Rijtest: Mitsubishi Lancer Sportback 2.0 DI-D

De Lancer Sportback ziet er minstens even agressief uit als zijn berline-broertje. Zijn naam legt de verwachtingen hoog, en de wagen lost deze deels in. Standaard is de Sportback voorzien van een lel van een dakspoiler, iets wat een man op leeftijd niet dadelijk zal aanspreken. Daarnaast krijgt de Sportback ook de zo typerende grille voor de Mitsubishi’s, met daarnaast de dichtgeknepen koplampen, die aan de agressieve aanblik van een gevechtsvliegtuig doen denken.Voeg daarbij nog de sideskirts en de 18” wielen (16”op de basisversie )van ons testmodel, en je krijgt als gevolg dat mensen de wagen als “Johnny-bak” gaan zien. Toegegeven, het is wel een goeie basis om mee te beginnen, zeker met de fijne 2.0 DI-D motor die in ons testmodel aanwezig was. Deze dieselaar met pompverstuivers komt oorspronkelijk van Volkswagen, in afwachting van de 1.8 DI-D uit eigen huis, en krijgt ook in de Mitsubishi 140pk in het vooronder. Best wel genoeg voor de 1465kg zware auto, mede omdat je ook de ‘duw’ krijgt bij het indrukken van het gaspedaal. De 0-100 doe je in net minder dan 10 sec. , terwijl hij het verbruik kan beperken tot 6,5l/100km. De motor is in de VW’s en audi’s al aan de luide kant, maar dat wordt nog erger in de minder goed geïsoleerde Mitsubishi. Vooral bij rijden met een koude motor zijn gesprekken moeilijk te voeren.

Binnenin is de tellerpartij mooi opgebouwd. Twee centrale kokers zorgen voor toerental- en snelheidsaanduiding, het stuur ligt aangenaam in de hand, het is enkel niet in de diepte verstelbaar. Hoe verder je je echter van de bestuurderspost verwijdert, hoe achtelozer wordt omgesprongen met materiaalkeuze en afwerking. Zo is het hele dashboard opgebouwd uit harde kunststof en lijkt het handschoenkastje zo gemaakt dat het zal begeven na 10x openen en sluiten.  De hoezen van de voorzetels zijn simpelweg dichtgeritst, waardoor je het hele frame te zien krijgt als je je wat nonchalant op de achterste plaatsen neerplant. De achterste zetels zelf bieden nog minder steun dan de voorzetels, het lijkt alsof het schuim wegsmelt onder de druk en de armsteun achteraan lijkt zelf op zoek naar een steunpunt. De eigenzinnige airco-bediening; draaiknoppen met een druktoets in het midden,vraagt even gewenning, maar doet zijn werk naar behoren. Het duurt echter een tijdje voor de temperatuur van de aangeblazen lucht wordt aangepast na een draai aan de knop.

Vanwege de iets grotere overhang en de schuiner lopende kofferruimte zou je een gigantische koffer verwachten, maar dat valt met 276l een beetje tegen. De koffer is met zijn zeker ruim genoeg, maar het blijft gissen wat er met de extra ruimte is gebeurd, die de wagen aan de buitenzijde lijkt te hebben. De koffer heeft wel een dubbele bodem, waardoor een vlakke laadvloer wordt gecreëerd bij het neerleggen van de achterbank. Die kan je via een hendel in de koffer eenvoudig neerklappen, zoals bij het Karakuri-systeem van Mazda. Zo verkrijg je een laadruimte van 1394l.

Mitsubishi is gekend om zijn rijkwaliteiten, ze hebben niet voor niets een uitgebreid palmares in verschillende rally’s zoals de Dakar-rally of het FIA Rally-kampioenschap. Dat de Lancer Sportback de genen draagt van de nog te lanceren Ralliart, voel je dan ook wanneer je hem even loslaat op een verlaten stukje asfalt. De veerpootbrug vooraan verraadt dat de wagen is voorbereid op chauffeurs die de 35 jaar rally-ervaring van het merk willen ervaren. Mede daardoor is de wagen lichtvoetig en aangenaam te beteugelen, terwijl hij erg direct stuurt. Overstuur is erg moeilijk uit te lokken, waardoor je het volgende bochtje net dat ietsje gewaagder gaat nemen, of de rotonde nog een keertje extra wil rondrijden. Jammer dus dat de stoelen niet erg steunen, want het chassis geeft wel genoeg vertrouwen. Al is het toch even wennen aan de werking van het ASTC-systeem dat de auto eigenaardig genoeg nerveuzer maakt in droge omstandigheden. Het beantwoordt onderstuur met een plotselinge ingreep waardoor de achterkant wat onrustig is, dus voor een droog wegdek en dynamisch rijden is het minder geschikt. Voor natte of gladde omstandigheden zal het systeem veruit sneller reageren in eender welke alledaagse situatie.

De Mitsubishi Lancer krijgt een basisprijskaartje van 18.990 € (1.8 Inform), de diesel begint op 20.490 € (2.0 DI-D Inform). Veel opties zijn er niet te verkrijgen, aangezien Mitsubishi werkt met verschillende uitrustingsniveau’s; Inform, Invite, Intense en Instyle. Cruise Control krijg je vanaf het Invite-niveau, voor 18” velgen moet je naar het Intense-versie gaan kijken. De Instyle was ook de versie die wij meekregen als testwagen. Hier krijg je ook mistlampen, een Rockford Fosgate systeem met woofer in de koffer, parkeersensoren en automatische regen- en lichtsensor. Een navigatiesysteem krijg je pas op de duurste versie, de Instyle. Voor de testwagen betaal je 24.100 €, een prijs die wij wat hoog vinden, vooral vanwege het goedkoop ogende interieur. Voor deze prijs heb je een goed uitgeruste Volkswagen Golf met eenzelfde vermogen, of nog beter, een even ruime Skoda Octavia, om in dezelfde klasse te blijven.

HIER kan je de technische specificaties van de Lancer Sportback bekijken.

Tekst: Sven Geiregat / Foto's: Pieter Ameye & Joeri Mertens
Met dank aan MMB voor de testwagen