Wat is dit?

Zoals in de intro al aangegeven, de laatste dans van de gevierde F-Type met V8. Binnenkort gooit Jaguar de achtcilinder buiten en gaat het de elektrische toer op. Daardoor zal ook de F-Type een tijdje van het toneel verdwijnen. Het is dus nu... of nooit. Enfin, als je de tweedehandsmarkt even vergeet.

Jabbeke, de geboorteplaats van de sportwagen

Moeten we het sportwagenverhaal van Jaguar eigenlijk nog uitleggen? Ach, kort dan. Op 30 mei 1949 stuurde het Britse merk coureur Ron Sutton richting het Belgische Jabbeke om er een gloednieuwe XK120 te jakkeren over een al even nieuw stukje snelweg van 8 kilometer (dat nu deel uitmaakt van de E40). Sutton behaald een top van 213 km/u, wat toen ongezien was voor een "productiewagen". De "sportwagen" was geboren, exact 75 jaar geleden. Om dat in de verf te zetten haalt Jaguar een iconische V8 uit roulatie. Euhm?

Eerlijk is eerlijk, de 5-liter V8 met Eaton TVS R1900 supercharger voorin de F-Type is zo oldschool als moderne motoren kunnen gaan. Dit ding afstellen naar toekomstige eco-normen is dan ook een volstrekt onmogelijke opgave. Waardoor het al langer in de lucht hing dat de F-Type verplicht op pensioen zou moeten, samen met de V8. Of Jaguar niet gewoon nog eventjes de V6 aan kon bieden? Wel, welkom in de wondere wereld van het budgettaire krappe Jaguar bij de ontwikkeling van de F-Type. Want de V6 (Code: AJ126) is eigenlijk de V8 waarvan de twee achterste cilinders niet worden gebruikt!

Gangstercred

Omdat enkel teren op de viercilinder F-Type wat belachelijk zou zijn, is deze F-Type R75 dus de laatste hoerá. Zie 'm meteen ook maar Porsche 911 GT3-gewijs als een Touring-variant van de F-Type SVR. Want hoewel beide versies een motor delen, ziet deze R75 er ongelooflijk incognito uit. Met de huidige gapende muilen bij Aston Martin doe je deze Jaguar eigenlijk oneer aan door 'm een "poor mans Aston" te noemen.

Dit is een Brit in een heerlijk maatpak, zelfs met 11 jaar op de teller. Het is dan ook doodzonde dat ons testexemplaar uitgerust werd met een peperdure matzwarte koetswerkkleur die vooral vulgair overkomt. De F-Type verdient een streepje klasse, geen grob gangstercred. De snuit is laag en lang, de vier einddempers steken zoals vier opgestoken middenvingers richting de atmosfeer. Er hangt een tijdloze zweem rond deze F-Type, al zeker na de facelift.

Mantel der liefde reikt maar zo ver

Het doet dan ook pijn dat die zweem wordt doorbroken in het interieur. We hebben lange tijd de gebruikte materialen en afwerking in de F-Type met de mantel-der-V8-liefde bedekt, maar anno 2024 kunnen die echt niet meer door de beugel. De knopjes op het stuur zijn van goedkope plastic, de bediening om de sportstoelen te verstellen lijkt uit een Jaguar S-Type van de jaren 90 te komen en het gehele interieur heeft last van kraakjes. Tot op zo'n punt dat we elke 20 minuten op een onderdeel achter de passagierstoestel moesten slaan om het gekraak te stoppen.

Ach, misschien hadden we gewoon een maandag-exemplaar? We willen het ons zelfs gerust wijs maken. Want er bekruipt ons een eigenaardig gevoel wanneer we onderweg zijn met deze F-Type: "De tijden van een langgerekte motorkap voor je snuit zijn misschien wel stilaan ten einde". Waardoor rijden met de F-Type een vrijwel unieke ervaring blijft. Zelfs met dat gekraak achter je rechteroor.

Ongeziene souplesse

Want laat ons eerlijk zijn, alles draait natuurlijk rond die 5-liter V8 voorin. Die komt dus uit de F-Type SVR en mag daardoor 575 pk en 700 Nm naar de vier wielen sturen. Aan de toog kan je daardoor pronken dat je Jag in 4,1 seconden de honderd weet aan te tikken en dat je daardoor door blaast tot 300 km/u. Al zijn dat niet de redenen waarom deze V8 opgenomen werd in de British Library.

Nee, de F-Type R75 getuigt van een bijna ongeziene souplesse. In alle comfort speelt de achttrapsautomaat met de V8 bij dociel rijden. Vraag je echter een kortstondige inspanning, dan zorgt een furie van koppel - onderstreep door een zingende supercharger - dat je niet met buurmans Dacia onderweg bent. Leg je de pees er helemaal op, dan rijdt deze F-Type R75 zoals je verwacht van een moderne GT: snoeihard, zonder te struikelen over eigen gewicht of pootjes. Was de F-Type bij zijn lancering nog een bandenrokende puber, dan is hij uitgegroeid tot een rasechte gentleman.

Bedankt, Europa!

Of de F-Type R75 daardoor dé beste der F-Types is? Nee. Al leggen we die schuld volstrekt bij de Europese Unie. Net zoals zoveel andere sportwagens heeft Europa deze F-Type gemuilkorfd met een verplichte partikelfilter. Het is de reden waarom je AMG niet meer klinkt als een roedel Messerschmits, waarom een Mazda MX-5 tegenwoordig klinkt als een driecilinder en de reden waarom deze F-Type niet meer knalt en ploft zoals weleer. De performance is er, het auditieve genot ging ergens in 2017 al op pensioen.

Waardoor je dus voor een ontiegelijk moeilijke tweestrijd komt staan. Moet je nu 136.000 euro uitgeven aan een veel meer capabele F-Type V8 die meteen ook de laatste in zijn soort is (en daardoor potentieel meer opbrengt), of moet je richting tweedehandsmarkt voor een exemplaar dat nog wel met plezier de wereld wakker brult? Wel, wij gaan voor optie drie en zouden zo'n 50.000 euro uitgeven aan een pre-facelift F-Type met V6.

Conclusie

Dit is het dan, het einde voor de V8 bij Jaguar. Of we deze Jaguar F-Type R 75 een gepast afscheid vinden? Ach, net zoals bij een dementerend grootouder hebben we enkele jaren geleden al afscheid genomen van deze auto, toen hij nog in de (luidruchtige) fleur van zijn leven zat. Laat die elektrische revolutie maar komen Jaguar!