Rijtest: Audi A1 Sportback 1.4 TDI (facelift)

Met de komst van de nieuwe Mini Cooper was een opfrissing van de Audi A1 nodig, al ga je zoals bij de meeste facelifts tegenwoordig wel een vergrootglas erbij moeten nemen om de veranderingen te kunnen spotten. Een iets anders getekende grille en langere koplampen zijn de enige verschillen die je aan de voorkant kan zien. Aan de achterkant vallen ook de hertekende lichten en een iets scherpere bumper op.

In plaats van drastische wijzigingen toe te brengen aan hun beproefde succesformule hielden ze zich eerder bezig met belangrijkere dingen, zoals wat er onder de motorkap zit. Nieuw bij deze facelift is niet alleen de kleine 1.0 TFSI driecilinder benzine maar ook de 1.4 TDI, Audi’s eerste driecilinder dieselmotor sinds de bijna-vergeten A2.

Image

Ken je de A2 nog?

De 1.0 TFSI is de eerste benzine driecilinder bij Audi in het gamma en tevens ook de goedkoopste motorisatie die je kan aanvinken bij de A1. De 1.4 TDI is ook volledig nieuw, gebaseerd op de EA288 viercilinder die eind 2014 werd geïntroduceerd. Dankzij Volkswagen’s modularen diesel baukasten is het weghakken van een cylinder helemaal geen moeilijk spel meer geworden.

Met deze nieuwe 1.4 TDI heeft Audi dus niet alleen een cilinder kwijtgespeeld maar ook het grote, logge gevoel van de oude bekende 1.6 dieselbron. Met 90 pk en 230 Nm doet hij het zelfs even goed als zijn voorganger. De driecilinder voelt zachter aan, maakt een pak minder geluid en is vanaf 2.000 toeren zelfs vlot.

Image

De kleine zelfontbrander is vanaf een stille start eerder aan de slome kant en komt pas volledig tot leven eenmaal de turbo ook meedraait. Met de naald van de toerenteller tussen de 2.000 en de 3.000 toeren valt er zelfs nog veel plezier mee te beleven. Op rechte stukken en de pook in vijfde geschakeld zie je ook al gauw de andere reden van zo’n kleine motor op het dashboard verschijnen, een gemiddeld verbruik van 3,6 of 3,9 was tijdens onze testweek zeker geen uitzondering.

Ook met de lage emissie zones die op komst zijn ga je niet snel problemen hebben want de nieuwe Euro6 compatibele krachtbron doet het met 89 g CO2/km. En als je het dieselgate nog vers in je hoofd hebt, deze EA288 is compleet verschillend van de EA189 met sjoemelsoftware.

Uitgemeten verhoudingen

De A1 laat zich net zoals de pre-facelift vlot door bochten leiden al heeft dat natuurlijk ook een keerzijde in het dagdagelijkse verkeer gevuld met putten en snelheidsdrempels. Vooraan rij je op een McPherson voortrein en gecombineerde armen achteraan. Het rijgedrag valt te beïnvloeden met Audi’s Drive Select knop al is dat verschil de meeste keren onmerkbaar.

Image

Standaard krijg je de A1 met een handgeschakelde bak met vijf versnellingen wiens verhoudingen perfect zijn uitgemeten op de kleine dieselmotor. Voor 1.800 euro extra kan je ook een S-Tronic automaat met zeven versnellingen krijgen al kan je dat geld beter op je bankrekening laten staan bij deze kleine rakker.

Monochroom

Binnenin blijft het sobere interieur ongewijzigd, spijtig genoeg. Enkele gekleurde accenten zouden het geheel alvast een pak meer gevoel van ruimte geven. Het kleine navigatiescherm met onhandige bediening op het dashboard is er nog steeds, weggedoken alsof het beschaamd is voor zijn eigen bestaan.

Image

Tussen de twee tellers in ook nog steeds een monochroom info-display, alle kleur in het interieur blijft ook daar ver zoek.

lees het prijskaartje eens

Een A1 Sportback met een 1.0 TFSI handbak heb je vanaf een stevige 17.450 euro, vink je daarna wat opties aan om op onze rode rakker te lijken zit je al gauw in het territorium van full-option alternatieven zoals de nieuwe Mazda 2. En dan heb je zelfs nog enkele duizenden euro’s over.

Onze Misano rode kleur kost je 599 euro, knoppen op je stuur nog eens minimum 344 euro extra en het GPS infotainmentsysteem nog eens 1.445 euro, voor de goedkoopste versie dan wel want de andere kost je nog eens een 1.500 euro erbovenop.

Image

Conclusie

Slecht heeft zo’n A1 er nooit uitgezien, integendeel in de juiste uitrusting zelfs leuk. Spijtig genoeg is die lijn nooit echt doorgetrokken naar het interieur. De fabriek in Vorst moet je echt al nauw aan je hart hebben liggen als je deze made-in-Belgium supermini in geladen vorm boven alternatieven verkiest.