Dat de Wagon als eerste kwam heeft veel te maken met het koopgedrag van de gemiddelde Europeaan. Die kiest tegenwoordig eerder voor de ruime break dan voor de klassieke berline. Toch is de berline bij Hyundai niet gewoon een platte drievolumer, Hyundai deed haar best om de wagen een eigen lijn mee te geven. Een verleidelijke lijn kan je het noemen, want de wagen leunt aan tegen de vierdeurscoupés die je tegenwoordig ziet. Toch heeft het geen effect op de hoofdruimte van de achterste inzittenden. Vanaf de B-stijl verschilt de berline van de Wagon, waarbij Hyundai toch wist de merkidentiteit te behouden. De achterlichtblokken liggen in de lijn van de rest van het gamma, terwijl het Hyundai-logo duidelijk op de kofferklep prijkt. De koffer krijgt een laadvolume van 503 liter. Dat is 50 liter minder dan de i40 Wagon met opgeklapte achterbank. Ook de berline krijgt een neerklapbare achterbank, al is hij door de opbouw uiteraard niet bruikbaar voor grote voorwerpen. De berline is ook 30 mm korter dan de break, de wielbasis is wel gelijk. Ook weegt hij zowat 12 kilogram minder, al zijn dat allemaal zaken die je niet zal voelen tijdens het rijden.

Dat rijgedrag verschilt dus niet zoveel van de i40 SW, in die zin dat de Hyundai-rijder vooral een comfortabele afstelling van de ophanging zal terugvinden. Op deze versie geen Sport-knop, zodat afhangt van je eigen vaardigheden hoe snel je van je plaats wegkomt. Het stuur voelt wat wazig in de rechtuitstand, waardoor je wat vaker gaat corrigeren om de wagen mooi rechtdoor te laten rijden. Onze wagen stond op winterbanden met een hoog profiel, zodat de rijgeluiden iets feller doorklonken dan we gewoon zijn. De motor is echter voldoende stil en vergelijkbaar met de grotere 2.0 CRDi qua geluid. Ook qua vermogen voel je weinig verschil tussen de 115 pk sterke 1.7 CRDi uit deze test en de 136 pk sterke versie daarvan. 0,9 seconden verschil op de 0-100 km/u tijden is als leek dan ook enkel op te merken als je beide versies naast elkaar hebt. Manueel schakelen verloopt dan ook vlot, al merk je dat de bak lange verhoudingen heeft. Een voordeel van de manuele versie tegenover de automaat is de (veel) lagere CO2-uitstoot van 113 g/km (of 119 g voor de 136 pk-variant) tegenover 159 g/km voor de 136 pk-variant op de automaat. Het opgegeven verbruik van 4,4l/100 km gemiddeld haalden we niet. Wij kwamen na de testperiode op een goeie 5,5l/100 km uit. Dat is erg goed omdat we van Hyundai gewoon zijn dat onze praktijkcijfers vaak twee liter boven het opgegeven verbruik liggen.

Binnenin is het aangenaam toeven. De aflopende daklijn heeft zoals gezegd weinig invloed op de hoofdruimte van de achterste inzittenden, de beenruimte van die inzittenden is erg ruim. Het panoramische dak, dat deels open kan (optie, 1.250 euro) biedt een open blik op de hemel en zorgt ervoor dat heel wat licht kan binnenvallen in het interieur. De afwerking van de onderdelen is op niveau, de opstelling van het dashboard is dat ook. Net zoals in de Wagon hadden we ook hier wat moeite met de knop om door de menu's van de boordcomputer te zeilen omdat die onderaan het stuurwiel opgesteld staat. De navigatie met touch screen is voldoende accuraat en je hoeft geen fijne vingers meer te hebben om de juiste toets te vinden, zoals in de Genesis Coupé wel nog het geval was. De wagen was ook uitgerust met stuurwielverwarming die het volledige stuur kon opwarmen. Een handigheidje als je de wagen zoals ons bij zware vriestemperaturen aan een test onderwerpt. De knop om de stuurverwarming in te schakelen is op de stuurkolom achter het stuurwiel geplaatst. Dat maakt dat je even moet gaan zoeken alvorens jet het systeem kunt aan/ uitzetten. Een opstelling in de middenconsole was handiger geweest, al begrijpen we dat de bekabeling tot aan het stuurwiel dan buiten proportie met de functie zou geweest zijn.

We reden de Hyundai i40 in de Premium Pack uitvoering. Dat wil zeggen dat alle toeters en bellen er standaard aanwezig zijn. Enkel voor het panoramisch open dak (1.250 euro) en de zetelbekleding in beige leder (200 euro) betaal je bij. Dat maakt het handig om de voor- en nadelen van de uitrusting af te wegen, het maakt het moeilijker om in te schatten hoe een gemiddelde Hyundai i40 er uit zal zien. Vast staat dat je geen kat in de zak koopt want hoewel de Hyundais van tegenwoordig geen prijzenkrakers meer zijn, krijg je toch behoorlijk wat uitrusting voor een mooie prijs. Zo is de veiligheidsuitrusting op alle versies gelijk en kan je verschillende packs gaan combineren. De 136 pk versie van de 1.7 CRDi krijgt nog wel ietsje meer gerief mee dan zijn 115 pk-broer. De i40 berline komt iets later op de markt en daarom kunnen we zeggen dat de berline 1.000 euro "goedkoper" is dan de Wagon.

De i40 is een goeie zet van Hyundai in de wereld van de middenklassers. Met de berlineversie wil Hyundai ook de klanten verleiden die anders voor een Volkswagen Passat, Peugeot 508 of zelfs een Audi A4 zouden gaan. Met een prijs die voor zijn uitgebreide uitrusting best aantrekkelijk is, kan hij die gevestigde waarden misschien zelfs naar de kroon steken. Vergeet immers niet dat het alweer even geleden is dat Hyundai een middenklasser had die iets kon betekenen in dat segment. Maar als we zelf mogen kiezen, verkiezen we toch de i40 Wagon.