De kenners onder jullie zullen natuurlijk al hebben kunnen opmerken dat de Lancia Voyager niet veel meer is dan een opgesmukte Chrysler met dezelfde naam. Naast de reeds eerder geteste Thema is dit het tweede model dat Lancia overnam van het Amerikaanse merk. Bij vorige generaties monovolumes deelde het Italiaanse merk design en technologie met die andere Italiaan, Fiat. Destijds stond de people carrier van Lancia nog in de catalogus vermeld onder de naam ‘Phedra’. Voor het nieuwe model laten ze niet veel meer aan de verbeelding over, zowel wat betreft afkomst als oogmerk. De naam Voyager is rechtstreeks overgenomen van het donormodel en maakt natuurlijk ook meteen duidelijk waarvoor deze wagen in hoofdzaak in het leven werd geroepen.

Lancia heeft niet al te veel moeite gedaan om de looks van de Chrysler volledig te gaan veranderen. Al is het logisch dat een wagen met de afmetingen van een bestelwagen niet meteen de meest elegante uitstraling heeft, werd er door de Italianen toch een inspanning gedaan om hier en daar voor een frisse toets te zorgen. Hier verwijzen we voornamelijk naar de hertekende elegante lichtblokken en fijne chromen strip die de zware front optisch een stuk lichter maakt. In tegenstelling tot wat je zou verwachten van een minibus met deze afmetingen oogt de Voyager nog best elegant dankzij bovenvermelde details. De Voyager is met zijn lengte van 5,21 meter een imposante verschijning en dat doet meteen al vermoeden dat hij niet de minste moeite heeft met het plaatsen van een uit de kluiten gewassen gezin. Tijdens onze test gingen we nog een stapje verder en stelden we de proef op de som of hij eveneens in staat is om zeven mensen inclusief bagage voor een week vakantie op comfortabele wijze naar Zuid-Frankrijk te voeren. Een traject van om en bij de 1.200 km kan al serieus tellen en meestal schiet er van kofferruimte niet al te veel meer over wanneer je in een monovolume alle zitplaatsen wenst te gebruiken. Dat beloofde dus een spannende opdracht te worden.

Naarmate het vertrek dichterbij kwam steeg de vrees dat we wel alle bagage gemakkelijk in de opbergruimtes zouden krijgen. Hoewel de wagen wel plaats biedt aan zeven inzittenden was het me nog niet helemaal zeker of dat ook werkelijk betekende dat dit inclusief de bijhorende bagage was gerekend. Het moment van inladen brak uiteindelijk aan en de bagage liet zich verrassend goed wegsteken. Achter de derde zetelrij dient er zich een kofferruimte aan van meer dan 900 liter (tot aan de bovenkant van de rugleuning). Hier paste al een groot deel van de bagage in. Verder ontdekten we dat de bergvakken voor de centrale captain chairs zich ook perfect laten gebruiken als aanvullende opbergruimtes. Op deze manier konden we nog een stuk bagage op veilige manier en aan het oog onttrokken opbergen. Enkele laatste stukken vonden nog een plaats onder de zitting van de achterste zetelrij en proviand voor onderweg kreeg een prominente plaats tussen de middelste stoelen. De volledige reisbagage van onze zeven reisgasten kon dus zonder al te veel moeilijkheden worden opgeborgen.

Naast zijn roeping als reiswagen heeft de Voyager ook zijn kwaliteiten als verhuiswagen. De achterzetels laten zich dankzij het Stow’n’Go systeem letterlijk in een handomdraai wegbergen onder de koffervloer en op die manier creëer je een immense bagageruimte van bijna 4.000 (!!!) liter. Qua zitruimte stelt de Lancia Voyager evenmin teleur. Op de twee voorste rijen genieten vier inzittenden van individuele captain chairs. Vooraan elektrisch bediend en verwarmd, achteraan manueel te verstellen maar eveneens (optioneel) voorzien van zetelverwarming. De zithouding is goed, de zetels bieden voldoende steun tijdens een lang traject. Punt van kritiek is dat ze wel te vlak zijn waardoor je tijdens bochten soms wat ongemakkelijk heen en weer wordt geschoven over de lederen bekleding. Al is dat natuurlijk niet echt een probleem in een wagen van dit segment. Helemaal achteraan vinden we een zitbank terug met plaats voor drie personen. Dit is ook relatief letterlijk te interpreteren. Hoewel de hoofdruimte zijn beperkingen heeft voor personen groter dan pakweg 1.75m en de breedte van de bank ook niet berekend is op gemiddeld bredere mensen, is de beschikbare zitruimte zeker bevredigend. Qua beenruimte heb je op de vier voorste plaatsen niets te klagen, helemaal achterin is het plaats aanbod ruimer dan gemiddeld wordt aangeboden in een 7-zits monovolume.

Onder de kap van onze test Voyager ligt een niet zo moderne 2.8 CRD motor (163 pk / 360 Nm) die reeds enkele jaren meegaat als krachtbron bij Chrysler. Deze motor heeft het niet altijd even gemakkelijk om de kolos in beweging te zetten. Een sprintje naar 100 km/u vraagt op papier bijna 12 seconden. Dit doet toch de vraag reizen of een krachtigere 3-liter V6 niet beter zou passen bij het karakter van deze luxueuze monovolume. Is de motor opgewassen om de wagen nog soepel voort te stuwen met zeven inzittenden en hun bagage in het ruim? Laat ons stellen dat de dieselmotor de situatie zeker onder controle heeft zonder een verpletterende indruk te maken op het vlak van prestaties. Vooral op de autosnelweg voelt de Voyager zich volledig in zijn sas. Eens op snelheid zet je de cruise control aan en dan laat je de elektronica het zware werk doen. Jij en de inzittenden kunnen dan rustig genieten van de stille cabine en comfortabele wegligging. Bij drukker verkeer is het aan te raden om voldoende afstand te houden, dit omdat het een niet te onderschatten actie is om de meer dan 2,5 ton wegende massa vlot te vertragen wanneer het verkeer plots stremt of tot stilstand komt.

