Met "VLAAMSE REGERING 2019-2024: Regeerakkoord" wint het door de Vlaamse regering geschreven werk alvast geen prijzen voor meest sexy titel. De naam dekt echter wel de lading. Want in net geen 300 bladzijden doet onze nieuwe Vlaamse regering uit de doeken hoe het de komende 5 jaar haar beleid zal uitrollen. Door is mobiliteit een onmiskenbaar onderdeel van. Wat Vlaanderen de komende jaren voor ons in petto heeft?

Van fiets op tram in deelauto

Volgens de Vlaamse overheid steven we alvast zonder gerichte ingrepen af op een groeiende personenmobiliteit én goederenvervoer die zullen leiden tot meer filevorming, zowel op het hoofdwegennet als op de onderliggende wegen. De Regering zal daarom fors investeren in maatregelen die erop gericht zijn om burgers en bedrijven vlot te laten schakelen tussen verschillende vervoersmiddelen; combimobiliteit.

Daarnaast zal het evengoed blijven investeren in de weginfrastructuur, naast de alternatieven voor de auto. Omdat de Vlaamse regering goed beseft dat de auto de komende jaren nog steeds koning zal zijn. Al dan niet in een deelwagenvorm.

Koolstofarm

Maar hoe moet die auto er de komende jaren uit gaan zien? Groener! Dat spreekt voor zich. Enerzijds wil de overheid de groei van het gemotoriseerd verkeer afvlakken, anderzijds wil Vlaanderen het bestaande wagenpark vergroenen. Vanaf 2030 moeten alle nieuwe verkochte auto's in België koolstofarm zijn. Daarenboven mikt de overheid tegen dan op minstens 50% emissievrije auto's. Of ook (plug-in)hybrides thuishoren in dat plaatje is niet meteen duidelijk.

De Vlaamse overheid wil namelijk niet de fout maken door via nieuwe regels en belastingen een bepaalde technologie te stimuleren. Anders gezegd: elke technologie of brandstof die bijdraagt aan een koolstofarme mobiliteit heeft een plaats in Vlaanderen. Daar hoort de verbrandingsmotor duidelijk ook nog bij, want tegen 2030 zal Vlaanderen de federale overheid vragen om het ethanol in benzine op te trekken naar 14%.

Genoeg capaciteit

Rijden, dat zullen we de komende jaren nog altijd op de openbare weg doen. Hoewel de Vlaamse overheid zwaar zal investeren in alternatieve vervoersmiddelen zal het eveneens blijven investeren in de weginfrastructuur. Daarbij staat de zogenaamde "maatschappelijke en economische return" centraal. Anders gezegd: de Vlaamse overheid gelooft er in dat wegen over de nodige capaciteit moeten beschikken om de voorzien groei op te kunnen vangen. Daarenboven moeten alle netwerken (snelweg, treinnet, fietspaden) voldoende betrouwbaar zijn om een basisbereikbaarheid aan te kunnen bieden.

Voorts blijft de trajectcontrole voor vrachtwagens staan en bekijkt de overheid hoe het de leveringen van onlinewinkels en andere pakketdiensten kan verduurzamen. Ook frappant: pas tegen 2030 zal alle openbare verlichting bestaan uit led-verlichting. Al zal die uitrol er samen komen met slimmere doorstroomnetwerken. Groene zones, verkeerslichten met aftelklok? We kunnen er enkel maar op hopen. Aan laadpalen denkt de overheid ook, al zal het netwerk gericht uitgewerkt worden, met de nadruk op semipublieke snelladers.

Oplossing van het probleem

Tot slot levert mobiliteit vanzelfsprekend een grote bijdrage aan de klimaatproblematiek. Vroeger als deel van het probleem, vandaag en morgen steeds meer als deel van de oplossing. Met onder meer combimobiliteit, shift van transport en een vergroening van de publieke en private gemotoriseerde vloot wil het proactief bijdragen aan onze klimaatdoelen. Voor al deze doelstellingen is Vlaanderen aangewezen op samenwerking. Samenwerking met sectoren maar evengoed ook met andere overheden. Het is dan ook maar de vraag of we de komende 5 jaar een aardverschuiving zullen zien vanuit de overheid op mobiliteitsvlak.