De ix35 wordt in andere landen nog steeds Tucson genoemd, al heeft hij er nog weinig mee gemeen. De volledige lijn veranderde en waar de Tucson nog werd gebombardeerd tot kleine SUV, kan de ix35 al terecht in het segment van de crossovers dat door de jaren heen gecreëerd en ingevuld werd. De ix35 kan zowel met twee- als met vierwielaandrijving worden besteld, hoewel de koper bij de Tucson veelal de voorkeur gaf aan de tweewielaangedreven variant. Daardoor wordt de wagen niet alleen goedkoper, hij gaat ook iets minder verbruiken en heeft ook een iets minder directe wegligging. Toch kopen de meeste mensen dit soort wagens voor de ‘hogere zit’ en het ‘betere overzicht’.

Over de hoge zit alvast geen klagen; met zijn totale hoogte van 1,66m steekt hij een stuk boven de gewone berline uit. In de lengte is hij echter even lang als een gemiddelde berline (4,41m) zodat je niet in moeilijkheden komt bij het zoeken van een geschikte parkeerplaats. De zithouding in de wagen is – uiteraard – vooral gericht op comfort. Je krijgt voldoende steun bij het rijden, al valt het op dat de bestuurderszetel de beste plek om te vertoeven is. De passagierszetel lijkt iets minder welgevormd en de Hyundai-mensen lijken wat vergeten dat een volwassen persoon ook wel eens achteraan wil gaan zitten. Aan beenruimte geen gebrek, maar de zitting is wat kort, waardoor de weinige steun van die zitting teniet gedaan wordt. Iets wat we bij andere modellen wel zagen maar bij deze crossover een beetje misten, is een verschuifbare achterbank. Terug naar voor dan, waar het dashboard een grote stap voorwaarts heeft gemaakt in vergelijking met de Tucson. Je herkent er wel dezelfde opstelling in, maar de gebruikte materialen ogen kwaliteitsvoller en het dashboard vormt zich iets meer naar de inzittenden toe.

Geen recht vlak meer, waar ventilatiemonden pal boven de radio geplaatst zijn. Wel een logisch ingedeelde middenkolom, gevrijwaard van overbodige knopjes. Zelfs in vergelijking met de i30 lijkt het alsof de ix35 van betere komaf is. Het navigatiesysteem met touchscreen is handig te bedienen, al konden we onszelf niet verlossen van de stiff upperlip Engelstalige navigatiestem. Het scherm van het navigatiesysteem doet ook dienst als scherm voor de achteruitrijcamera, die aan het einde van de test bijna onmisbaar geworden was. De combinatie van het erg lichte en directe stuur, de camera (net boven de nummerplaat) en de parkeersensoren zorgt ervoor dat je tot op een paar millimeter van je achterligger kan parkeren. Vanwege zijn onoverzichtelijke achterkant met hoge kont is het onbegonnen werk om dat zonder hulpmiddelen te gaan doen.

Starten doe je met een Start-knop op de plaats van het contactslot. De sleutel – of het blokje dat daarvoor kan doorgaan – kan je kwijt op een plaatsje onder de armsteun, al was het wel even zoeken vooraleer we dat gevonden hadden en vergeet je wel eens dat je die daar hebt opgeborgen als je uitstapt. Dan lijkt een startkaart of een sleutelvak in de middenconsole ons toch iets handiger. Onze wagen was uitgerust met een glazen dak in twee delen, waarbij het eerste deel open kan. Dat geeft een overvloed aan licht in het interieur, zonder dat de lichtinval de instrumenten op het dashboard hindert. Verder kan in elke deur een fles frisdrank worden opgeborgen, terwijl in de middenconsole nog eens twee bekerhouders werden geïntegreerd. Omkomen van de dorst is dus alvast geen optie. Tot slot is er ook entertainment genoeg voor de inzittenden, het geluidssysteem doet zijn werk naar behoren, al is de aux-aansluiting en de USB-aansluiting van de iPod een mooi extraatje. Jammer dat die USB-aansluiting enkel de iPod herkent, een eigen USB-stickje moet je ongebruikt terug wegbergen in je zak.

Wie de wagen voor het eerst in zijn spiegels ziet opduiken, denkt eerst dat hij met en Ford Kuga te maken heeft. De Europese inslag van het Duitse Hyundai-designcentrum heeft zijn doel dus bereikt. Toch vertoont deze snoet ook gelijkenissen met de grotere broer ix55 en wordt deze later ook over de rest van het gamma ingevoerd. De ronde en guitig ogende lijnen van de Tucson zijn weggeveegd en ingewisseld voor scherpe en strak afgelijnde vlakken. De ix35 oogt kleiner dan hij is, vanwege zijn rechtoplopende voor- en achterzijde. De stevige kofferklep voelt niet zwaar aan en biedt je toegang tot de 591 l grote bagageruimte. Wie de achterbank neerklapt, kan 1.436l meesleuren, al zijn langere voorwerpen iets moeilijker door te laden,aangezien de laadvloer niet volledig vlak is.

