Een beetje onverwacht kreeg ik de Gordini toegewezen. Opvallende auto’s zijn niet echt mijn ding, en in een fel blauwe Twingo met witte racestrepen is anoniem blijven géén optie. Wanneer je een stap achteruit zet, blijkt de Gordini eigenlijk helemaal geen misse verschijning. De kleuren passen wel bij het Franse bommetje. Sexistisch of niet, die RS ziet er wel een stuk mannelijker uit. Je mag het spoilerwerk er “over” vinden, de Twingo Gordini heeft een soort zelfspot over zich. Renault wil met de Gordini een leuke auto neerzetten, en zijn exterieur reflecteert dat.

Binnenin hebben ze ook hun best gedaan om de Twingo wat op te fleuren. De Gordini kleuren komen terug in de zetels, de deurpanelen, de pook, de toerentellen en het stuur. Vooral het stuurt valt op, het laat niet zo subtiel weten dat dit niet zomaar een Twingo is, maar één met race-capaciteiten. Dat laatste is misschien wat vergezocht, want wanneer je plaatsneemt, is de typische Twingo zitpositie helemaal hetzelfde gebleven. Je zit te hoog om echt een  sportief gevoel te krijgen, iets waar de 500 Abarth ook last van heeft. De lederen zetels en het stuur maken dan wel weer wat goed. Comfortabele zetels die toch veel steun bieden, dat ga je snel appreciëren. Vooral omdat de Gordini knalhard is, is hier geen sprake van Frans comfort. Voor één keer zijn we daar heel blij om, want de afstelling van het onderstel heeft natuurlijk alles met het opzet van deze RS te maken.

Oldtimer en autoclubs boomen als paddestoelen, niet omdat er vandaag de dag geen goede wagens meer worden geproduceerd, maar omdat autorijden niet meer leuk is. Moderne wagens zijn te klinisch en je moet al het circuit op gaan, om er van te kunnen genieten. Uitzonderingen bevestingen de regel, en één van de beste uitzonderingen is dit blauwe gevaarte. Je moet in de Twingo niet 100 km/u rijden om leuk door de bocht te gaan, 40 a 50 km/u volstaat prima.

Naast het onderstel is de motor misschien wel de grootste funfactor. De RS heeft een atmosferische 1.6 die 133 pk en 160 Nm voortbrengt. Toen de Twingo RS uit kwam, vroeg ik mij af waarom Renault Sport niet gewoon de 1.4 Turbo met 130 pk in de onder de kap had gestoken, die heeft immers een stuk meer koppel. De RS zou dan ook een pak sneller naar de 100 km/u zijn  dan de huidige 8,7 seconden. Maar vergissen is menselijk ,want snelheid is niet alles. Hoe je er geraakt, daar draait het om. De 1.6 revved met het grootste plezier. Zelf had je bij 5000 toeren al lang opgeschakeld, maar van de schakelindicator moet je doortrekken naar 7500 toeren. Met de turbodiesels zijn we het toeren jagen niet meer gewoon. Jammer, want het is, net als in de Clio RS, enorm verslavend. Ik had bijgevolg in deze Gordini meer snelheidsgevoel dan in een bepaalde über Golf. De 1.6 is gekoppeld aan een manuele 5 bak. In het begin is het wel raden in welke versnelling je staat, het schakelpatroon is immers vervangen door het Gordini logo. De 5-bak schakelt niet slecht, soms wat hakerig, maar in ieder geval met korte slagen. Bij 120 km/u doe je zo’n 4000 tpm, ook mede dankzij de vering, is dit dus alles behalve een cruiser.

Voor een RS ben je € 15.800 kwijt, het Gordini pakket kost € 1800 extra. Misschien veel voor een Twingo, maar dit is natuurlijk geen Twingo meer. Dit is een kleine racewagen, met de beste prijs/fun verhouding van alle hot hatches. Zonder meer de ideale Ardennenweekend-wagen, want daar kan je probleemloos die duurdere Abarth terug naar huis rijden. Wordt vervolgd zou ik zeggen.

Tekst: Wim Verboomen
Foto's: Jordi Lauwers en Thomas Anthoni