Zo teleurstellend voorganger GLK werd ontvangen door het publiek, zo sterk verkoopt opvolger GLC. Want bij het merk met de ster is dit dé best verkopende SUV. De Duitsers weten dus al te goed dat ze GLC op z'n scherpst moeten houden om de verkoop te kunnen blijven garanderen. Het is dan ook daarom dat de SUV al na 3 jaar onder het mes mag. Visueel zijn de veranderingen niet extreem, de opfriskuur merk je vooral onderhuids.

Zoek Waldo

Nee serieus, we zouden voor de gein zelfs deze test vol kunnen zetten met plaatjes van het pre-facelift-model. De kans is groot dat zowat 99,99% van de lezers het niet zou merken. Om maar te zeggen dat Mercedes de uiterlijke opfrisbeurt voor de GLC tot het absolute minimum herleidde.

Er is een aangepaste grille (denken we toch) en net wat anders vormgegeven bumpers rondom. Daarnaast kan je de GLC bestellen in maar liefst 11 verschillende lakkleuren en 'm uitdossen met maar liefst 36 (!) verschillende velgdesigns. Een Mini Cooper is er bijna niets tegen. Nu ja.

Meer scherm geirne!

Het grote "nadeel" van die subtiele visuele facelift komt evenwel naar boven in het interieur. Al eens in een gloednieuwe Mercedes van de voorbije jaren gezeten? Fraai toch, zo'n doorlopende schermpraal op het dashboard? Tegenwoordig zelfs beschikbaar op A- en B-Klasse! De GLC? Die blijft vasthouden aan het wat oubollig opgeplakt schermpje centraal. Een gemiste kans met de facelift, zonder twijfel.

Te meer omdat Mercedes wel de moeite nam om haar nieuwste infotainmentsnufjes te parkeren achter dat scherm. Mercedes noemt het alvast MBUX en dat vervangt het pensioengerechtigde Comand-systeem. De lay-out van het systeem is logischer, de weergave een stuk fijner en je kan zelfs praten tegen je Mercedes (Hey Mercedes!) om verschillende functies te bedienen. Een draaiknop à la BMW iDrive komen we niet meer tegen op de middentunnel. Waardoor het invullen van een straatnaam tergend lang kan duren via de touchpad. Nu goed, we gebruiken toch allemaal Waze tegenwoordig. Nietwaar?

Eco-lutie

Mag het nog wat meer zijn, bij deze facelift? Natuurlijk! Een gloednieuwe diesel onder de kap bijvoorbeeld. Nu ja, gloednieuw is eigenlijk relatief. Je moet namelijk weten dat de GLC tot voor de facelift bleef teren op de 2.1-liter grote viercilinder turbodiesel van het merk. Daar waar C- en E-Klasse al enkele jaren beroep deden op een nieuwere 2-liter viercilinder diesel met twee turbo's. Dat blok komt nu eindelijk ook naar de GLC. Voortaan dus wat minder longinhoud in de reguliere GLC maar wel genoeg fabriek aan de uitlaat om longen van omstaanders te sparen. Waardoor deze diesel stiekem properder is dan het benzine-alternatief.

Het resultaat is een diesel die je kan krijgen met 163 pk, 194 pk en 245 pk. Die laatste vermogensversie, in samenwerking met 500 Nm koppel, moet volgens Mercedes klanten de V6 van vroeger doen vergeten. Klopt misschien qua prestaties maar qua romigheid gaat er natuurlijk niets boven meer cilinders. Goed nieuws dan ook, er is in de motorbaai ruimte voor de zes-in-lijn diesel van Mercedes. Al kijken we stiekem nog net iets meer uit naar de op til staande plug-inhybride die een dieselmotor zal koppelen aan een elektromotor met forse batterij. Toch liever benzine snuiven? Dat kan natuurlijk ook. Met een 2-liter viercilinder, 3-liter V6 of een 4-liter V8. Al zijn die laatste twee motoren voorbehouden aan de AMG-derivaten.

Zelfstandig knaapje

Of er voorts nog kritisch werd gekeken naar de fundamenten van de GLC? Summier. Zo is er voortaan tussen de standaard ophanging en optionele ophanging met luchtbalgen (Air Body Control) nog de Dynamic Body Control-ophanging in de optielijsten gezet. Die combineert de reguliere stalen ophanging met instelbare dempers. Weinig kans dat een leasingrijder daar echt wakker van zal liggen maar goed; Mercedes geeft de keuze en daar mogen we niet rouwig om zijn.

Het laat zich dan ook al raden, het verschil in rijden tussen facelift en pre-faceliftversie is dan ook zeer klein. Of toch niet helemaal. Zo moeten we toegeven dat de nieuwe 2-liter diesel zijn werk zowel pittiger als stiller doet en dat de GLC een serieuze upgrade krijgt op het departement van veiligheidsnufjes. Daardoor nog steeds zo zeemzoet te rijden als voordien maar tegenwoordig kan hij dus ook een serieus grob taken van je over nemen. In de file bijvoorbeeld maar evengoed toont hij via pijltjes op een "livestream" van de weg voor je waar je nu juist in moet slaan via het infotainmentscherm. Daar kan Waze dan toch weer wat van leren.

Opgehoogde C

Dat maakt alvast dat deze GLC zich meer dan ooit laat rijden als een C-Klasse Break op hoge pootjes. Nuttig voor de verkeersdrempels die ons Belgenland rijk is. Al hangt er ook een keerzijde aan de medaille. Want een GLC kost vlot 3.000 tot 10.000 (!) euro meer dan een C-Klasse Break. Dat komt natuurlijk deels omdat A) de C-Klasse kleinere motoren in het aanbod heeft B) de GLC standaard beroep doet op een 9-trapsautomaat en C) automerken meer marge nemen op SUV's door het succes van het segment. Mag er dan toch nog een troost zijn; de koffer van de GLC is daadwerkelijk groter dan die van de C Break. Bij veel automerken is juist de stationwagen ruimer dan zijn SUV-derivaat.

Turen we over de haag, dan zien we de duurdere Audi Q5 (vanaf 49.420 euro), de sportievere BMW X3 (46.105 euro), de eigenzinnige Volvo XC60 (48.200 euro met automaat) en buitenbeentje Alfa Romeo Stelvio (39.990 euro). Al mogen we ook de Mazda CX-5 niet vergeten. Die heb je voor 43.000 euro met alle toeters en bellen. Daar waar je bij Mercedes pas bij 46.827 begint met samenstellen van je compleet kale GLC. Een GLC Coupé is er uiteraard na de facelift ook nog. Maar kom, laten we dat gedrocht doodzwijgen.

Conclusie

De GLC is een absoluut volumemodel voor Mercedes. Waardoor we het opmerkelijk vinden dat ze zo subtiel te werk gingen bij de update. Hij komt technisch terug wat frisser voor de dag maar een eveneens opgefrist dashboard met fraaie digitale schermen had de respectievelijke homerun geweest. Laat dat echter niets afdoen aan de kernwaarden van deze GLC, een ruime, comfortabele SUV met meer kofferruimte dan zijn stationwagen-derivaat. Er zijn automerken die hier nog iets van kunnen leren.