Rijtest: Renault Twingo SCe 70

Want de wind is wat we onthouden van onze testweek met deze kleine stadsrakker. Goed, we hebben de wagen wat meer snelweg voor de wielen gegooid dan hij gewend is, maar het viel ons wel op dat hij bij die snelwegkilometers last had van de strakke wind. Die greep somtijds onder de wagen, waardoor we vreemdgenoeg zelfs voelden hoe het gaspedaal af en toe werd ingehouden. Niet dat de wagen last heeft van lift-off - je weet wel, de neus die de lucht ingaat - maar het boezemde erg weinig vertrouwen in, zeker ook omdat we het later ook bij lagere snelwegen te voelen kregen.

alles achterin

Dat de Twingo een speelbal van de wind werd, komt natuurlijk door zijn architectuur. Renault plande al langer een wagen met achterwielaandrijving en de motor achterin, alleen wilde het financiële plaatje niet kloppen. Tot Daimler ten tonele verscheen en een deal met smart voorstelde, met als resultaat deze nieuwe Twingo die technisch gelijk is aan de nieuwe smart ForFour. Dat wil zeggen dat ze beide achterwielaandrijving hebben en ook allebei de motor achterin krijgen. Voor smart is dat business as usual, bij Renault is het al decennia geleden dat er nog een wagen met de motor achterin werd gecommercialiseerd.

Dat alles achterin zit, zorgt ervoor dat de voorzijde het wat licht heeft, hoewel Renault zelf spreekt van een 45/55 verdeling voor het gewicht. Het onderstel voelt daarentegen wel stabiel aan. Neem de wind die eronder wil spelen weg en je krijgt een karretje dat comfortabel hard werd afgeveerd. Misschien iets te hard voor moeder-de-vrouw die even naar de supermarkt rijdt en weer iets te zacht voor wie hoopt op een verderzetting van de vorige Twingo RS. De laatste slaat het volgende stukje over de bagageruimte overigens best over.

...betekent niks voorin

Moeder-de-vrouw zal nog meer vreemd opkijken want het is niet omdat de motor naar achteren werd verplaatst dat er vooraan een gigantisch bagageruim beschikbaar komt, zoals bij de Kever destijds. De Twingo krijgt vooraan een onderhoudskap die je kan openen door wat hocus-pocus te doen aan wat hendeltjes en klepjes. Achteraan zit dan de kofferruimte. Die kan 219 liter slikken, minder dan je op je gemiddelde wekelijkse bezoek aan de supermarkt in je kar hijst. Daar komt nog eens bij dat de motor onder het laadruim zit, zodat de bagage toch altijd ietwat opwarmt bij het rijden. Renault loste dat grotendeels op door een isolerende schuimplaat onder het laadcompartiment te plakken maar alle warmte kunnen ze er niet mee tegenhouden.

onder controle

Droomde je bij de beschrijving van de achterwielaangedreven auto met motor achterin van een setje powerslides en heupwiegend doorheen de bochten rijden? Dan ben je er aan voor de moeite. Want tenzij je zelf met de zekeringkast gaat knoeien, is de stabiliteitscontrole niet uit te schakelen. Geen gecontroleerd geschuif dus op je favoriete traject naar de wekelijkse dinsdagmarkt, de stabiliteitscontrole smoort elke uitbraak in de kiem nog voor je er zelf aan begint te denken.

puffen en werken

De SCe-motorisatie met 70 pk bleek overigens iets te licht voor de auto, althans naar onze verwachtingen. Optrekken lukt aardig, maar het verbruik is navenant. Zo reden we doorheen de hele week 6,0 l/100 km bij elkaar, terwijl de ecorun ons niet onder de 5,5 l/100 km bracht, dat is zelfs minder goed dan collega Yves bij de voorstelling met de TCe 90 noteerde. Ter vergelijking; een Volkswagen Up! reed slechts 4,0 liter benzine per 100 km op de teller en ook de recent geteste Suzuki Celerio deed het met 4,5 l/100 km in de praktijk. De toerenteller bleek op de Twingo trouwens afwezig op het dashboard, zodat het wat gokken is wanneer je moet schakelen, tot de schakelindicator je terechtwijst met het pijltje omhoog.

conclusie

Zo zie je maar, dat in het Belgische landschap ook leuke stadskarretjes hun negatieve kanten hebben. De motor achterin/achterwielaandrijving combinatie blijkt vooral een economische oplossing in het voordeel van Renault, eerder dan eentje die rijplezier voor de chauffeur vooropstelt. Verder blijkt de Twingo wel een aangenaam gezelschap tijdens het rijden en zorgt Renault dat de waarden van de eerste generatie - ruimte, ruimte, ruimte - wat meer boven komen drijven, jammer dat je dat niet merkt aan de bagageruimte die zich ergens in de middenmoot van zijn klasse bevindt.