versnellingsbak en de grote 19”-wielen, en je verbruik moet wel twee cijfers voor de komma bevatten. Dat deed het dan ook. Enkel bij snelwegverkeer (90-120km/u) reden we aan 7 tot 9l/100km. Vooral in stadsverkeer steeg het verbruik al snel van gemiddeld 12l naar 17l/100km. Eens je het volle potentieel van de 260 pk en 350 Nm gaat benutten, flirt de wagen met de 20l/100km. Daar komt nog eens bij dat de 2.8-motor in België financieel wordt afgestraft met 15 fiscale pk. Dat wil zeggen dat je de volle pot (€ 4.957) betaalt bij de inverkeersstelling en jaarlijks nog eens € 702 kan leggen voor de verkeersbelasting. Op zich valt dat nog mee, maar je kan je de vraag gaan stellen of je voor dat geld niet voor een andere (Duitse?/Prestige?)berline zou kiezen. Als je even een trapje lager op de ladder kijkt, dan zie je dat de nieuwe 2.0 Turbo ook al 220 pk produceert, combineerbaar is met 4x4 en een automaat en tot slot ook nog eenzelfde koppel van 350 Nm op de weg overzet. De 1.6T met 180pk kost je nog een stuk minder in BIV en taksen, maar je krijgt er ook minder voor in de plaats. De stem van de V6-motor was naar ons idee een beetje bedeesd, je verwachtte de motor meer te horen. Toch bood hij gewillig zijn paarden aan wanneer daar naar werd gevraagd. Een sprintje van 0-100 gaat in 7 seconden. Niet de eerste van de klas, al komt dit voor een stuk door het gewicht (1.503kg) dat hij meedraagt.

Prijs & Opties
De prijs van de Opel Insignia begint op € 24.100 voor de 1.6 benzine met 115pk (Edition, 4d/6 versn.). De 2.8 V6T is de voorlopige topversie. In basisuitrusting kost deze € 37.100 (Sport, 5d/6 versn.). Voor de automaat betaal je € 1.750 extra. Onze wagen was voorzien van 19” velgen (€ 500), geperforeerd Siena-leder(€ 1.950), Elektronische handrem(€ 220), Elektronisch verstelbare bestuurderszetel (€ 600), Infinity Sound System (€ 600), Bluetooth telefoonvoorbereiding (€ 300), DVD800 Navi (€ 1.920), AFL (€ 900), Premium Climate Pack (€ 300), Park Pilot (€ 500), dubbele metaalkleur (€ 570) en het Licht&Zicht Pack(€300). Op zich zijn deze opties meer dan voldoende voor deze wagen. Ik zou er zelf geen extra aanduiden in de catalogus, tenzij je van plan bent een aanhangwagen te trekken.

Conclusie
De Insignia heeft ons overtuigd met zijn afwerking, zijn elegante verschijning en zijn motorenpalet; Enkel de keuze voor de 2.8 V6 uit de testwagen is ons wat vreemd. Ons lijkt het dat de wagen enkel zal gekocht worden door mensen die een Amerikaanse wagen gewoon zijn, of die geen extra centen willen neertellen voor de Duitse prestigewagens. Wie echt de krachtigste Opel wil, zal nog even wachten tot de OPC in de showroom staat (of heeft deze al besteld). Op een paar foutjes na (een beetje simpel gemonteerde kofferspoiler, bijgeluiden van de knipperlichten) lijkt de Insignia ons de nieuwe te kloppen auto in de klasse van de gezinsberlines. Natuurlijk moeten de diesels het gros van de verkoop voor hun rekening nemen, toch zien we dat de benzinemotoren een grote stap voorruit hebben gemaakt op vlak van vermogen zowel als op het zuinigheidsnummer. Al geldt dat laatste natuurlijk niet voor ons testmodel.

Meer technische info vind je HIER.
Tekst: Sven Geiregat
Foto's: Thomas Anthoni
Met dank aan Opel Belgium

Laatst gepubliceerd

Reacties (9)

Plaats een reactie
Wim 16:20
afbeelding van Wim

je ziet ze al veel rijden, en ik ben daar zeker niet rouwig om

Hannes 18:13
afbeelding van Hannes

En toch zit er iets fout als ik hem zie staan, ik weet niet wat, maar het geheel klopt niet naar mijn gevoel. Mooie (uitgebreide!) review. nu weet ik tenminste dat bedeesd met een d is. :p de vijfde foto is echt een "plaatje"...

Lex 19:51
afbeelding van Lex

ik ben blij dat opel eindelijk nog eens een wagen op de markt heeft gebracht die de emotie aanspreekt.
De laatste generaties van de Vectra waren echt te lelijk en te grijs voor woorden. Altijd wel degelijke, goeie wagens, maar zeker niet meer dan dat.

Uw reactie

Recente reacties

Laatste rijtesten

Alle rijtesten

Laatste reportages

Alle reportages

Laatste nieuws

Alle nieuws