Het grote publiek mag de boodschap niet altijd even duidelijk horen, maar Kia meent het op de Europese markt. Om zijn ambities kracht bij te zetten, haalde het Koreaanse merk enkele jaren geleden de Duitser Albert Biermann binnen. Als die naam je niet meteen iets zegt, dan zeggen de producten die hij voor BMW ontwikkelde je ongetwijfeld wel iets: die begonnen met de letter M.

Ledlicht verplicht

Biermann ruilde de M in voor de N, want bij Hyundai mocht hij de sportieve N-afdeling mee opbouwen. Voor Kia boog hij zich over de Stinger, een vierdeurscoupé - al spreekt Kia zelf liever over een ‘fastback’ - die zonder verpinken zijn vizier richt op de Audi A5 Sportback en BMW 4 Reeks Gran Coupé. Straffe ambities, maar de Koreanen hielden het van meet af aan realistisch: de Kia Stinger moet vooral een halo car zijn, een uithangbord van waar het merk toe in staat is.

Vandaag, anno 2022, is Biermann intussen met pensioen en is de Kia Stinger bij de plastisch chirurg gepasseerd. Hoewel het ontwerp van Peter Schreyer in essentie al dateert van de GT Concept uit 2011, is er bij de facelift maar weinig veranderd. De koplampen kregen een iets ander ontwerp, al heb je een vergrootglas nodig om dat te spotten. Achteraan is het verschil duidelijker: daar verbindt de intussen obligate ledstrook beide achterlichten. De richtingaanwijzers in die achterste lichtblokken krijgen eveneens nieuwe ledverlichting in de vorm van een geblokte vlag.

Kwaliteitsinjectie

Geen facelift zonder nieuwe velgdesigns en koetswerkkleuren, dus voegt Kia een nieuw ontwerp in 19 duim en Ascot Green toe aan het aanbod. Ronden we de rondleiding aan de buitenkant even af, dan rest er ons alleen nog te zeggen dat Kia nu uitsluitend nog de GT-aankleding overhoudt. Dat is geen toeval, maar daarover meteen meer.

Eerst stappen we in om de wijzigingen aan het interieur te noteren. Hoewel Kia daar de esthetica en de kwaliteitsindruk voor mekaar had, waren er in de details enkele verbeterpuntjes te spotten. De Koreanen namen daarom enkele materialen opnieuw onder de loep, zoals op het stuur en rond het instrumentenpaneel. Er is sfeerverlichting in alle mogelijke kleuren, de centrale achteruitkijkspiegel is voortaan frameloos en het infotainmentsysteem met scherm van 10,25 duim kreeg een update, net als het display van 7 duim tussen de tellers op het instrumentenpaneel. Dat toont voortaan beelden uit je dode hoek als je de richtingaanwijzer inschakelt, net als bij de recente SUV’s van Kia en Hyundai.

Vreemde keuze

Het motoraanbod onder de kap wordt wel grondig opgeschud. De 2.0 turbobenzine en de 2.2 turbodiesel gingen op de schop, en alleen de muzikale 3.3 V6 blijft over. Een vreemde keuze: volgens Kia is het omdat het merendeel van de klanten voor die zescilinder koos, maar in welk fiscaal gunstig klimaat die klanten resideren willen de Koreanen niet kwijt.

Alleszins blijft de dubbel aangeblazen zescilinder zowat ongewijzigd. Hij is nog steeds goed voor 370 pk (bij 6.000 tpm) en 510 Nm, dat breed wordt uitgesmeerd (1.300 tot 4.500 tpm). De hele stoeterij gaat via een achttrapsautomaat naar de vier wielen. Vloer je het gaspedaal zo doeltreffend mogelijk, dan tik je na 4,9 seconden 100 km/u aan.

Grand tourer

Het chassis heeft de handtekening van Biermann niet uitgewist, en dat betekent dat de Stinger nog steeds gewillig doet wat je handen via het stuur dirigeren. De vierwielaandrijving geeft de voorkeur aan de achterwielen, de ophanging is verrassend vergevingsgezind en het karakter van de V6 blijft bijzonder beschaafd. De romigheid van zo’n zescilinder? Om van te smullen en een echte GT waardig.

Switch naar de sportievere rijmodi en er komt een artificiële auditieve ondertoon bij, maar de adaptieve ophanging trekt het geheel wat strakker in het gareel. Ga je echt doorduwen, dan valt de onverstoorbare stabiliteit bij hogere snelheden op, maar merk je dat de kilo’s in de neus de Stinger heel eventjes van de wijs durven brengen. Gelukkig weet de Kia zich daarna meteen te herpakken en vol enthousiasme weer koers te zetten richting de volgende bocht.

Uiteindelijk zijn het wel die kilo’s die roet in het eten komen gooien: de Stinger GT werpt vlot 1,8 ton gewicht in de schaal. Tel dat op bij vierwielaandrijving en een ‘grote’ zescilinder, en het gemiddelde verbruik schuwt de dubbele cijfers niet. Wij doken na ettelijke rustige snelweg- en minder rustige Autobahnkilometers niet onder de 10 l/100 km; Kia zelf geeft een gemiddelde van 10,7 l/100 km op.

Prijzen

Dat maakt dat de Stinger nog steeds een moeilijke case voor zichzelf opbouwt. Enerzijds schermt hij met een vanafpijs van 55.990 euro en duikt hij daarmee moeiteloos onder de prijs van de zowat even krachtige BMW M440i xDrive Gran Coupé (68.775 euro) en de Audi S5 Sportback TDI (71.130 euro), die weliswaar diesel drinkt. Bovendien beperkt de optielijst van de Stinger zich tot metaallak, een schuifdak en specifieke keuzes voor de lederen bekleding. Voor de rest is alles inbegrepen: elektrisch verstelbare, verwarmbare en ventileerbare zetels, een Harman/Kardon-installatie, head-updisplay, zowat alle denkbare rijhulp, navigatie, enzovoort.

Anderzijds zien vadertje staat en Europa met de CO2-rekenmachine de Kia Stinger GT graag komen met een gemiddelde CO2-uitstoot van 247 g/km, waar de BMW het op 181 g/km en de Audi het op 185 g/km houdt. Jammer dus dat de fiscaal vriendelijkere motoren die deze Stinger tot voor kort onder de kap had, finaal werden geschrapt, want de Belgische koper laat naast zijn hart ook graag zijn portefeuille spreken.

Conclusie

Anno 2022 alleen nog een 3,3 liter grote V6 aanbieden in een auto waar je je als merk attractiever mee op de kaart wil zetten: je kunt als autoliefhebber alleen maar respect hebben voor zoveel lef. Alleen schiet de Kia Stinger GT zichzelf daarmee flink in de voet: ondanks zijn interessantere catalogusprijs en hypervolledige uitrusting prijst de Koreaan zichzelf zowat uit de markt. Jammer, want deze Koreaanse grand tourer is nog steeds een van de interessantste verborgen verleiders in het segment van de vierdeurscoupé’s.