Citroën introduceerde de BX in 1982 in het gamma, als aanvulling op de GS die al een hele poos langer in het aanbod zat, en onder de CX die op dat moment het gamma aanvoerde. Al in 1974 werd gestart met het zogenaamde 'project X', dat na de overname van Citroën door Peugeot de naam XA kreeg. Het wilde echter niet vlotten met het ontwerp, want nadat Robert Opron - bekend van de GS en de CX - vertrok bij Citroën bleken ze het moeilijk te hebben om de vormentaal te moderniseren.
volvofans
Daarom werd voor het eerst in de geschiedenis van het merk beroep gedaan op een extern ontwerpbureau om de vormen van het project te vervasten. Het project werd in een tweede fase XB gedoopt, wat later tot de BX-benaming zou leiden. Marcelo Gandini en zijn ontwerpbureau klaarden de klus en zorgden voor een moderne interpretatie van de Citroën designtaal. Opvallend was dat de BX het enige model in het segment was met een grote kofferklep.
Later werd beweerd dat Gandini een afgekeurd Volvo-ontwerp zou hebben gerecycleerd maar de Volvo 343 Tundra Concept (zie afbeelding hierboven) werd pas nà de eerste lijnen van de BX voorgesteld. Ook het interieur kwam van de hand van Gandini, mits wat kleine aanpassingen binnenshuis.
Een jaar na de lancering werd van de BX ook een breakversie voorgesteld. Die zong het langer uit dan de berline, omdat de breakversie van zijn opvolger, de Xantia, lang op zich liet wachten.
In 1986 al kwam er een facelift waarbij de oranje knipperlichten plaats maakten voor grotere witte exemplaren en waarbij ook het dashboard werd gemoderniseerd. Weg met de badkamerweegschaalvormige snelheidsmeter dus. Het ontwerp van de aanpassingen kwam deze keer van Carl Olsen, die ook de CX Phase II en de AX ontwierp.
In 1989 werd opnieuw een restyling doorgevoerd. De grootste wijziging zie je dit keer in de gefumeerde achterlichten. Daarnaast kwamen er ook wat extra uitrustingsniveau's.
motorenaanbod
Citroën was net overgenomen door Peugeot en al tijdens de ontwikkeling van de BX was duidelijk dat die zijn motoren zou gaan delen met een nog voor te stellen Peugeot, dat werd de 405. De Citroën BX kreeg motoren met tussen de 1.1 liter (met 55 pk, voor Portugal en Griekenland) en de 1.9 liter cilinderinhoud. Die volumes werden ook op de achterklep aangeduid, een BX 14 RE was dus een 1.4. De populairste versie was de platte 1.9 diesel, die 65 en later 71 pk voortbracht.
Geen powerkar dus, al had Citroën daar iets op voorzien. Want bovenin het gamma werd gespeeld met een BX Sport en later een BX GTi, naar analogie met de snelle CX GTi van een paar jaar eerder. Die GTi kreeg dezelfde motor als de Peugeot 205 GTi, al verschilden inlaat en cilinderkop van die hot hatch.
eend
Een vreemde eend in de bijt was de BX 4TC. In 1986 vatte Citroën het idee op om met de BX rally te gaan rijden. De BX kreeg vier verstralers tussen de koplampen en de motorkap werd verlengd om een turbogeblazen versie van de Simca Type 180 motor te huisvesten in de lengte. Met 2.141 cc was het de grootste cilinderinhoud die je in een BX zou te zien krijgen. Alles bij elkaar was hij goed voor 200 pk. Om de wagen te kunnen inschrijven werden ook 200 straatlegale exemplaren gebouwd. Eentje ervan is nog te zien in de Conservatoire Citroen.
Citroën was weinig succesvol in de WRC met de BX 4TC. In de rally van Zweden haalden ze een zesde plek, en dat was meteen de beste prestatie alvorens de Group B werd opgedoekt na de dood van Henri Toivonen in de Delta S4.
Waar Citroën wel prijzen pakte, was met het caravantrekken. Vooral de diesels werden geloof omwille van hun lage verbruik en hun werkvaardigheid. De bouwkwaliteit van de wagens was dan weer wisselvallig en hing af van jaar tot jaar.
De Citroën BX werd in 1991 gedeeltelijk vervangen door de ZX, al was de Xantia enkele jaren later pas een echte vervanger. Van de BX zijn er om en bij de 2.316.000 exemplaren geproduceerd.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen