Column: Word ik een Polestar fan na een week met de Polestar 4?

De laatste maanden komt Polestar niet altijd op een positieve manier in de media en dat kan afstralen op het koperspubliek. Ook mijn blik op het merk was licht vertroebeld geraakt, maar ik ben helemaal klaar om met een frisse kijk mijn mening bij te stellen na een uitgebreide test met de Polestar 4. Of het gelukt is? Wel…

Ik ga jullie hier niet vervelen met financiële horrorverhalen want zo uitzonderlijk is het nu ook weer niet voor een jong merk om de eerste jaren al eens het water aan de lippen te krijgen. Het enige vervelende aan zulke verhalen is dat ze weinig vertrouwen creëren. Maar goed, daar moet je als kandidaat koper niet teveel van wakker liggen. Want met Geely en Volvo als ouders, zal Polestar nog wel even kunnen terugvallen op de ouders die er alles aan doen om hun zorgenkind zelfstandig te laten worden.

Liefde op het eerste gezicht

Met de Polestar 2 die in 2019 werd gelanceerd, heeft het merk de concurrentie vooralsnog niet omver geblazen. Leuke auto, zeker, maar niet echt de Tesla-killer die velen er in zagen. Waren de verwachtingen te hoog, was het design niet sprankelend genoeg of kon het technologieniveau niet voldoende overtuigen? Voer voor specialisten/analisten, maar naar mijn gevoel ontbreekt het de Polestar 2 gewoon een beetje aan wauw-factor. En laat net dat iets zijn wat de Polestar 4 wél in het verhaal brengt.

Nochtans was het wat mij betreft niet meteen liefde op het eerste gezicht toen ik voor het eerst de Polestar 4 mocht besnuffelen. De aanwezige Polestar-designer deed namelijk heel hard zijn best om me te overtuigen dat de 4 een SUV-coupé is, maar dat vind ik tot vandaag nog altijd een onterecht marketing-etiket dat de auto eigenlijk niet nodig heeft. Want eerlijk, hoe cool ziet de Polestar 4 er uit! Een SUV is het wat mij betreft niet, maar de coupé-lijn is wel duidelijk aanwezig. De Polestar 4 lijkt visueel ook flink aan de steroïden te zitten. Hij staat gebald en gespierd op zijn vier grote wielen, en de gele remklauwen laten geen twijfel bestaan over zijn sportieve aspiraties. En het ontbreken van de achterruit geeft ook een knap designeffect.

Afstand inschatten

Al is dat laatste meteen ook een mogelijk discussiepunt van de Polestar 4. Als er iets is waar je als ontwerper beter drie keer over nadenkt, dan is het wel rommelen met bijzondere vormen van ruiten (of portieren). Veel voorgangers zijn daarop commercieel gesneuveld maar Polestar doet er alvast alles aan om de 4 van zulk onheil te behoeden. Dat doen ze in de eerste plaats door het gebruik van een digitale achteruitkijkspiegel. Ik ben er nooit fan van geweest, maar dit exemplaar is zonder twijfel de betere in zijn soort. Het beeld is helder, je krijgt een weids zicht naar achter en bij regenweer is er geen vuile achterruit die je zicht belemmert.

En toch vertonen mijn hersenen telkens weer een seconde aanpassingsproblemen als ik een blik op de spiegel werp. Ook het inschatten van de afstand tot obstakels is iets waar mijn grijze massa niet in slaagde via de beeldprojectie, al kan je ook terugplooien op het uitstekende 360° beeld op het centrale scherm. Niet dat het allemaal een breekpunt is, maar toch. Als ík het voor het zeggen had, dan liever een kleine glazen achterruit (zonder cameraspiegel) dan geen ruit.

Maar hoe rijdt ie eigenlijk?

Voor een gedetailleerd rijverslag verwijs ik graag naar de diepgaande analyse van collega Joram, maar ik kan je alvast vertellen dat ik behoorlijk onder de indruk was van de Polestar 4. Ik rij privé zelf met de uitgaande generatie Tesla Y, en de Polestar 4 doet het op heel wat vlakken beter dan de Amerikaan. Vooral het onderstel en het communicatieve stuur kan me zeer bekoren, tenminste toch in onze top-uitvoering met adaptieve dempers en stuurinstelling. Het zitmeubilair verdient ook een dikke pluim, al had ik niet anders verwacht met Volvo-genen in z’n DNA.

Met het technologie-gevoel zit het trouwens ook wel snor. De menustructuur is weliswaar bij momenten wat omslachtig, maar dankzij de shortcuts kan je de belangrijkste zaken makkelijk op je homescreen plaatsen, wat een belangrijke plus is. Wel vond ik de stijl/graphics visueel niet zo modern aanvoelen, maar dat is wellicht een kwestie van smaak. En de EV-prestaties? Geen slecht woord daarover! Dat bleek recent nog maar eens uit een praktijktest in de Nordics waar de Polestar 3 als beste uit de test kwam qua winters rijbereik.

Premium? Jazeker!

Het wordt stilaan tijd om een antwoord te geven op de vraag in de titel en daarvoor wil ik ook even naar de prijs kijken van de Polestar 4. Die kan trouwens een beetje misleidend zijn omdat de Polestar-configurator altijd start met prijzen zonder BTW. Je moet een beetje graven in de website om aan te duiden dat je een particulier bent, waarna de prijzen wél netjes inclusief BTW verschijnen. Onze testwagen strandt op om en bij de 85.000 euro inclusief BTW, en daarmee positioneert het model zich hoger dan de Tesla Y. Daar heb je tegenwoordig een mooi uitgeruste Mercedes EQE voor. Het feit dat we de Polestar 4 in één adem vernoemen met de Benz, zegt natuurlijk ook al iets over zijn capaciteiten. Want laat er geen twijfel over bestaan; de Polestar 4 voelt in al zijn vezels wel degelijk premium aan. Een Tesla Y staat in die vergelijking duidelijk een paar treden lager.

Is het dan genoeg om van mij een Polestar-fan te maken? Ja, zonder twijfel. Althans toch al zeker van deze Polestar 4. Hij is misschien een tikje te duur geprijsd als je het mij vraagt, maar de beleving is echt wel top in deze 4. Zeker als je op de ruim bemeten achterbank plaats mag nemen of nog beter: achter het stuur. Daar kan de Polestar 4 absoluut overtuigen.

Meer EV’s in de gratis EV-Gids

Wil je het complete marktoverzicht van alle EV’s ontdekken? Klik dan door naar de Autofans EV-Gids 2025 of blader hieronder meteen door het magazine!