De energie die vrijkomt bij het remmen in de simulatiewagen, wordt gerecupereerd. Op deze manier willen de onderzoekers bij Daimler de meest dynamische rijbewegingen nog nauwkeuriger volgen, zonder daarvoor een volledig nieuwe prototype in het verkeer te brengen. Ook kunnen op deze manier fysieke grenzen worden opgezocht, zonder het risico van het echte verkeer. Wie in het decor knalt, begint de oefening gewoon opnieuw.

De bewegingen die de bestuurder in de wagen maakt, worden via databussen doorgestuurd naar het computersysteem achter de simulator. Om de typische bewegingen in een echte verkeerssituatie na te bootsen (zoals het duiken van de wagen bij hard remmen), wordt het wagen op een platform geplaatst dat op zes steunen rust (een 'hexapod').

Wie denkt dat een simulator nooit de echte situatie kan evenaren, heeft het mis. De computer is in staat om de bewegingen van de wagen 1.000 keer per seconde te berekenen en de wagen kan een dwarse beweging maken aan een zijdelingse snelheid van maximum 36 km/u. Daarmee kan zonder moeite een inhaalmanoeuvre worden uitgevoerd. Met deze simulator is Mercedes niet an zijn proefstuk toe, de eerste door Mercedes zelf ontwikkelde simulator werd al in gebruik genomen in 1985.