Rijtest: Toyota Aygo (2015)

Toyota heeft geen enkele reden om zich niet te wagen aan een nieuwe generatie Aygo. De vorige verkocht redelijk en door de gezamenlijke ontwikkeling met Citroën en Peugeot ligt de investeringskost ervan zeer laag naar autolandnormen. Het is een piste die we meer zien opdoemen in het segment van de kleinste wagens. Want ook de Renault Twingo en Smart Forfour zijn onderhuids dezelfde wagens.

Voor de consument betekent dat vooral dat we meer - relatieve - luxe krijgen voor een prijskaartje dat binnen de perken blijft. Al doemt er wel een grijze wolk boven dat goed nieuws; je moet kiezen uit zo goed als drie dezelfde wagens.

Image

Kleine sumoworstelaar

De liefdeskinderen van Peugeot, Citroën en Toyota delen allemaal dezelfde onderhuidse technologie. Meer nog, het interieur van de Aygo zal je ook grotendeels terugvinden in de Peugeot 108 dat je ook weer zal herkennen in de Citroën C1. Een interieur dat in orde is, maar meer ook niet. Voor frivoliteit richt je beter je pijlen op de Renault Twingo. Til je aan materiaalkeuzes, dan stap je beter de Hyundai-dealer binnen voor de i10.

Image

Nee, de drieling moeten vooral klanten winnen door hun uiterlijk en daar blijkt de Aygo de beste in de te zijn. Want je kan dat kruis op zijn smoelebakkes verfoeien, het geeft de Japanner wel een stoer voorkomen. Als een klein sumoworstelaartje dat je gaat aanvallen met z'n schattigheid. Ook achteraan zorgen de zwierige lichten en zwarte accenten voor een uitgesproken karakter. Moest je - enkel op uiterlijk - kiezen tussen de C1, 108 en Aygo, dan zouden we voor die laatste gaan. Nu ja, als de Twingo écht geen optie is...

Neutraal

Het rijgedrag van de Aygo is volwassen, maar net zoals zijn broertjes bouwt het vooral op comfort en voorspelbaarheid. Het is geen koekendoos meer zoals voordien, verre van, maar rijplezier kan je er niet uithalen. Daarvoor is het onderstuur te inherent aanwezig en staat het onderstel te neutraal.

Image

Net zoals bij de Peugeot 108 zijn we dan weer wel te spreken over de motor onderin. De 1.0 VVT-i toont zich pittig met z'n drie cilinders, 69 pk en 95 Nm aan koppel. Geen sprintbeest, verre van, maar vlot genoeg om het stedelijk verkeer te bedwingen. Rijdynamisch doet de Aygo alvast wat er van hem verwacht wordt.

Opendoen als een sardineblikje

Onze testversie was uitgerust met een open dak. Nu ja, een soort van rag top die zichzelf opvouwt met een druk op de knop. Als het waren een sardineblikje dat zich opent. Leuk en gesloten opvallend stil. Wel zal je diep in je zak moeten tasten. Het dakje is enkel beschikbaar op de x-Wave uitvoering en die kost je meteen 14.440 euro. Een stevige som geld. Maar goed, niemand verplicht je om voor die optie te gaan.

Image

De duurste

Naar buiten rijden met zo'n guitige vijfdeurs Aygo bij de Toyota-dealer doe je vanaf 10.800 euro. Waarmee hij zich tot de duurste van het trio toont. Want bij Citroën laat je 10.380 euro achter voor de C1 en Peugeot vraagt 9.923 euro voor de 108, beiden ook als vijfdeurs. Een prijsverschil dat Toyota probeert te rechtvaardigen door uiterlijk uit de band te springen.

Een gewaagde keuze waarbij de toekomst (lees: verkoopcijfers) moet bepalen of 'ie daardoor de populairste van het groepje zal worden. En om de vergelijking door te trekken, Renault vraagt 9.650 euro voor de Twingo.

Image

Conclusie

Kijk, we kunnen ons inbeelden hoe kwaad ze zijn bij Toyota, Citroën en Peugeot. Want op zich zijn de Aygo, C1 en 108 geinige karretjes. Meer nog, tegenover de vorige generatie voelt elkéén aan als een volwaardige auto. Echter heeft Renault zo'n waanzinnig knappe Twingo neergezet dat 'ie eigenlijk wat de benchmark wordt in het segment. Maar moesten we kiezen tussen de drie broertjes, dan gaan we voor de Aygo. Iets duurder, maar visueel een stuk gewaagder. En dat verdient ook punten, toch?