Rijtest: MINI hatch John Cooper Works (2015)

Mocht je het bos door de bomen niet meer zien: deze MINI hatch John Cooper Works is eigenlijk het startpunt van het JCW-gamma. Het ultieme kartgevoel gekoppeld aan een bommetje van een benzinemotor, dat levert vonken op. Dat we hem in de warmste week van het jaar reden, deed het asfalt enkel maar meer smelten. Raampjes omlaag en ploffen maar!

Johnny Cooper Works

Uiterlijk heeft deze John Cooper Works iets van de opgepompte kerel die naast je in de fitness zit. Het is een MINI met een bodykit, eentje die niet alleen een ferme dakspoiler maar ook een gapende voorbumper meekrijgt. Achterop zitten de uitlaten in het midden van de bumper, terwijl een rode bies het geheel tot JCW-telg aftekent.

Is dat alles wat veel van het goede, dan kies je best niet voor de gele kleur die je helemaal laat opvallen in het straatbeeld. Vuilniszakkengrijs zoals onze testwagen is dan voldoende om hem toch iets van anonimiteit te geven.

Klepperdeklap

Maar genoeg gekeken, we willen gaan zitten. Binnen krijg je het dashboard van de gewone MINI, aangedikt met een JCW-stuurtje en dito logo's. Op de optionele Head Up-display kan je ervoor kiezen om de sport-instellingen te bekijken, al reageert de visualisatie van de druk op het gaspedaal wat laat en biedt het weinig meerwaarde dan wat spielerei. Het is overigens kiezen tussen deze HUD en een setje metertjes voor de oliedruk en temperatuur in de optielijst. Verder is die HUD wel handig, want tijdens de hele duur van de test voelden we nooit de drang om naar de echte analoge teller te kijken. Een teller die tegenover de vorige generatie een nieuw plekje kreeg achter het stuurwiel. Daardoor komt er op de grote schijf op de middenconsole plaats vrij voor een navigatiesysteem en de bediening van het infotainmentsysteem. Daar werd weinig moeite gedaan om te verhullen dat het systeem van BMW gewoon werd overgenomen.

Image

Verder zien we een interieur dat goed in elkaar zit, met het eerdervermelde stuurtje - al misten we een beetje het dikke exemplaar uit neefje BMW M135i - en de goed steunende zetels. Een klein puntje van kritiek is er op de gordelsluiting, die al na 2.700 testkilometers lijkt mee te klapperen op het ritme van de samba. Niet storend, al wordt het dat wel als je de radio uitzet om naar de muziek uit de uitlaat te luisteren.

Speelkameraad

Met een brave klank komt de tweeliter benzinemotor tot leven. Een gelukje was het enorm warme weer, waardoor de motor al snel zijn verslavende plofjes bij het terugschakelen laat horen. Dat is meteen het signaal dat de JCW klaar is om even van de grote steenweg af te wijken. Je staat er overigens versteld van hoeveel achterafbaantjes er in ons landschap zijn. Baantjes waarop je de MINI in trainingspak de sporen kan geven en de bochten kan doorsturen. Gewoon even de schakelaar onder de pook in 'Sport' duwen en de ophanging en sturing gedragen zich direct een stuk strakker, terwijl ook de gasrespons sneller is en de motor iets langer in toeren gaat alvorens op te schakelen.

Daardoor wordt deze MINI in JCW-trim de speelkameraad waar je op zit te wachten. Eens je setting goed zit, heb je 231 pk en 320 Nm die je voor je het weet in de bocht gooien en er weer uit duwen. De voortrein lijkt alvast geen moeite te hebben met de 231 pk die hij te slikken krijgt. Wel is de JCW hard afgeveerd, leuk als je jezelf door de bochtjes kronkelt, iets minder leuk als je met hetzelfde enthousiasme over de Belgische autosnelwegen dendert. Dan biedt de normale stand soelaas.

Amerikaanse bak

Optioneel kan je bij de MINI JCW voor de automatische versnellingsbak kiezen. En hoewel de pur sang autorijder nog altijd voor de manuele variant kan kiezen, vonden we de sportautomaat een erg aangename compagnon in ons MINI-interieur. De bak schakelt vlot op in de normale modus en is daarbij discreet bij het overschakelen van versnelling. Wil je dat het allemaal iets vlotter gaat, dan neem je de schakelpaddles achter het stuur ter hand en leid je zelf het plofjesorkest in de uitlaat. Want die naverbranding, daar kan je niet omheen.

Plezier tanken

Maar de grootste verbranding vindt natuurlijk plaats in het turbogeblazen blok zelf. Wij bliezen er gemiddeld 8,4 l/100 km door, al steeg dat gemiddelde wel wat als we onze avondritjes maakten, ritjes die tijdens de testweek dagelijkse kost werden, omdat het kan. Een Eco-stand is er ook, al zorgde rijden in die stand er volgens de boordcomputer voor dat we op een hele tank 14 km extra konden rijden. Al bij al weinig de moeite om het slappe stuur en een dichtgeknepen gaspedaal te moeten verdragen. Al hadden we misschien wat minder de sportstand moeten opzoeken...

aan de prijs

Wie een JCW op zijn oprit wil horen natikken van de voorbije rit, legt daar 31.390 euro voor op de toonbank. Voor de automatische versnellingsbak leg je daar nog voor 1.890 euro aan bankbiljetten bovenop. Dan begint het personaliseren, waarbij je kan kiezen om het dak in een contasterende kleur te laten spuiten of een sticker over de motorkap te laten aanbrengen. Voor 820 euro heb je dan een navigatiesysteem, al betaal je voor het exemplaar dat in onze testwagen zat 2.100 euro. De sportophanging en Performance Control zitten standaard vervat in de uitrusting van de JCW, net als het JCW-sportstuur.

conclusie

Het lijkt erop dat deze MINI Hatch JCW zijn voorouders trots gaat maken. Een opgepompte buitenkant, een herkenbare binnenkant en een sportief hart dat een vermogen haalt waar je anders voor bij een Golf GTI gaat kijken. En in tegenstelling tot die GTI biedt de MINI een pak meer rijplezier vanwege zijn speelsere karakter.