Ik hoor het mijn grootvader nog zeggen; "Zo'n kompas, dat is altijd handig, omdat het je met wat kennis en een goede kaart de juiste richting uit kan wijzen." Tegenwoordig herbergt zo'n Compass natuurlijk ook een navigatiesysteem. De tijd staat nu eenmaal niet stil. Toch nog een avontuurlijke prikkel door de ruggengraat wanneer we bij het ingeven van het adres mogelijke bestemmingen zoals Kosovo of Turkmenistan zien verschijnen. We kiezen toch maar braaf voor buurland Duitsland en iets specifieker, de Eifelstreek.

De Jeep Compass is alvast een stoer uitziende SUV van de middelgrote soort. Alhoewel middelgroot misschien net een te groot woord is. Want zitten doen we goed in de royale salonzetels zowel voor als achter maar de kofferruimte zorgt er voor dat we toch moeten vasthouden aan de eerder genoemde één-onder-broek-per-persoon-filosofie. Maar… Jeep is een filosofie op zich: just enough essential parts. Dus dat reservewiel is al lang overbodig geworden. Plaats en gewicht gespaard maar net daar ook een ondergrondse kelder waar je makkelijk nog een kwart palet aan “Knackwürst” kwijt kan. Hopla! Of dan toch liever dat setje extra ondergoed?

Image

Met of zonder vierwielaandrijving, dat maakt al lang niet meer uit, het is er allemaal bij Jeep. Maar wij rijden zonder. Zestienhonderd dieseldrinkende cc’s en de volle hondertwintig paardenkrachten doen het goed op binnenwegen, de openbare snelweg en zelfs vlot op de “Autobahn” waar het net iets meer mag dan 120. Anderzijds vreest onze Compass wel wat de hellingen. Alsof hij wat buiten adem moet bekomen van de overvloed aan Bier und Schnaps van de avond voordien. Misselijkmakend wordt het echter nooit, getuige het feit dat we die avond zelf nog in de Bier und Schnaps zijn gevlogen.

Image

Maar even ernstig: zo’n Jeep Compass geeft je plaat voor je geld want op koetswerk wordt niet bespaard. Een compacte pantsertank met deuren die zelfs de Duitse stormtroepen van weleer een veilig gevoel zouden geven. Wat die eerder vernoemde loomheid bergop misschien deels verklaart. Maar nogmaals zijn we vergevend. Hoe zitten we namelijk zelf met de pens over de riem in de ietwat zwaardere sportiviteiten, puffend en kuchend dus. Dit Amerikaans/Italiaans karretje mikt alvast op gestroomlijnde degelijkheid, zonder het hippe Alfa-mannetje te willen zijn. Daar hebben ze binnen de groep al een 'Romeo' voor, natuurlijk. Christoffel Columbus mag gerust jaloers zijn op het moderne kompas...

Image