Het zal ook niet als een verrassing in de oren klinken als we je vertellen dat de Voyager (zelfs in onbeladen toestand) niet de grootste fan is van bochtige bergwegen en rotondes. Dit heeft tot gevolg dat je automatisch wordt aangemaand tot een rustigere en beheerste rijstijl. Dit tot groot jolijt van je reisgenoten en mogelijks fragiele bagage. Op papier lijkt de Voyager vrede te nemen met een bescheiden hoeveelheid diesel (7,9 liter), de realiteit dicteert een iets andere waarheid. Op langere trajecten over de autosnelweg daalde het gemiddelde verbruik naar waardes tussen 8 en 9 liter. Bij kortere trajecten haal je gemakkelijk meer 10 liter. De combinatie van een volle belading en een bochtige bergweg is goed voor een litertje of 12 per 100 km. Met een tank van 76 liter kan je mits een aangepaste rijstijl toch mikken op een rijbereik van 800 kilometer en meer, wat van de Voyager best een aardige kilometervreter maakt.

Het sleutelwoord voor het interieur is ‘luxe’. Een lederen interieur en een airco met drie zones en zaken als cruise control en elektrische ramen zijn bijvoorbeeld al een onderdeel van de rijke standaard uitrusting. Daarnaast biedt Lancia bijzonder interessante optiepakketten aan die van de Voyager een paleis op wielen maakt. Bovenop de redelijke standaardprijs van 42.990 euro kan de klant kiezen uit een Gold- (5.000 euro) en een Platinum-pakket (7.000 euro). Denk hierbij aan uitrusting zoals het Uconnect multimediasysteem dat verbonden is aan een set geweldige luidsprekers, achteruitrijcamera, elektrisch bedienbare schuifdeuren en kofferklep, verwarmbare stoelen vooraan en op de tweede zetelrij en ga zo nog maar even door. Het navigatiesysteem presteerde echter ondermaats door meer dan eens een verkeerde route te kiezen. Het Platinum pakket focust nog meer op luxe en biedt de koper zetels bekleed met hoogwaardiger leder en alcantara, een uitgebreider audio systeem, achtvoudig elektrisch verstelbare zetels, een elektrisch verstelbare achterbank en een zelfregelende ophanging. Naast alle meer gewone comfortuitrusting kan je de Voyager tot slot ook nog uitrusten met een heus entertainment systeem (1.750 euro). Dit systeem wordt geïntegreerd in de dakhemel en bestaat uit een DVD speler, twee 9" video schermen voor de tweede en derde zetelrij, twee draadloze hoofdtelefoons en een afstandbediening. Het laat zich zeer gemakkelijk bedienen en laat zich vooral naar waarde schatten tijdens langere reizen. Een ouder kan zich waarschijnlijk niets comfortabeler inbeelden dan dat zijn kroost rustig tv kijkt terwijl ondertussen rustig kilometers kunnen worden weggemaaid.

Het segment waarin de Voyager speelt is in theorie redelijk groot. Veel merken hebben een zevenzitter in het gamma staan. Echter, wanneer we het absolute plaatsaanbod in aanmerking gaan nemen, moeten we toch een heel andere conclusie nemen en blijkt de keuze eerder beperkt als je gaat zoeken naar een model dat effectief over zeven comfortabele plaatsen beschikt. Aan de ene kant heb je modellen als de Renault (Grand) Espace en Ford Galaxy die wel zeven zitplaatsen aanbieden, maar toch moeten inboeten op het vlak van binnenruimte wanneer je voor een volledige bezetting gaat. Qua basisprijzen zijn deze modellen natuurlijk net iets interessanter. Gaan we op zoek naar modellen die qua binnenruimte kunnen concurreren met de Voyager dan komen we uit bij de Mercedes Viano en Volkswagen Multivan. Vooral die eerste kan ook op het niveau van luxe en uitstraling de strijd aan met onze Amerikaanse Italiaan. Qua prijs moet de Mercedes dan weer de duimen leggen ten opzichte van de Lancia waardoor we enkel maar kunnen beoordelen dat dit model zich interessant in de markt weet te plaatsen.

Lancia zal niet gaan lopen met een innovatieprijs met deze Voyager, dat staat als een paal boven water. Ze komen niet origineel uit de hoek en van een authentiek merkkarakter kunnen we hier zeker niet spreken, hiervoor is de band met het donormodel onontkenbaar te groot. Laten die kritiek zeker het feest niet vergallen. De Voyager heeft unieke kwaliteiten die vele andere monovolumes moeten ontberen. In de eerste plaats is er het ongeëvenaarde plaatsaanbod en in de tweede plaats de uitgebreide uitrusting en de interessante optiepolitiek. Die beide kenmerken maken van dit model een schot in de roos als het aankomt op het waarmaken van zijn voornaamste levendoel: mensen en bagage vervoeren.