5,5 miljard euro, zoveel zal Aston Martin waarschijnlijk waard zijn als het richting de beurs trekt. Een cijfer dat alvast grote ogen trekt bij de huidige investeerders. Die zien natuurlijk de mogelijkheid om een mooi centje op zak te steken tegen het najaar. Want er wordt aangenomen dat het merk (lees: huidige investeerders) zo'n 20 procent van de aandelen van de hand willen doen. In mensentaal; het zittend management gaat in één klap miljoenen verdienen. Klinkt geweldig natuurlijk. Alleen is het maar de vraag of AM baat heeft bij zo'n beursgang, want het zit meer dan ooit in een identiteitscrisis. Of winstbejag dit beter gaat maken? Laat het ons even uitleggen in hapklare puntjes;

Het design zit in het slop

Je mag wel "wauw's" en "oohs" trekken bij de nieuwe generatie Astons maar je kan niet ontkennen dat de maatpaklijnen die Henrik Fisker bedacht voor de DB9 en V8 Vantage officieel naar de achtergrond zijn verbannen. De man die de huidige DB11 en vriendjes tekent is dezelfde man achter de vorige generatie Range Rover en Rolls-Royce Phantom, bezwaarlijke tijdloze modellen te noemen. Heb je al eens naar de smoel van de nieuwe Vantage gekeken? Ugh.

De V8 is meh

Oké, hier gaan we veel vijanden mee maken maar de nieuwe generatie V8-modellen hebben een verkeerd motorblok aan boord. Geen compleet aangepaste atmosferische V8 van Jaguar (de AJ-V8) meer, wel het 4-liter turbogeblazen blok vanuit de Mercedes-AMG GT. Een blok dat ons inziens eigenlijk wat emotie mist. Pijlsnel en overdreven potent natuurlijk maar een Duits blok in een Brit? Meh.

Beurs gaat om winst, winst, winst

Met een beursgang dit najaar bestaat de vrees dat Aston Martin vooral door winst zal geleid worden. Want aandeelhouders willen elk jaar meer, beter en nog meer. Het maakt dat er vaak voor de simpele en veilige oplossingen zal gekozen worden (lees: SUV's). Oplossingen die de ziel van het merk nog wat verder doen verdwijnen waarna de marketingafdeling aan de slag mag om een opgeklopte ziel te verzinnen. Yuk.