We spreken 2001, Ford lanceert voor het eerst de Ranger in België en 120 klanten vonden er dat jaar hun goesting in. Vorig jaar, 2015, vloog de Ranger 1.250 keer over de toonbank. Waardoor Ford in België marktleider is in het pick-up-segment. Een segment dat trouwens - geloof het of niet - in de lift zit. En daar heeft de fiscaliteit zeker iets mee te maken, want zo'n stevige pick-up kan je lekker inschrijven als lichte vracht. Het is dan ook niet verrassend dat het merendeel van de gekochte Rangers full-option exemplaren zijn met automaat en de 3.2-liter diesel. Van werkpaard in 2001 naar luxebeest in 2016?

Gekeken naar grote broer

Hoewel Ford spreekt van 'de nieuwe Ranger' gaat het hier wel degelijk over een facelift. Want de onderhuidse fundamenten blijven staan. Al werden die her en der bijgeschaafd. Net zoals het uiterlijk trouwens. Dat krijgt wat meer trekken van grote Amerikaanse broer F-150, met hertekende bumper en grille ten gevolge. Afhankelijk van de uitvoering pronkt die met chroom, dan wel met grijs gestifte lippen.

Verder herken je de Ranger 2016 aan de nieuwe koplampen en meer gespierde motorkap. Ga je voor de hoogste uitvoering - wat klanten blijkbaar met bosjes doen -, dan krijg je nog de Pride Orange-lakkleur en 18-duims gepolijste velgen. En o ja, de nodige Wildtrack-logo's uiteraard.

Ver-adem-ing

Uiterlijk moet je dus al een abonnement hebben op pickupfans.be om 'de nieuwe' te herkennen, binnenin ging Ford met de grove borstel door het interieur. Een verademing, want de Ranger adopteert technologie van de Mondeo en co. Waardoor je eigenlijk niet meer het gevoel hebt te vertoeven in een pick-up, wel in een hoog op z'n pootjes staande personenwagen - nu ja, een SUV zeg maar.

Specifiek krijg je daardoor een aangenaam vormgegeven en afgewerkt dashboard met (optioneel) 8-duims aanraakscherm met Sync II. Belangrijker dan al dat gesync is dat er daardoor - en we hebben ze geteld - maar liefst 20 knopjes verdwijnen van het dashboard. Twintig! Voor de bestuurder tekenen technologieën zoals adaptieve cruise controle, verkeersbordherkenning, rijbaancontrole, trailer sway control en achteruitkijkcamera present. De enige gevallen steek waar we Ford op kunnen betrappen is de achterruitverwarming. Die wordt aangedreven door twee goedkoop ogende kabeltjes die los binnenin op de ruit hangen en verdwijnen onder het plastic van de C-stijl.

Vier en vijf

De onderzijde van de Ranger liet Ford ongemoeid. Met reden, want met z'n bodemvrijheid 230 mm en doorwaaddiepte van 800 mm behoort hij bij de beste van de klas. Daardoor blijft qua ophanging de double wishbone vooraan en segmentconforme bladveeropstelling achteraan present tekenen. Idem voor de geventileerde schijfremmen voor en trommelremmen achter.

Een lijn die we kunnen doortrekken naar de motorisaties. Want ook daar nog steeds de 2.2 TDCi en 3.2 TDCi in de keuzelijsten. Die eerste schopt het met z'n vier cilinders voortaan wel tot 160 pk (+10 pk) en 385 Nm (+10 Nm). Meer nog, de CO2 uitstoot werd dankzij het toevoegen van een start-stopsysteem en herwerkte versnellingratio's ingedijkt tot 206 g/km. Al blijft er een EURO 5-badge op plakken

De 3.2 TDCi, die blijft zijn eigenzinnige zelve. Hoezo eigenzinnig? Wel, in tegenstelling tot wat je zou denken gaat het hier niet over een V6, wel over een vijf-in-lijn. Met 200 pk en een koppel van 470 Nm. Wederom met een Euro 5-norm.

Minder is soms beter

Gezien de voorkeur van de koper namen we dan ook de Wildtrack Double Cab 3.2 TDCi onder de loep. Opvallend daarbij is dat de Ranger zich qua rijden en ophanging voortreffelijk gedraagt maar de aandrijflijn afbreuk doet aan die beleving. Niet zozeer het blok (dat al sinds 2006 dienstplicht bij Ford heeft) is de zwakke schakel, wel de automatische versnellingsbak met 6 trappen.

Die voelt zich namelijk te onzeker in het verkeer. Waardoor er té lange pauzes ontstaan tussen input (lees: intrappen van gaspedaal) en uiteindelijke vooruitgang. Daarnaast jaagt hij de 3.2 ook nodeloos in de toeren. De kracht van dat blok zit hem namelijk onderin (lees: tussen de 1.500 en 2.750 opm) maar in realiteit laat de automaat de vijfcilinder harder werken dan nodig, met onaangenaam geluid in het interieur ten gevolge.

De handbak lijkt ons dan ook de betere keuze. Of meer nog; eigenlijk voelt de 2.2 TDCi in de praktijk (evenzeer met handbak) niet minder krachtig aan en genieten inzittenden van een stillere werking. Anderzijds is het zonde dat Ford geen romig werkende automaat in de Ranger kan lepelen. Al begrijpen we dat de robuustheid van de bak primeert.

Of we nog ergens over te zaniken hebben? Weinig. Want on the fly kan je van achterwiel- naar vierwielaandrijving schakelen en ook ploegen in het diepe slijk en modder deed de Ranger zonder morren. De variabele elektrische bekrachtiging maakt het stuur wel opvallend licht bij lage snelheden. Daardoor kan je de Ranger inparkeren met het gemak van een Fiesta, maar verlies je wel wat dat 'mannelijke' pick-up-gevoel.

Sans btw

Prijs van zo'n hoog uitgevoerde 3.2 TDCi Wildtrack met zo goed als alle toeters en bellen en dubbele cabine? 33.105 euro... zonder BTW. Alsof ze bij Ford weten welk cliënteel ze moeten aanspreken. Een gelijke uitvoering met 2.2 TDCi staat in de boeken voor 31.905 euro (ex. BTW). Een miniem prijsverschil dat ergens verklaart waarom klanten voor de 3.2 gaan. Dat staat nu eenmaal stoerder op de flank. Ga je voor de handbak 3.2 - en doe dat maar -, dan leg je 32.105 euro op tafel, alweer zonder BTW bijgerekend.

Grootste concurrent is de nieuwe generatie Nissan Navara met 190 pk sterke 2.2, zowel qua kunde als qua afwerking. De prijs daarvan (als hoog uitgeruste Tekna) valt op een peulenschil van de Ranger. 32.132 euro om exact te zijn. Kwestie van de keuze moeilijk te maken bij klanten, zeker omdat de Japanners met vijf jaar garantie zwieren...

Conclusie

Een innerlijke verademing deze Ranger, want het stoere uiterlijk koppelt Ford vanaf nu aan een degelijk in elkaar gebokst interieur. Waardoor het voortaan een personenwagen wordt met uitzonderlijke terreincapaciteiten en gebruiksgemak. Slimme zet, want de concurrentie gaat diezelfde richting uit. Voor het optimale comfort moet je eigenlijk voor de handbak gaan, ergens een contradictie.