In de jaren 50 besloten twee Amerikaanse bedrijven om samen een elektrische wagen te gaan bouwen. National Union Electric Company sloeg de handen in elkaar met Henney Motor Company om dit tot stand te brengen. Henney stond bekend als coachbuilder, en had met onder andere wagens op basis van Packards bekendheid vergaard in die jaren.

relais

Henney Coachworks kocht onderdelen van Renault, waardoor de wagen er uiterlijk volledig als een Renault Dauphine kwam uit te zien.

Als energiebron koos men in 1959 voor een 36-voltsysteem dat bestond uit twee gekoppelde 18 volt-batterijen. De wagen reeed 64 km ver en had een topsnelheid van 64 km/u. Een jar later werd het systeem herwerkt tot een 72 voltsysteem, waarbij zes meer praktische 12 volt-batterijen werden gekoppeld. Daardoor kreeg de wagen een topsnelheid van 97 km/u en reed hij ook 97 km ver op één lading.

Van de Henney Kilowatt werden zowat 100 exemplaren geproduceerd, waarvan er slechts 32 werden verkocht terwijl de andere exemplaren als rollende chassis de geschiedenisboeken ingingen. Hoewel eerder in de 20e eeuw al elektrische wagens op grote schaal werden gebouwd, word deze Henney Kilowatt aanzien als de eerste elektrische auto in massaproductie.