Laten we het maar meteen even over de negatieve punten van deze wagen hebben door met het interieur te beginnen. Het lijkt alsof je in een Jetta - of Golf zoals je wil - van de vorige generatie of zelfs eerder stapt. Het instrumentenpaneel is up-to-date, maar de gebruikte materialen en de afwerking ervan lijkt erop achteruit te zijn gegaan. Vooral de deurpanelen zijn opgebouwd in erg harde plastics zoals we ze van Japanners of Koreanen een tijdje geleden gewend waren.

Dat deze Volkswagen wat meer naar de Aziatische markt neigt, kunnen we verklaren door het grote succes dat de drievolumers of berlines op die markt hebben. Terwijl we in Europa voor breaks en hatchbacks kiezen, moeten de constructeurs aparte berlines ontwikkelen voor de meer oostelijk gelegen markten. Daardoor komt het dat de Jetta geen Europese wagen meer is, maar een wagen voor de Aziatische groeimarkt die mits wat aanpassingen bij ons wordt aangeboden. De Amerikaanse looks komen terug in de dagrijverlichting in de koplampen, die wat weghebben van Amerikaanse standverlichting. Ook de rode achterlichtblokken met oranje getinte richtingaanwijzers doen denken aan de Amerikaanse wagens. Dat de Jetta weiniggezien is, merken we aan het aantal hoofden dat draait als we voorbijrijden en dit voor op zich een niet zo opvallende grijze wagen.

Gaat de wagen er daarom op achteruit? Afgezien van het interieur niet. De auto deelt nog steeds de technische basis met de Golf, terwijl de motoren ook in allerlei andere Volkswagenmodellen zijn terug te vinden. De wielbasis is zeven centimeter langer dan de Golf, iets wat vooral de kofferruimte ten goede komt. De koffer is erg ruim. Met zijn 510 liter is hij bij de betere van de klas. Toch is de laadopening wat klein, het blijft een berline. Ook maakt de Jetta geen gebruik van gasdrukveren voor het openen van de koffer. Het verouderde systeem met hengsels nemen plaats in in de koffer, waardoor je onder de kofferklep geen hoog breed voorwerp kan plaatsen.

Onder de kap van onze testwagen de bekende 1.6 TDI BlueMotion Technology met 105 pk. Hadden we die niet net in de Passat getest? En zouden de prestaties dan niet miniem verschillen? Groot was onze verbazing bij de verbruiksmeting, waarbij we op een zuinige 3,3l /100 km uitkwamen bij erg rustig rijden - de wegenwerken rond Gent en de bijhorende snelheidsbeperking waren daarbij een meevaller. Wie gewoon zuinig gaat rijden, kan op 3,7l / 100 km aftikken, terwijl een onoplettende gebruiker nog steeds onder de 5l /100 km eindigt. Verbazend hoe snel het verbruik op de boordcomputer de regionen onder de 5l /100 km opzoekt. Daarbij blijft de motor levendig, in tegenstelling tot wat we bij grotere broer Passat vaststelden. Boven de 2.000 rpm is hij zelfs erg vlot te noemen. Daarbij blijft hij discreet zijn werk doen. De versnellingsbak schakelt vlot, wie liever niet schakelt kan voor een DSG-bak opteren. We stelden ons vooraf wat vragen bij de vijfbak, maar tijdens de test bleek dat vijf versnellingen voldoende zijn. Ook in vijfde versnelling aan 120 km/u draait de wagen erg stil op 2.000 rpm. De 1.6 TDI BlueMotion Technology is uitgerust met een start/stop-systeem maar moet de banden met lage rolweerstand missen. Daardoor blijft de wagen ook bij hogere snelheden erg stil. Wanneer de wagen stilstaat, koppelingspedaal losgelaten en versnellingsbak in neutraal, valt de motor uit. trap je het koppelingspedaal terug in, dan start de motor terug op. Bij het opnieuw starten van de motor, dimt de verlichting wat, een euvel dat wat storend bleek voor sommige medeweggebruikers, die lustig terugknipperden.

Wie plaatsneemt in het interieur kijkt best recht voor zich uit, opdat hij de harde plastics in de deuren niet wil gaan uitbreken. Begrijp ons niet verkeerd, slecht vertoeven is het niet, het is enkel niet wat je van een Volkswagen gewend bent. Het dashboard is logisch opgesteld en in onze versie voorzien van het navigatiesysteem met relatief klein scherm. De zetels bieden voldoende steun, al zijn ze meer op comfort afgesteld dan op een dynamische chauffeur.

Vanwege de lagere afwerkingsgraad en de wat vreemde ontwerpkronkels zou je denken dat de Jetta ook qua prijs wat minder dan de Golf wil zijn. Toch leert een blik op de prijslijst ons dat je een stuk meer betaalt (zowat 1.500 euro) voor deze Golf-met-koffer. Concurrenten op onze markt blijken niet erg simpel te vinden. In eigen stal kan je de Skoda Octavia berline (1.6 TDI, 1.5 pk, 20.740 euro) ernaast gaan zetten, vanuit Frankrijk bindt de Renault Fluence (1.5 dCi, 110 pk, 22.050 euro) de strijd aan met de Jetta. Ook Mazda heeft een berline (1.6 CDVi, 115pk, 21.390 euro) van de 3, hun concurrent voor de Golf. Verder moet je al naar de Volvo S40 (1.6 DRIVe, 105 pk, 25.750 euro) om iet of wat concurrentie te vinden.

De Jetta ziet er goed uit vanbuiten, zijn vloeiende daklijn geeft een frisse aanblik aan het idee van een berline. Toch zie je binnenin dat de Jetta slechts een model is 'voor erbij' en dat Volkswagen niet veel van de wagen verwacht op onze markt. Jammer is dat Volkswagen met de mindere afwerkingskwaliteit hun imago wat oneer aandoet, ook al gaat het om een minder bekend model. Verder koop je een goeie wagen, aangezien de onderdelen veelal hun degelijkheid bewezen hebben in andere Volkswagenmodellen. Erg veel zal je deze wagen niet terugvinden op de Belgische wegen, maar wie 'm koopt, weet dat hij een comfortabele, zuinige en betrouwbare auto voor zijn deur heeft staan.

Tekst: Sven Geiregat

Foto's: Nathan Gevers

Met dank aan Volkswagen voor de testwagen

{{galerij}}