Pakweg 3 uur duurt de trip van Antwerpen naar het eiffelcircuit. Om helemaal in de Duitse sfeer te blijven is m’n gekozen vervoersmiddel van Duiste origine: de Opel Astra 2.0 CDTI met automaat. Zeker deze nieuwste generatie kan bekoren op het vlak van comfort en luxe, voorzien van alle mogelijke extra’s in de vorm van sportstoelen, GPS en USB connectie moeten die dik 300km enkele reis geen probleem zijn.

Met de USB-stick vol muziek en podcasts van een aantal bekende autojournalisten (met dank aan m’n collega Wim voor de tip) vertrek ik op zondagmiddag richting eiffel. Hoewel ik zeker niet terugdeins voor een dergelijke trip plan ik toch één, misschien zelfs twee tussenstops. Maar niets van dat, op deze rustige zondagmiddag rij ik zonder enige problemen en met de cruisecontrole op 120 vlot door België en Nederland en al na een uurtje rij ik de Autobahn op.

Na een eerdere trip met een BMW 730d leken de ongelimiteerde stukken een pak minder aantrekkelijk in de Astra. Verrassend genoeg heeft de nieuwste C-segment telg van Opel geen enkel probleem met snelheden rond de 150 à 160. Hij lijkt zelfs dit te prefereren boven onze nationale beperkingen. Zowel qua rol-, wind-als motorgeluiden is de Astra met vlag en wimpel geslaagd voor de Autobahn test. Ook motorisch gezien voldoet de 2.0 CDTI die hier gekoppeld is aan een zestraps automaat die de rust brengt in heel het gebeuren. Al is de match net iets minder goed voor de 'sportieve' kant van de Astra die ook hier het Flexride systeem heeft. Een druk op de sportknop gaat gepaard met een luidere diesel met een nét iets betere respons en een aangepast veiligheidsnet al spoort de Astra niet bepaald aan tot een sportieve rijstijl. Op deze versie een leuke gimmick dus maar meer niet.

Met nog een half uur te gaan volgens de GPS verlaat ik de autobahn om de nationale wegen verder te volgen tot het circuit. Zodra je deze wegens op gaat heb je meteen het idee al op het circuit te zitten, kronkelende wegen die zo vlak als een biljartlaken zijn, leiden je richting groene hel. Onderweg kom je de ene exoot na de andere hot hatch tegen, allen willen ze hun kunnen bewijzen op het meest uitdagende circuit ter wereld. Hoewel alles mooi aangegeven staat en ik beschik over een degelijke GPS is de weg richting Nürburgring mooi te volgen dankzij de vele trailers met daarop circuit geprepareerde wagens.

Rond de klok van 16u kom ik aan de ingang van het GP circuit aan, zonder de verwachte stops met dank aan de verrassend comfortabele sportstoelen. In eerste instantie lijken ze te hard maar door de verschillende instelmogelijkheden en ruime beenruimte stap ik na die 3 uur volledig fris uit de Astra. Zeker fris genoeg om meteen een kijkje te gaan nemen in het nieuwe Ring Boulevard gebouw.

    

Hier kunnen de grootste merken hun banden met de Nürburgring ten toon stellen of gasten uitnodigen. Voor andere merken is het dé locatie om hun eigen kledinglijn aan de man te brengen. Het is ook de plek bij uitstek voor handtekeningsessies en andere activiteiten die op andere circuits toch maar in weer en wind worden georganiseerd. Het kan voor sommigen als een slag aankomen maar de gewoonlijke Spa-francorchamps kermis met z’n tientallen friet-en hamburgerkraampjes kan hier qua entertainment nog best wat van leren. Het is duidelijk dat de toeschouwer hier een duidelijke rol heeft gespeeld in de verdere ontwikkeling van het circuit wat logischerwijze alleen maar de inkomsten kan verbeteren en op die manier een wisselwerking in gang zet.

  

Maar hoe mooi en blinkend dit hele complex ook is, dé grootste terkpleister blijft natuurlijk de nordschleife. Met nog een dik anderhalf uur vrij rijden ga ik een kijkje nemen aan de ingang van de touristenfahrten. Ondanks een hele dag van wisselvallige weersomstandigheden en een regelmatige regenbui is heerst hier een gezellige drukte. Dat ik hier met de Astra de parking opdraai lijkt niemand iets te doen al sta ik op dit moment nog tussen Porsches GT3 RS en ander circuit georiënteerd tuig.

Maar dan komen een aantal wagens terug van hun ronde en blijkt dat zowat alles op deze nordschleife thuis is. Zo is er een groepje jongeren dat om beurten een Mercedes 200CDI te sporen geeft met telkens 4 personen in de wagen. Als je dit ziet begint het toch te kriebelen om zelf een rondje te wagen op deze legendarische omloop. Maar gezien het feit dat ik hier ben met een perswagen en zeker geen risico’s wil nemen op dat vlak laat ik de ingang voor wat het is en ga op zoek naar een leuke plek om wat foto’s te trekken voor dit verslag. Maar niet voordat ik nog even een GT-R alle registers hoor opentrekken en z’n dubbele turbo’s hoor galmen door de plaatselijke bossen.

Aan Pflanzgarten zie ik het eerste open plekje, een licht zigzaggende downhill sectie die na een dipje en zware compressie voor de dempers gevolgd wordt door een snelle rechter bocht. Dat er op deze open dagen niet op de limiet wordt gereden valt op na een handvol Clio RS-en, Porsches en zelfs BMW 5 Gran Turismo. Verrassend genoeg is de snelste wagen hier een Focus Clipper wat aantoont dat de piloot hier een pak meer in de pap te brokken heeft dan op sommige andere circuits.

Een beetje verderop is een grote parking voorzien aan de Brünnnchen sectie, een dubbele rechtse bocht die vaak druk bezocht is door de toeschouwers. Ook hier kan je tot op zowat een tiental meter van het circuit komen en de wagens zonder al teveel obstructie je ogen en oren de kost geven. Veel Europese circuits kunnen hier een voorbeeld aan nemen. Tussen de relatief oude Astra’s, Golfs en andere hot hatches rijden ook de gewoonlijke Porsches en occasionele GT-R rond die aanzienlijk sneller lijkt te gaan zonder al teveel show en spektakel, simpelweg klinisch snel.

Één spiksplinternieuwe Porsche 997 GT3 valt me op, een blauw exemplaar met Engelse plaat die duidelijk weet waar de verraderlijke plekken van de nordschleife liggen. Achter het stuur niemand minder dan Chris Harris die na de VLN race van zaterdag nog even bleef om z’n terreinkennis nog wat bij te schaven met het oog op de 24u van de Nürburgring. Met een wild toeterend –Belgisch, hoe kan het ook anders- VW Transporter busje achter hem steekt opnieuw die kriebeling op om zelf de baan op te gaan, een ware kwelling. Op dit moment leg ik mezelf de verplichting op om de volgende keer dat ik dit circuit bezoek ook effectief de nordschleife op te gaan.

Na een rustige nacht in een klein hotelletje in Nürburg zelf heb ik even de kans om de omgeving te gaan verkennen met onder andere het BMW M Testcenter. Voor echte Bimmerfans waarschijnlijk een bedevaartsoord al lijkt het mij wat verlaten op dat moment. Toch ben ik dik onder de indruk van deze grote naam en het duo BMW 320 STW’s in de vitrine. Een aantal legendes zijn hier de revue gepasseerd maar dat is een heel ander verhaal.

In de verte hoor ik een motorgeluid aanzwellen, ondanks het feit dat het circuit volgens de kalender niet open staat voor het publiek vandaag. Gaandeweg probeer ik het geluid te ontcijferen als een Lamborghini die schijnbaar wat getemperd wordt, een R8 LMS raast voorbij. Blijkbaar zijn een aantal teams nog achtergebleven na de race van zaterdag om nog wat testwerk te verzetten. Grote namen als Abt Sportsline en Porsche Motorsport draaien die dag hun testrondjes. Ook VW motorsport is van de partij met een duo Scirocco’s en zelfs een enkele Audi TT laat zich zien.

Ondanks het feit dat het opnieuw verraderlijk nat bij ligt scheuren de mannen op slicks en met een dartelende achterkant over de glooiende piste. Buiten stuurmanskunst moet je blijkbaar ook over heel wat lef beschikken en misschien een extra onderbroek om hier snel te gaan. Na een reeks R8 LMS komt achter een heuvel opeens een wat raar wezen opduiken dat nog wel lijkt op een R8 maar toch niet. Abt heeft ook de R8 GTR meegebracht om testkilometers te doen, al lijkt deze 600 pk sterke V10 met de grote baas achter het stuur zeker niet in te houden.

Hoe schrikwekkend deze Nordschleife ook kan zijn, het zal steeds een uitdaging blijven die je nooit of te nimmer 100 % onder de knie zal hebben, vraag dat maar aan Walter Röhrl of Marc Basseng, twee van de vele namen die in één zin genoemd worden met de Nordschleife. En het is net die uitdaging die me zo aantrekt. Als belg kan dit een mes in de rug voor sommige mensen lijken maar als het op de uitdaging en atmosfeer aankomt kan zelfs het door de F1-rijders zo geprefereerde Francorchamps nog niet in de buurt komen. Het feit dat deze 20,8 kilometer lange groene hel al een heel aantal slachtoffers heeft geëist draagt enkel bij aan het wat mysterieuze imago dat er rond hangt.

Opel Astra 2.0 CDTI AUT
Motor: 2.0 CDTI,   Vermogen: 118 kW / 160 pk,  Koppel: 350 Nm,  Overbrenging:  6-bak automaat, Aandrijving: voorwielen,  Gewicht: 1.373 kg,  Kofferinhoud: 370/1235 l,  Topsnelheid: 209 km/h,  Aanloop van 0 tot 100 km/h: 11,2 sec.,  Gemiddeld testverbruik: 6.2 l (80% autosnelweg),  Basisprijs Opel Astra 5-deurs: 16.150 euro  Prijs Testwagen: 32.115 euro 

Tekst en foto's: Joeri Mertens

Met dank aan GM België voor de testwagen