Vraag je ons wat de beste generatie MX-5 is die ooit het daglicht heeft gezien, dan zeggen we zonder nadenken de huidige ND-generatie. De slechtste? Wel, daarop een antwoord formuleren is een stuk moeilijker. Want de eerste twee generaties worden misschien wel overdreven opgehemeld, waardoor generatie drie steeds slachtoffer van dienst is.

Toch is de NC niet zo slecht als iedereen je probeert wijs te maken. Al moet gezegd dat er tijdens de productie enkele eigenaardige beslissingen werden genomen. We doorprikken vandaag de meest gestelde kritiek.

Kritiek 1: Hij was zwaar

Kijk je doorheen de bloedlijn van de MX-5, dan was de derde generatie het zwaargewicht van de familie. Al mag je daar een serieuze korrel dieetpoeder bij nemen. Want hoewel generatie 1, 2 en 4 allemaal onder de ton kruipen, is generatie 3 met een leeggewicht van +/-1.055 kg bezwaarlijk een zware auto te noemen. Concurrenten zoals de BMW Z4 en Audi TT wogen vlot 200 à 300 kg meer. Zeggen dat de derde generatie MX-5 de zwaarste van de familie is, is zoals zeggen dat Candice Swanepoel het minst aantrekkelijke Victoria's Secret model is. Serieus, jongens?

Het iets hogere gewicht valt trouwens perfect te verklaren. Want zaken zoals extra airbags, ESP en ABS gaven de NC een ruimer vangnet. Idem voor de carrosserie die niet meer aanvoelde als een metalen blik. Nog interessanter; de derde generatie MX-5 werd ontwikkeld toen Ford de touwtjes bij Mazda in handen had. Die verplichtten het Japanse merk om het onderstel van de RX-8 te gebruiken. Jawel, de RX-8 deelt zijn chassis met de derde generatie MX-5. Al zal dat hoogstwaarschijnlijk ook voor een extra kilootje hebben gezorgd.

Kritiek 2: De ophanging is te soft

"De MX-5 NC rijdt als een boot". Het is een andere vaak gehoorde klacht. En weet je, ergens hebben de klagers wel gelijk. Want de afstelling van de derde generatie had af-fabriek beter gekund. Al kreeg Mazda de éne na de ander tegenslag te verwerken tijdens de ontwikkeling. Te beginnen met de ophanging rondom. Mazda wou dubbele wishbones rondom (het summum), Ford verplichtte Mazda om achteraan een meer klassieke multilink te gebruiken (net zoals bij de RX-8). De ingenieurs besloten daarop de achterophanging te voorzien van een stevige portie toe-out bij het insturen dat normaliseerde bij de compressie van de veren in de bocht. In mensentermen: De MX-5 NC reageerde agressief bij het insturen van de bochten en durfde plots oversturend uit de hoek komen.

Verrekt plezant zou je denken, zo'n oversturende set-up. Vlak voor de auto echter in productie ging werd Mazda wegens veiligheidsredenen verplicht om de wagen zo'n 2.5 centimeter hoger op z'n pootjes te zetten in Europa. Die hogere rijhoogte in combinatie met vrij zachte dempers en de agressieve set-up maken dat de MX-5 NC uit de doos wat vertrouwen mist. De stabilisatorstangen upgraden en de ophanging verlagen voor een paar honderden euro's doet de NC wonderen. Laat je 'm dan nog opnieuw uitlijnen, dan heb je een serieus scheurijzer onder je bips.

Kritiek 3: Hij is lelijk

Geuren en kleuren, we kunnen er eigenlijk niet over discussiëren. Kijk je naar wat Mazda na de eeuwwisseling aan het uitbrengen was, dan loopt de NC perfect in lijn met zijn familie. Of dat echt mooie auto's waren? Dat laten we in het midden. Geinig detail is wel dat niemand minder dan Moray Callum aan het roer stond van de designafdeling. Moray was de broer van Ian Callum. Je weet wel, de designer achter de Ford RS2000, Aston Martin DB9 en Jaguar F-Type. Moray kreeg eind 2001 de opdracht om Mazda een nieuw gezicht te geven, met een beperkt budget. In die zin heeft de man gedaan wat hij kon.

Hetzelfde valt te zeggen over het interieur. Want zijn de eerste twee generaties nog extreem agrarisch binnenin, dan wou generatie drie een stuk meer luxe introduceren. Echter waren de budgetten zo beperkt - en had moederbedrijf Ford in die periode ook niet zo'n mooie interieurs - dat het resultaat een plastic-festijn is. Anno 2021 vinden we het stiekem wel charmant, die Japanse plastic dashboards van begin de 21e eeuw. Nog liever dan de huidige hoogglans inlegstrookjes waar je alle vettige vingers op ziet.

Vaak vergeten

Zoals je al kon lezen is de kritiek die de NC over zich heen krijgt vaak serieus overdreven. Meer nog, door de kritiek worden er vaak interessante punten vergeten. Zo waren de 2-liter en nieuw ontwikkelde 1.8 viercilinder benzines onverwoestbaar en charmante torretjes. Zeker die 1.8 die samen met Ford werd ontwikkeld is misschien wel toffer dan de 1.5 die je in de huidige MX-5 kan krijgen. Daarnaast is de NC de laatste MX-5 met hydraulische sturing. Hoewel de nieuwe ND verre van een vaag stuurkarretje is, kan niets typen aan een hydraulische stuurinrichting.

Kortom, schrijf de NC zeker niet af als je op zoek bent naar een MX-5. Nee, hij heeft niet die coole klaplichtjes van de eerste generatie of het stoere design van de huidige maar hij is wel een perfecte symbiose van alle generaties MX-5.