Het rijgedrag van de wagen is te omschrijven als comfortabel. Natuurlijk is dat wat algemeen gesteld, maar je beseft als lezer ook wel dat van deze wagen geen knalprestaties worden verwacht. Het stuur is direct en erg licht in gebruik. Zo licht dat je niet beseft dat je – in ons geval – met een 4x4 onderweg bent. Zo is de ophanging ook vrij sponzig op vlak wegdek, de wagen lijkt zacht te gaan deinen bij het rijden over oneffen wegen. Wanneer je echter langs één kant een diepe put in het wegdek tegenkomt, valt op dat de ophanging erg hard maar ook erg lokaal reageert. Je hebt aan de andere zijde van de wagen geen last van de klap die het gevolg is. Ook heeft de wagen erg weinig tijd nodig om te stabiliseren na een aantal dwarsrichels.

Hoewel deze geteste ix35 een 4x4-versie is, lezen we in de handleiding dat ‘de wagen niet geschikt is voor langdurig terreinwerk’. Even naast de baan om een aanhangwagen aan te pikken of om tot bij je buitenverblijf te geraken lukt nog wel, maar verder zien ze je liever niet gaan. Toch moet gezegd dat de vierwielaandrijving geen probleem heeft met iets steilere en onverharde hellingen, al hebben we met deze wagen het lot niet uitgedaagd. De vierwielaandrijving is overigens niet permanent, maar wordt automatisch ingeschakeld wanneer het systeem merkt dat één van de wielen wat minder grip heeft. Ook kan je de differentiëlen zelf lock’en door een simpele druk op een knop naast het stuur. Daar vinden we ook de knop voor het Downhill Brake Control, een soort cruise control voor naast de asfaltweg. Je neemt een snelheid aan, schakelt het systeem in en de gewenste snelheid wordt behouden door gebruik van de ABS-hulpmiddelen. Dat alles maakt van deze Hyundai geen terreinwagen pur sang, maar als bestuurder heb je toch geen schrik om je op minder begaanbare wegen te begeven.

Dat de ix35 4x4 geen permanente vierwielaandrijver is, verwacht je te zien aan het verbruik van de wagen. Hyundai laat ons alvast watertanden door zelf een verbruik op te geven van gemiddeld 5,5 l. Schaamrood stond ons dan ook op de wangen toen we boordcomputer na 150 km nog steeds niet onder de 8,0 l kregen, ook al keken we zorgvuldig naar de alerte schakelindicator, die al vanaf zowat 1.500 rpm ging branden. Start/Stop is voorlopig nog niet beschikbaar, al zitten zulke versies welin de pijplijn voor de nabije toekomst. Gingen we de wagen wat meer op de proef stellen, kwamen we terug op goed 8,5l/100 km. Niet mis, al lijken de cijfers vooral hoog door het erg optimistische theoretisch verbruik van de constructeur. Het lijkt ons hier dat de vrij soepele motor toch wat last blijkt te hebben met de 1.525 kg zware wagen. Wij reden met de 136 pk sterke tweeliter dieselversie, we vragen ons dan ook sterk af of de verbruikscijfers van de andere 2.0 CRDi met 184 pk erg afwijken van de onze. Wie liever niet dieselt, kan ook terecht bij de 2.0i benzinemotor met 163 pk. De 163 pk-benzineversie en 184 pk-dieselvariant kunnen beschikken over een automaat, in optie bij de eerste, standaard bij de tweede. De manuele bak telt zes verzetten, waarbij de zesde voldoende sterk is om hernemingen aan te kunnen.

Testwagen van dienst was de op-één-na-topversie uit het gamma; de 2.0 CRDi 136 pk 4x4 Exclusive, een hele mond vol. Deze kost in standaardlivrei 33.399 euro. Een prijs die begint te tellen, ware het niet dat je voor die prijs alle denkbare extra’s voor dit niveau er bovenop krijgt. Zo is deze wagen standaard uitgerust met leder, 18” velgen en achteruitrijcamera. Ook automatische airco in twee zone’s en navigatiesysteem komen zonder meerprijs bij dit uitrustingsniveau. Een basis-ix35 heb je al voor 19.999 euro in 2.0 benzine-uitvoering met tweewielaandrijving.

Om zijn voorganger te evenaren haalt de Hyundai ix35 alles uit de kast. Ook luistert Hyundai goed naar de markt door de klant de keuze te laten maken tussen een twee- of vierwielaangedreven versie. In het interieur kom je niets te kort en hetzelfde geldt ook voor de motor. Toch laat het verbruik uitschijnen dat de motor wat vermogen te kort komt; al zien we datzelfde wat hogere verbruik ook bij neef Kia Sorento terugkomen. Alternatieven zijn er genoeg op de markt, kijken we naar de recent gefacelifte Volkswagen Tiguan, de Ford Kuga, de Nissan Qashqai en ga zo maar door.

Hyundai ix35 2.0 CRDi Executive 4WD

Motor: 1.995cc viercilinder, CRDi, Vermogen: 100 kw/ 136 pk, Koppel: 320 Nm, Overbrenging: 6-bak, Aandrijving: vierwielaandrijving, niet permanent, Gewicht: 1.496 kg, Kofferinhoud: 591-1.436 l, Topsnelheid: 181 km/u, Aanloop van 0 tot 100 km/u: 11,3 sec., Gemiddeld testverbruik: 8,5 l, Basisprijs Hyundai ix35 2.0 CRDi Executive 4WD: 33.399 euro

Tekst: Sven Geiregat

Foto's: Joeri Mertens & Thomas Anthoni

Met dank aan Hyundai voor de testwagen