Jawel, ondergetekende heeft thuis een Mazda6 Wagon op zijn oprit staan. Het ondertussen pre-faceliftmodel dus. Al klopt dat niet helemaal, want vanaf 2015 kreeg de Mazda6 al een eerste facelift. Waardoor het dus gaat over de faceliftversie en de facelift-faceliftversie in deze vergelijking. 't Zijn straffe gasten, die Japanners. Nu goed, tijd om de 7 grootste veranderingen op te sommen die in het oog springen.

1. Kom-is-voor

Onmiddellijk een binnenkomer, letterlijk: de voorgrille. Bij het originele ontwerp van 2012 nog een bescheiden afkoelgaper. In 2015 al in proportie toegenomen voor een meer robuustere smoel om nu te eindigen bij een nog grotere rasteropening. Deze mag zich op de baan nog meer manifesteren met een agressiviteit van uit-de-weg. Het lijkt wel of ‘roadkill’ bij het aanrijden rechtstreeks op de barbecue belandt.

De mistlichten geschrapt en van wenkbrauwen in chroom naar norse kijkers met chromen wallen na een nachtje zwaar stappen. Maar onthoud geen negatieve ondertoon, want het is een kom-is-voor waar je als eigenaar van het vorige model het hardst naar snakt om te hebben. Steevast op één dus, dat herwerkte frontwerk.

2. De derrière

Misschien minder opvallend dan zijn aangezicht maar ook achteraan vallen enkele mooie aanpassingen te noteren. Het metallic koetswerk loopt door tot onderaan de bumper. Waardoor je voortaan geen apart flesje kunststof-poets meer nodig hebt om die struikkrassen en vage witte tonen weg te werken uit de kunststof insert. Gewoon doorsmeren met die simonis!

Het ziet er ook veel beter uit met een win aan cachet. De achterlichten krijgen een kleine aanpassing met led-verlichting maar ogen zo goed als gelijkaardig. En ‘last-but-not-least’ de, met een kleine verhuis naar de buitenzijde, vergroting van de einddempers. In Japan moeten ze gedacht hebben dat de nieuwe 6 om door-een-ringetje-te-halen mocht zijn, dus waarom niet letterlijk grotere sieruiteinden op die knalpot. Het doet het oude achterwerk wat met schaamte achterblijven. Want iedereen wil stiekem de grootste uitlaat aan het stoplicht hebben.

3. Brandstof spuiten

De 2.2 dieselmotor is fundamenteel dezelfde maar toch ook niet. De viercilinder kent verfijning door het meermaals injecteren van brandstof per ontbrandingsbeurt. Doel: milieuvriendelijkere motoren en een hogere efficiëntie. Maar naar de norm van Mazda liefst met een zo groot mogelijke cilinderinhoud. Een geslaagde missie die zelfs het koppel onderin ten goede komt. Ook al zijn de verschillen op papier verwaarloosbaar. Meer nog, de oudere versie klokt de sprint naar de honderd maar liefst enkele honderdsten sneller af. Maar daar is een recente overdaad in gewicht misschien schuldig aan. Want in 2018 vergat ‘de zesser’ zijn abonnement op Weight Watchers te verlengen en zeult 'ie met gemak een kleine 100 kilo extra mee.

Verbruik is moeilijk te vergelijken. Gezien de nieuwe het hier doet met een manuele zesbak en de pre-facelift het doet met een 6-trapsautomaat. We noteerden desalniettemin 5,6 liter voor de nieuwe en 6,7 liter voor de oude. Nu zijn oude (auto)maten sowieso betere drinkers. Alhoewel, onze jongeling lust ook wel eens een ‘neut’ AdBlue. Wat ureum op de nuchtere maag, nooit slecht voor de winderigheid.

4.Akoustiek

De opgewaardeerde motor klinkt een stuk grolliger dan zijn voorganger. Met meer bas en minder hoge klanken. Het gevolg van die grotere uitlaten of de keuze van de Mazda-dirigent en akoestiek-meester? Wie zal het zeggen.

Binnenin kwam Mazda eveneens tegemoet aan de besognes van de Mazda6 rijder dat het misschien net een tikkeltje stiller mocht zijn. Extra isolatie en geluiddempende materialen zorgen er inderdaad voor dat de geluidshinder afneemt en de DAB-radio door het Bose-soundsystem beter en voller klinkt. Evenwel een steek in het hart van de ‘Thunderdoom-fan’ die met het vorige model de bassen door de deuren kan horen zinderen.

5.Rijgedrag

Misschien wel één van de grootste verschillen is het rijgedrag. Twee "identieke" auto’s met enkele jaren verschil kunnen blijkbaar niet verder uit elkaar liggen. Waar de 2015-versie nog erg speels en lichtvoetig aanvoelt, is de facelift uitgegroeid tot een comfort-rijder die zich uitstekend leent voor de lange ritten op de autostrade. Qua wegligging lijkt het dan ook of die extra kilo’s helpen in het wegdek te snijden. Want de opgefriste 6 is een baanklever van topformaat. Wat natuurlijk eerder toe te schrijven is aan de hervormde ophanging, stuurinrichting en stabilisatoren.

Beter? zeker. Spannender? nèh! De enige keer dat je als vader toch liever bij het oudere model wil blijven als het op rijden als jongetjes aankomt. Maar de sportieve enthousiasteling kan vandaag nog altijd terecht bij de speelse MX-5 van Mazda. Kinderen wel vast te binden op het optionele bagage-rekje.

6. Interieur

Het binnenwerk is zonder echt copy/paste-werk te zijn nog altijd Mazdaiaans, wat zo veel wil zeggen als een schijnbaar afkijkertje van een doorsnee BMW-interieur. Maar wie heeft daar iets op tegen als het minder duiten kost en er evengoed uitziet. En ‘good looks’ daar slagen ze nu nog beter in dan voorheen. Want waar eerder vooral het dashboard met alle pluimen ging lopen is het nu een volwaardiger uitgekiend geheel. Zelfs details zoals de deurhendels zijn zo strak geïntegreerd in de nieuwe deurpanelen dat een mens spontaan aan de spierontspanners zou gaan.

Alles voelt algemeen robuust, waar het drie jaar geleden al eens met ruimte voor ‘flex’ werd vastgemaakt. De voorgaande (te) sportieve zetels zijn vervangen door luxueus uitziende ‘beefy’ stoelen Die niet persé beter zitten want dat was eerder al dik in orde, maar wel dat tikkeltje meer uitstraling hebben. Zoals gezegd, op gewicht wordt niet meer bespaard en een streepje vet mag. Sportief van weleer wordt duidelijk Bourgondisch leven. Nog iemand een berenhap met andalousesaus?

7. Technische snufjes

Visueel aanpassen van het infotainment blijven ze - spijtige genoeg - wat uitstellen daar in Japan. Maar digitaal doet toch een inhaalbeweging in het dashboard. De analoge kilometerplaat met een kleine inham aan pc-data in de vorm van wat digits maakt nu plaats voor een volwaardige digitale variant. De ‘head-up’ display projecteert zich vanaf nu op de voorruit in plaats van op een plastic lamel.

Maar nog heuglijker nieuws is de uitbreiding van de cruisecontrol met adaptieve assistent en noodremhulp. Je zou die bestelde berenhap al rijdend kunnen opeten zonder amok te maken. Al raden we dit niet aan, even ter goed orde. Twee handen aan het stuur is toch wat we het liefst meegeven.

Conclusie

Laat het toch duidelijk zijn na zeven punten van verschil met een snuifje satire: de Mazda6 was, is en blijft een knappe kar die waar voor je geld biedt. Hielen trappend bij al wat premium is. En of je nu persé deze versie of de oude wil? Ze hebben elk hun eigen karakter. Nu meer luxe en veiligheid, voordien meer sportiviteit, gewichts-trim en avontuur. Maar zelden een beschamend moment. Misschien scoort Mazda echt wel de perfecte tien binnen 3 jaar met zijn eerstvolgende compleet vernieuwde 6.