Ik weet niet of het om bewust pestgedrag gaat - ik probeer te blijven geloven in goede bedoelingen - maar zeker is dat een overkoepelende visie op het verkeer ontbreekt en dat het wegbeeld daardoor een rommeltje wordt. Zo zie ik echt wel het nut in van snelbeperkingen tot 50 of 30 km/h op sommige plaatsen, maar pas dan aub het wegbeeld aan die snelheden aan. Op een traject van een tiental kilometer kan het best zijn dat de snelheidslimiet 20 keer verandert, maar dat is vaak verre van duidelijk, waardoor je als automobilist vaak vertwijfeld naar je gps zit te kijken, die het hopelijk wel nog weet ... Want met de talrijke trajectcontroles en flitspalen en de kleinere toleranties kan je al een bekeuring oplopen, zonder dat je daarom een snelheidsmaniak bent.
Een tweede zaak is de verkeersdoorstroming: in sommige straten is het wenselijk dat er weinig verkeer is, andere straten zijn nu eenmaal grote verkeersassen. In die eerste kan je het verkeer afremmen (woonwijk bijvoorbeeld), in het tweede geval moet het beleid ervoor zorgen dat iedereen zo vlot en veilig mogelijk kan doorrijden. Ik vind dat beleidsmakers een verkeersplan moeten opstellen (welke zijn de grote assen, welke zones verkeersluw?) en die straten dan ook zo inrichten.
Ten slotte is er ook nog onze rampzalige ruimtelijke ordening. Langs elke weg in Vlaanderen staan huizen, winkels, ... wat maakt dat je nergens nog veilig kunt doorrijden en dat op den duur alles zone 50 of 30 wordt. (Iemand die zich nog herinnert dat we ooit 90 reden buiten de bebouwde kom?).
Bovenstaande bedenkingen komen niet van een 'die hard'-automobilist, want ik zit meer uren op de fiets dan in een auto. Een hardrijder ben ik ook niet (meer - ahum). Ik ben oprecht bezorgd om gezonde lucht, een aangenaam klimaat en verkeersveiligheid, maar veiliger wordt het niet als je aandacht meer opgeëist wordt door (onverlichte) hindernissen of een klein wit zone 30-bordje dan door je medeweggebruikers.
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen