Bij dit concept ging het vooral om het uiterlijk. Bij Mercedes stelden ze zich terecht de vraag wat mensen zouden doen als ze een auto willen die ze kunnen kiezen naargelang de behoefte. Enkel de rijkeren onder ons kunnen zich een wagenpark permitteren met een auto voor elke gelegenheid. Dus bracht Mercedes de VRC als concept car, een auto die eigenlijk telt voor vier.

Mercedes deed eigenlijk met het uiterlijk wat ze bij Volkswagen nu met de basis doen bij de MQB-techniek. Ze bouwden een basischassis en een deel van de carrosserie, waarop ze vier verschillende carrosserievormen konden plaatsen; een berlinelijn, een pickuplijn, een break en een cabrio. Mercedes stelde het voor als een wagen waarbij je de opzetstukken zou huren, zodat je zelf niet voor de stockage hoeft te zorgen. Je rijdt gewoon even langs bij de Mercedes-dealer waar de techniekers in een kwartiertje de achterzijde van je wagen zouden wisselen. Klinkt bekend? Bij smart was dat ook het oorspronkelijke opzet met de verwisselbare kunststof opzetstukken van de ForTwo.

Men moest natuurlijk om kunnen met de verschillende technologie die werd gebruikt op de verschillende vormen van de wagen. Het systeem herkende welk opzetstuk precies werd aangebracht, zodat bij de break de achterruitenwisser kon worden bediend en bij de berline de achterruitverwarming kon worden opgezet. De verbindingen werden gemaakt via een centrale connector.

Bleef de wagen bij een dagdroom of kwam hij echt in productie? De wagen was bedoeld om de dialoog met het publiek op gang te brengen. Uit de reacties haalde Mercedes een hele hoop informatie om nieuwe modellen mee te gaan ontwikkelen. Uiterlijk zien we aan de voorzijde de koplampen zoals ze ook in de C-klasse werden gebruikt. De achterzijde - zeker in breakversie - heeft wat weg van de M-klasse terreinwagen uit die tijd.

Niet enkel de gedachtengang werd overgenomen. Mercedes plantte ook heel wat technologieën over in productiemodellen. Zo was er het Active Body Control dat in 1999 werd geïntroduceerd op de CL-klasse. Het kleurendisplay werd op de S-klasse van 1998 uitgebracht, het navigatiesysteem vond zijn weg in 1995 al naar de S-klasse. Ook een centrale controle unit voor de bediening van de elektrische functies werd in 2005 geïntroduceerd op de S-klasse. Een systeem om verkeersborden te lezen en de afstand tot de voorligger te bewaren werd ook geïntegreerd in de Vario Research Car. Mercedes koos ook de VRC uit om voor de eerste keer te experimenteren met het drive-by-wire systeem, waarbij geen fysieke verbinding meer aanwezig is tussen stuur en wielas.