Waarom je nét wel een maandagochtendauto moet hebben

Het is in de volksmond gebruikelijk om een auto die te maken heeft met overmatig veel pech te omschrijven als een *maandagochtendauto*. Koop je echter een auto uit de jaren 90 of begin de jaren 2000, dan ben je misschien beter af met nét wel een maandagauto. Waarom?

Kijk, bijgelovigheid doet de wereld draaien. Vraag dat maar aan de katholieke kerk. Laat ons echter even eerlijk zijn, het is complete lariekoek dat doorheen de week een auto beter of slechter in elkaar zo worden gestoken. Dat niet elk automerk een even goede kwaliteitscontrole heeft aan het einde van de band, dat is een ander verhaal. De "maandagauto" heeft echter een onterechte negatieve connotatie gekregen. Althans, dat blijkt alvast uit een post die iemand achter liet op het internet. Jep, zo goed zijn onze bronnen.

Roestende Duitser

Halfweg de jaren 80 gebeurde er volgens die post (oké, het was Facebook) iets ingrijpend in autoland, de industrie in ontwikkelde landen werd namelijk verplicht om over te schakelen van olieverf naar watergedragen verf. Goed nieuws voor het milieu, minder interessant voor de duurzaamheid van de carrosserie. Want iedereen die een auto bezit of in het bezit heeft gehad van de tijdsperiode 1986 tot 2006 ziet zo terug de roest opduiken.

Omdat - en hier komt de moraal van het verhaal - elke maandag de tanks werden bijgevuld met nieuwe (bacterieloze) verf, hebben auto's die gespoten zijn op maandag minder last van roest. Feit of fictie? Zijn hier specialisten in de zaal om het verhaal te bevestigen?