**

Otto kan het best omschreven worden als Autofans meets Man Bijt Hond. Maar dan wel de Man Bijt Hond van weleer, niet de persiflage die ze van zichzelf gemaakt hebben. Het is een eerlijk programma waar personen de kans krijgen om hun liefde en passie voor wagens te tonen. En hoewel het er de eerste afleveringen nog bedenkelijk aan toe ging met mensen en hun passie voor tuning, kwamen er naar het einde toe toch enkele pareltjes voorbij. Zo was er Achiel Olbrechts die destijds achter de muur in het DDR in het geheim sleutelde aan motors voor Wartburg, Barkas en Trabant en nu in Sint-Katelijne-Waver het IFA-museum runt waar enkele prachtige pronkstukken staan zoals een Melkus RS waar maar 101 stuks van zijn gebouwd.  (We hebben daar al een special over, nvdr.)

Nochtans zijn de meeste recensies niet lief voor Otto. “Met Top gear heeft Otto één ding gemeen: er valt al eens te lachen. Bij Top gear met de grappen van de presentatoren, bij Otto met de mensen die te kijk worden gezet." (de Standaard)

Ik zie Otto liever als een positieve evolutie. Als een grondlegger van een nieuw soort format, of toch tenminste een oud format dat nog eens vanonder het stof wordt gehaald... Na jaren overstelpt te zijn met reality-tv (type: Big Brother), bouw-tv (type: the block),  afschuwelijke zangwedstrijden (type: Idool) was er de laatste jaren sprake van de ergste hype in heel de Belgische televisiegeschiedenis, namelijk kookprogramma’s! Je kan vandaag geen televisie meer opzetten of er wordt gekookt, gepraat over koken of gekeken hoe er gekookt wordt... Een tendens waar ik zot van word! Om nog maar te zwijgen over enkele zenders die zijn opgestart om enkel het onderwerp “koken” te behandelen. Heel deze evolutie in het medialandschap heeft er voor gezorgd dat niemand in Vlaanderen nog normaal kookt. Alles moet “speciaal” zijn en voldoen aan de eisen die ze in Masterchef hanteren. En geloof me, ik heb niets tegen perfect bereide keuken. Al verkies ik toch liever de, om het in hun termen te zeggen, gerissoleerde Vlaamse keuken (de keuken van het frituurvet). Maar als ik een schattige grootmoeder, die normaal (h)eerlijke “stoempetaat met weust” zou maken, hoor beginnen over de cuisson van haar chipolataworstjes krijg ik toch koude rillingen...

En daarom denk ik, nee, hoop ik, dat Otto een nieuwe wind blaast doorheen het televisieaanbod. Zo wordt er binnenkort een nieuw (weliswaar zeer bedenkelijk) programma gelanceerd op VT4 omtrent jongeren die hun rijbewijs willen halen en weet ik uit betrouwbare bron dat één ook mensen contacteerde omtrent hun liefde voor wagens.

Dus laten we hopen dat Otto aan de wieg staat voor een reeks autoprogramma’s op de Vlaamse televisie die elk hun voorloper overstijgen qua niveau en kwaliteit zodat we uiteindelijk tot een vast autoprogramma kunnen komen waar elke autofan op kan afstemmen voor een uurtje plezier zonder het woord cuisson te moeten aanhoren...

____
En wie zich afvraagt waarvoor de "YW" staat in de titel, deze column werd geschreven door de vaste stalker van Autofans: Yves Wouters. Let op, dit is een column en dus een meningsuiting van de betreffende schrijver. Wij bij Autofans.be distantiëren ons van zijn uitspraken.
____