Kijk, ik geef geen bal om je politieke voorkeur. Zolang je me maar niet om de twee minuten probeert te indoctrineren met politieke ideologieën waarvan je zelf amper snapt waar ze over gaan. Ben je zo iemand - ja, je herkent je wel - dan heb ik sowieso liever dat je nu stopt met lezen. Want jouw soort is in staat om aanstoot te nemen aan een door mij gelaten scheet in een geel getinte fles. Want wederom, politiek is het langstlopende theaterstuk in de geschiedenis van de mensheid. Met constant nieuwe protagonisten en door de media gecreëerde antagonisten. Net zoals andere theaterstukken interesseert het me dan hoegenaamd ook geen bal.
Mijn leven hoeft dan ook niet meer te zijn dan wekelijks een andere auto te krijgen om over te klagen. Soms creëren constructeurs zelfs auto's waar ik helemaal van weg ben. Dat maakt mijn tijd op deze aardbol weer een stuk aangenamer, want dan kan ik lekker positieve teksten neerpennen die er op hun beurt voor zorgen dat automerken me belonen met bloemen en een mariachi-band die me heel de week volgt. Ze weten namelijk dat ik een sucker ben voor Mexicanen met gekke pakjes en catchy liedjes.
Waar ik niet gek van ben? De Belgische autostrade...
Belgen, de dappersten der galliers, bourgondiers in hart & buikvet en hofleveranciers van strak rijdende Fords dankzij de proving ground in Lommel. Maar rijden op de autostrade, daar hebben we niet al te veel Gentse waterzooi van gegeten. Want tot op heden denkt zo'n 94% (*) van de bevolking dat de autosnelweg bestaat uit twee vakken. Eéntje helemaal links om sneller te rijden dan het gepeupel en ééntje rechts om even te wachten terwijl er nog sneller goed je voorbij rijdt terwijl de inzittenden op hun beurt op jou neerkijken.
Dat er rechtser nog een vak is, dat sijpelt bij iedereen niet door. Je zou kunnen stellen dat het komt omdat dat 'er was eens vak' helemaal rechts overbevolkt is door traag bewegende objecten die ook wel vrachtwagens en Opel Meriva's worden genoemd. Maar niets is minder waar, want van tijd tot tijd verschijnt er door die wildernis van masturberende vrachtwagenchauffeurs en incontinterende Meriva-rijders zowaar een open rijstrook. Ja, soms wel van een kilometer lang. Een héle kilometer zowaar!
De logica dicteert dan ook dat je het vakje opschuift. Want, jawel hoor, op dat vak kan je ook rijden. Meer nog, het is er best aardig vertoeven, want van tijd tot tijd passeert er aan je rechterkant - of beter: passeer jij - een hoop bomen, een dorpje achter de vangrail of een verlaten Volkswagen Polo met Franse nummerplaten in de vangrail. Dat geeft je weer iets om over te praten met je passagiers. Of met jezelf, ik beoordeel niet.
In realiteit schuift het merendeel van de chauffeurs - die 94% die ik iets terug compleet verzon - helemaal niet op. Waarom zouden ze? Want in het midden is het toch ook best aardig vertoeven? Dat je daardoor de gehele achterban klem rijdt en ze verplicht om links of rechts te kiezen, daar maal je niet om.
Maar mij stoor je er wel enorm mee.
Tot op het punt dat ik zin heb om je rechts voorbij te rijden en je kennis te laten maken met een prominent uitgestoken vinger van mij en de gehele mariachi-band achterin. Iets dat ik in alle eerlijkheid soms al gedaan heb. Nu ja, dat rechts voorbijrijden, niet die vingers. Want tegenwoordig weet je niet wat voor wacko's er rondrijden op de baan. Doe me dus een plezier en ga steeds zo extreem rechts mogelijk op de autostrade. Voor mij en voor de samenleving...
*()Dit cijfer werd compleet verzonnen voor lollige doeleinden**
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen