Rijtest: Lancia Delta 1.9 Multijet

Steeds vaker wordt het constructeurs verweten dat ze te behoudsgezind zijn, dat de standaardisering zich te ver laat doordringen en dat vernieuwende ontwerpen geen kansen krijgen. Of dit al dan niet terecht is, en in hoeverre ze daar zelf schuld aan hebben, laten we even in het midden. Wat vast staat is dat dit niet gezegd kan worden van de Lancia Delta. Vanaf welke hoek of afstand je de Torinesi ook bekijkt, geen seconde zal je er over twijfelen dat dit een Lancia is. *La Delta* heeft dan ook visuele stance als geen ander.

Pk queeste

Voor modeljaar 2010 heeft Lancia een kleine updates voorzien. Het interieur kent nieuwe materialen en de achterbank kreeg een licht gewijzigde vorm. Maar het zijn vooral de nieuwe motoren die in het oog springen. Voor de petrolheads is er de 1.8 Turbojet van 200 pk. (1750 TBi van Alfa) De dieselminnende rijder krijgt er - de door ons geteste - 1.9 twin-turbo Multijet bij. Meteen ook de topper in het dieselaanbod. Op papier baart het blok een erg volwassene 190 pk en 400 Nm koppel. Benieuwd of het cijfers zijn die de Delta naast 'show' wat 'go' kunnen geven.

Het antwoord daarop is tweeledig. Enerzijds weet de Delta de 190 pk vlot op het asfalt te zetten. De sprints zijn netjes en de hernemingen dankzij het riante koppel vrij indrukwekkend. Van turbolag is weinig sprake en de motor houdt zich meestal voldoende op de achtergrond. Anderzijds merk je het verschil met de zwakkere dieselmotoren pas in de hogere toerenzone. Gevolg daarvan is dat je de 3 à 3500 toeren zult moeten overschrijden om echt het effect van de motor te voelen, en je bent geneigd om dat niet te doen. Vooral omdat het geluid van de roetstoker dan wel erg rumoerig en onaangenaam wordt.

Sterker nog, de 75 pk zwakkere 1.6 diesel moet qua gevoel niet veel onder doen voor zijn grote broer. En dat is een teleurstelling. Het gaat weliswaar wel vrij hard in deze Delta maar aan de/(het) snelheid(sgevoel) van een Golf GTD kan de auto niet tippen. In de wetenschap dat de GTD het met 20 pk minder moet stellen, en dat hij in de sprint naar 100 (op papier) moet onderdoen voor de Delta, kan je niet anders dan teleurgesteld zijn. We vragen ons af hoeveel er van die beloofde 190 paarden aan de krukas dan ook overschieten aan de wielen.

Een verdere vergelijking tussen beiden zou oneerlijk zijn. De klemtoon bij de Delta ligt veel meer op comfort dan op sportiviteit. En daar slaagt de auto met brio in. De gehele setup van zowel de ophanging als stuurinrichting zetten je al vlug aan tot een relaxte rijstijl. Dankzij het riante koppel kan je schakellui rijden en echt erg is dat niet. De manuele bak is geen toonbeeld van precisie of gevoel. De wel erg goedkoop aanvoelende pookknop draagt ook al niet bij tot de schakelbeleving. Een euvel welk op zich makkelijk verholpen had kunnen worden. De pook zet dan ook de toon voor enkele andere materialen in het interieur.

Zwevende daklijn

Niet dat het verder behelpen is binnenin. Navigatie, dual climate control, mp3 aansluiting, stoelverwarming, bluetooth, etc. De Delta heeft het (optioneel) allemaal. Het grote centraal geplaatste scherm laat dan ook een touchscreen vermoeden. Jammer genoeg is dat niet het geval, waardoor er een resem knoppen moeten worden aangesproken om de interface te bedienen. Weinig ergonomisch en het zorgt voor de nodige verwarring. De Delta lijkt daarmee af te stevenen op een negatief rapport. Minder is waar. Eerst en vooral moet er het besef zijn dat Lancia van ver komt en het dus nog een lange weg te gaan heeft. Het vergt nu eenmaal tijd en geld vooraleer het dezelfde kwaliteit zal kunnen bieden als de concurrentie. In die wetenschap heeft Lancia de kaart van het design getrokken. Het heeft aangedurfd om met een radicaal ontwerp op de proppen te komen. En daar moet je het nodige respect voor opbrengen.

De auto bulkt van de fraaie details. Zo is er de zwevende daklijn - onderstreept door de visuele two-tone (must have!) - en de donkere raampartijen die het zwevende effect nog versterken. Terugkerende logo's en de vele zwarte accenten geven dat tikkeltje extra. Net zoals de LED-verlichting die de Delta karakter en herkenbaarheid geven. Op veel andere auto's hebben ze een kerstboomeffect, hier lijken ze van meet af aan mee ontworpen. Nog een visuele aanrader is het fraaie 18" schoeisel met terugkerend Delta-logo. Je zult ermee aan rijcomfort moeten inboeten, maar ze staan de auto als gegoten.

Samengevat is Delta een auto die moeilijk in een hokje valt te steken. Geen driedeurs, break of andere uitvoering in de catalogus. Enkel deze bijzonder geslaagde vijfdeurs kan worden aangestipt. Zie deze Delta als alternatief voor de grijze upperclass middenklasser als zijnde A4 of C-klasse.

In full option-trim vraagt Lancia een kleine 30.000 euro voor de 190 pk sterke Delta, enkel de adaptieve ophanging ontbreekt. Maar bespaar je die 3500 euro en ga voor de 1.6 diesel. Dat brengt de rekening op 26.500 euro. Heel wat geld en tegelijk een koopje, daar je bij Audi, Mercedes of BMW dan pas mag beginnen grasduinen in de ellenlange optielijst.

De Delta brengt een zekere levensvreugde met zich mee, iets waar de Duitse degelijkheid enkel van kan dromen. Het was ook te zien aan de vele jaloerse blikken die de Delta in de testperiode voor zijn rekening mocht nemen. Zegt voldoende.

Tekst & foto's: Pieter Ameye

Met dank aan: Lancia België

+ punten

Comfort

Eigenzinnig uiterlijk

Ruimte

- punten

Versnellingsbak

Motor biedt weinig meerwaarde

Te lichte besturing

Lancia Delta 1.9 Multijet

Motor: vier-in-lijn 1.9 twin-turbo, 4 kleppen/cilinder, Pk: 190 pk, Vermogen: 142 kW, Koppel: 400 Nm, Overbrenging: 6-bak, manueel, Aandrijving: voorwielen, Gewicht: 1.430 kg, Topsnelheid: 222 km/h, Sprint van 0 tot 100 km/h: 7,9 sec, Gemiddeld testverbruik: 7,8 liter, Prijs: 29.990 euro.