Saab had dus een mooie uitgangspositie en wist in 1949 haar eerste model voor te stellen. De naam, zoals het een Saab betaamt, startte ook toen al met het cijfer '9'. De Saab 92 was de allereerste in een lange reeks modellen. Het was een 2-deurs coupé met een watergekoelde 764cc tweepitter, gekoppeld aan een drietrapsversnellingsbak. De exemplaren werden zo goed als allemaal in het groen geverfd. De reden van de British racing green kleur was een overschot verf die ze hadden na de productie van hun militaire vliegtuigen. Saab werd door dit model ook getypeerd als aërodynamisch. Reden is de knappe cW waarde van 0,30. Het deed daarmee even goed als de Porsche 996 en zelfs beter dan de Ferrari F40. Saab racing startte reeds twee weken na de aanvang van de productie van bovenstaand model.

In 1969 was Saab al zes modellen rijk. De 92, 93, 94 (de Sonett I), 95 (een breakversie van de 96), 96 en 97 (de Sonett II). Het is ook dat jaar dat het fuseerde met de Zweedse vrachtwagenfabrikant Scania.

Vanaf 1979 rolt de intussen legendarische Saab 900 Classic van de band. Het is tot 1998 dat beide generaties van de 900 veelvuldig geproduceerd werden. De eerste generatie is de Classic variant. Die was gebaseerd op het chassis van de Saab 99 en kreeg een langere snuit om aan de Amerikaanse crashtests te voldoen. De 900 was beschikbaar in sedanvorm, twee- of vijfdeurs, een drie- of vijfdeurs hatchback en in de vorm van een cabriolet (vanaf 1986). Onder de kap waren vier eenheden beschikbaar. Drie 2 liter blokken en een 2.1 liter blok. Allemaal gekoppeld aan een of drie- vier- of vijftraps versnellingsbak. De drietraps versnellingsbak wat een automaat. De vier- en vijftraps werden manueel geschakeld. De Saab 900 was goed voor maarliefst 25 prijzen op internationaal niveau. Prijzen van 'Best buy', over 'Auto van het Jaar' tot 'Familiewagen van het jaar'. De 900 had alles. Tot General Motors zich kwam moeien.

Want het is vanaf dan dat het met Saab alleen achteruit gaat. In 2000 werd General Motors volledig eigenaar van Saab en verscheen er slechts 1 nieuw model, de tweede generatie van de 9-3. Bij dat model brak Saab met de traditie van drie- en vijfdeursmodellen en opteerde voor een vierdeursberline-variant. Die was gebaseerd op hetzelfde onderstel als de Opel Vectra en Fiat Croma. Vanaf 2003 kwam er de 9-2X, een hertekende Subaru Impreza voor de Amerikaanse markt. In 2005 kwam ook een 9-7X SUV, in feite een hertekende Oldsmobile Bravada voor de USA. Prototypes bouwen konden ze wel. Maar liefst acht stuks op zeven jaar. Het was duidelijk dat Saab het laagste van het laagste pitje was van GM. Het fungeerde onder Opel en was nog weinig significant voor GM. Het is die mentaliteit en kortweg de inkoop van GM in het merk, dat Saab de das om deed. Na veel toeters, bellen en vele valse beloften van de Amerikanen is er een schitterende Zweedse autobouwer verloren gegaan.