Inslaan als een bom deed de Mirai alvast niet bij onze eerste ontmoeting op Belgische bodem. Door drukke omstandigheden was Toyota 'm vergeten vol te tanken. 'Geen tijd gehad', klonk het bij de man die ons de sleutels overhandigde. Dat deed onze wenkbrauwen fronsen, want waterstof tanken ging toch net vlot?

En op zich klopt dat, want je tankt zo'n Mirai in iets meer dan vier minuten vol. Eén probleem echter, vrij letterlijk zelfs, want op dit moment is er maar één publiek laadstation in heel België waar je de Mirai terug van waterstof kan voorzien.

En dat tankstation ligt in Zaventem, niet zo voor de hand liggend als je in Antwerpen, Gent of Neufchâteau woont. Laat staan dat iemand die in Luik woont merkt dat de brandstofmeter in het rood staat als hij thuis vertrekt. Komt nog eens bij dat tijdens onze testweek het voetpad naast het tankstation opgebroken was en het tankstation niet duidelijk zichtbaar aangegeven stond. Dik anderhalf uur later was de wagen dus eindelijk volgetankt. De toekomst, je moet er wat voor over hebben.

zware druk

Dat tanken doe je niet zomaar zoals bij een dieseltje. De waterstofpomp staat onder hoge druk - de Mirai slikt alleen de pomp met 700 bar - en dat zorgt ervoor dat je best niet te diep nadenkt over welk soort explosief er onder je zit als je weer gaat rijden. In de Toyota tank je trouwens gasvormig waterstof, anders dan bij de BMW Hydrogen 7 van een aantal jaren terug, waarbij je aan het tankstation in Ruisbroek vloeibaar waterstof kon tanken. De vloeibare versie had dan wel minder druk, het was daardoor ook minder rendabel. Waardoor alle constructeurs nu richting 'gasstof' trekken.

Over dat rendement van waterstof is nog wat te zeggen. Natuurlijk zit er nog marge voor verbetering, maar een Mirai verbruikt zowat 1 kilogram per 100 kilometer. Als je weet dat 1 kg waterstof aan de pomp 10 euro kost, dan is die waterstofwagen financieel niet interessanter dan een diesel of zelfs benzine. De boordcomputer geeft trouwens een vertekend beeld, want dat kleine verschil van 0,1 kg dat je meer verbruikt als je een ietsiepietsie vlotter gaat rijden, betekent al snel 1 euro extra verbruik per 100 km. Bij de conventionele wagens moet je daar al snel een dikke liter extra voor verbruiken en met zo'n spaardiesel moet je daar al redelijk gek voor doen tegewoordig. Met de Mirai dus niet, wetende dat het verbruik niet onder de 0,9 kg ging bij ons en dat we een piek hadden van 1,3 kg.

kneusje van de klas

Zo'n Mirai ziet er eigenlijk niet uit. Toyota heeft haar best gedaan om te verhullen dat deze berline eigenlijk beter een crossover was geweest maar als je hem naast segmentgenoten zet, zie je dat hij er toch een stuk bovenuit steekt. Visueel wordt dat gecamoufleerd door de zwarte balk over de flank van aan de koplampen tot aan de deurstijl en de dubbele indeling van de achterlichten. Daardoor oogt de auto minder massief en lijkt hij lager dan hij in werkelijkheid is.

Dat hij wat hoger is, komt omdat de waterstoftank onder de zetels zit, net als de brandstofcellen. De accu's komen achter de zetel te zitten, de aandrijving en omvormer zitten vooraan. Daardoor kom je zelf ook wat hoger te zitten, wat het zicht ten goede komt. Verder noteerden we eigenlijk geen verschillen ten opzichte van een conventionele wagen. Tenzij misschien het plasje water als enige residu onderaan de auto, geen hinderlijke uitlaatgassen meer, dus.

Het interieur toont herkenbare Toyota-trekken maar laat ook zien dat Toyota de Mirai als een comfortabele luxewagen op de markt wil zetten. Niet dat de materialen de verkoopprijs van 70.000 euro rechtvaardigen - dat doet de waterstoftechnologie wel - maar ze zijn toch beter verzorgd dan bij pakweg de Yaris. We vroegen ons zelfs even af of ze er niet beter een Lexus-logo op gekleefd hadden, maar dan zou het prijskaartje nog wat hoger moeten aangeven.

De eerdervernoemde accu's ogen misschien wat raar in deze waterstofauto, maar ze hebben een slim doel. Ze slaan de geproduceerde energie op die overbodig is op het moment dat je rustig rijdt, om je dan net dat extra zetje te geven als je aan het stoplicht te vertrekken. Ook de herwonnen energie bij het remmen wordt in de accu's opgeslagen.

Bekend terrein

Rijden gaat dan ook zoals bij een andere elektrische auto. Tot zowat 100 km/u heb je voldoende vermogen om de rest te snel af te zijn, vanaf dan merk je dat de elektromotor wat punch mist om vlot vooruit te gaan. De 152 pk's doen goed hun werk, en slechts bij 120 of hoger krijg je te maken met stevig windgeruis, dat eens zo hard doorklinkt omdat motorgeluid afwezig is. Of toch quasi afwezig, want de generator laat toch een licht gezoem horen.

conclusie

Met een prijs van om en bij de 70.000 euro is de Mirai op dit moment niet voor ieders portemonnee weggelegd. Maar de waterstofbron om energie te leveren aan de elektromotor is voor vele mensen een betere en snellere oplossing dan de wagen een hele nacht laten laden aan het stopcontact. Want als je laat van een feestje terugkomt en vroeg moet gaan werken, dan heb je daar even geen tijd voor. Dan tank je zo'n waterstof auto in 3 minuten toch een heel pak sneller vol. Als je een tankstation vindt, natuurlijk. Mogelijks de toekomst maar er is nog serieus wat werk aan de winkel. Zowel bij constructeurs als bij overheden.