BMW stuurde ons naar de xDrive Challenge in Zwitserland

Het tijdperk waarin je bij winterse weersomstandigheden best een flinke zak zand in de koffer van je BMW schoof, ligt gelukkig al een tijdje achter ons. Niet alleen zijn winterbanden intussen gemeengoed, ook is BMW’s xDrive-vierwielaandrijving intussen een vaste waarde binnen het gamma en verkrijgbaar op zo goed als alle modellen. BMW benadrukt dan ook maar al te graag het veelzijdige en bovenal sportieve karakter van het intelligente aandrijfsysteem. Het stuurde ons daarom op tweedaagse xDrive Challenge in Zwitserland. Kwestie van de slimme allradantrieb in optimale omstandigheden te kunnen quoteren.

Want daar knelt bij ons veelal het schoentje. Hoewel het Belgische perspark aardig voorzien is van modellen uitgerust met xDrive, is ons klimaat nauwelijks extreem genoeg om het systeem écht te doen schitteren. De eerste BMW met vierwielaandrijving kwam er in 1985 (exclusief voor de 325iX). Het systeem vertrouwde op een permanente en vaste verdeling van de krachten tussen de voor- en achteras - of 37:63 om precies te zijn. Later zou ook de 325iX Touring de optie krijgen.

Geschiedenisles

In 1991 werd pas het tweede BMW-model van vierwielaandrijving voorzien en werd het voor het eerst bijgestaan door elektronica. Het systeem met meerdere actieve koppelingen kreeg assistentie van onder andere de ABS-sensoren en de positie van het gas- en rempedaal. Ook deze was enkel als 525iX beschikbaar in zowel berline- als Touringoutfit. Toen BMW in 1999 de wereld zijn X5 schonk introduceerde het ook xDrive zoals we het in zijn huidige vorm kennen. Niet alleen efficiënter dan zijn voorgangers maar ook veelzijdiger en ondersteund door nog meer sensoren en ecu’s om het geheel in alle omstandigheden zo adaptief mogelijk te maken.

Zürich

Maar dat is voldoende geschiedenisles. Nu terug naar Zwitserland, en Zürich om precies te zijn, alwaar ons een achttal modellen met xDrive staan op te wachten voor een tweedaagse rit doorheen het westen van de soevereine staat. Tijdens onze testritten door dienen we bovendien raadsels en opdrachten tot een goed eind te brengen en verschillende kleine quizzen in te vullen om zo tot een puntentotaal te komen dat hopelijk hoger ligt dan dat van onze Italiaanse collega’s. Onderaan de ladder vinden we een 120d xDrive, maar ook een 328i xDrive Berline, 220d xDrive Active Tourer, 435i xDrive Gran Coupé, X3 xDrive20i, X4 xDrive35d en X6 xDrive30d zullen we kunnen testen. Als kers op de taart stuurt München ook nog een i8 mee aangezien ook deze standaard over vierwielaandrijving beschikt, zij het dan op een geheel eigen manier. Maar daarover later meer.

Samen met mijn Waalse collega Maxime gaan we onderaan de ladder van start met de 120d xDrive. Een pré-facelift model dat op zich weinig nieuwigheden in petto heeft, maar er ondanks zijn leeftijd nog steeds prima uitziet. Zeker met M-pakket, fijne sportstoelen en een rijkelijke uitrusting. Gevalletje Komplettausstattung zeg maar. Dat deze 1 Reeks de enige van de bende is met een handbak is bovendien mooi meegenomen en tegelijk een kleine knipoog naar het einde van een tijdperk. De andere testers zijn nu eenmaal - veelal standaard - voorzien van ZF’s alom bejubelde 8-traps automaat (met uitzondering van de i8 die twee verzetten minder telt).

Van Zürich-Flughafen rijden we roadbookgewijs de eerste etappe tot en met het kleine stadje Bubendorf alwaar we de 1 Reeks diesel inruilen voor de X3 met tweeliter benzinemotor. Waar de 184 pk sterke diesel nauwelijks of geen moeite had met de 1,5 ton zware 1 Reeks, hebben hetzelfde aantal benzinepaarden het lastiger met de 1,8 ton van de X3. Het benzineblok geeft maar liefst 110 Nm koppel toe op de 2.0d en dat zal je achter het stuur van de X3 geweten hebben. Kortom, een potige diesel zou in de X3 ongetwijfeld beter tot zijn recht komen.

Tenzij je voor de TwinPower zes-in-lijn benzine van de volgende protagonist opteert misschien. De 435i xDrive Gran Coupé mag dan al door enkelen een vreemde eend in de bijt gevonden worden, het maakt de ranke vierdeurscoupé er niet minder begerenswaardig op. Met 306 pk en een prettige, doch beschaafde soundtrack, is deze Gran Coupé een echte Q-car. Tempo maken kan zelfs met de rijhulpelektronica op slaapstand zonder problemen. En daar zit xDrive zeker voor iets tussen. Dat je het in de meeste omstandigheden nauwelijks voelt ingrijpen is een pluim voor het werk van de ingenieurs. Met temperaturen van rond en onder het vriespunt en af en toe een laag sneeuw op de baan voel je de voorwielen van tijd tot tijd een handje toesteken maar steevast zonder veel drama. Ga je (on)bewust te vroeg of te enthousiast op de gas, dan komt de kont echter nog altijd rond - tot de voorwielen opnieuw een handje toesteken om alles terug in rechte banen te leiden. Dat hetzelfde geldt voor de 328i Berline spreekt voor zich. Beiden modellen delen een pak hard- en software - zij het in dit specifieke geval ‘slechts’ met een 2.0-liter viercilinder biturbo (goed voor 245 pk en 350 Nm koppel).

Hetzelfde geldt ook voor de X4 en X6, beiden in dit geval uitgerust met een TwinPower 3.0-liter zes-in-lijn diesel. Zowel de X4 en X6 komen standaard met xDrive in deze spec en dat is geen toeval gezien de rijkelijke hoeveelheid koppel onderin. Spelen (met het DSC af) kan opnieuw met veel vertrouwen en ondanks het flinke gewicht van beide SAV’s komen beide een pak sportiever voor de dag dan je vermoeden zou.

2 Reeks Active Tourer met xDrive

Interessanter wordt het in de 2 Reeks Active Tourer met xDrive die we hier in kleine primeur voor het eerst kunnen testen. Daar waar xDrive in alle andere BMW’s rear wheel biased is, is het in de voorwielaangedreven (blijft vreemd smaken) Active Tourer net andersom. Hier ligt de klemtoon vooral op de voorwielaandrijving maar schieten de achterwielen te hulp wanneer ze het nodig achten. Niettegenstaande blijft de belangrijkste vraag: is de Active Tourer een volwaardige BMW? Los van de voorwielaandrijving (of optioneel xDrive) - die ongetwijfeld voor de grootste consternatie zorgt - zijn er toch nog enkele elementen die afwijken van wat we bij BMW gewoon zijn. Zo is het dashboard naar BMW-normen ongebruikelijk groot/diep, zorgt de gespleten A-stijl voor een belemmerend zicht in het betere bochtenwerk en is de ophanging - zelfs naar BMW-normen - aan de harde kant.

Verrassend is wel dat het stuur ongewoon snel is. Veel sneller dan bij andere producten uit eigen stal. Dat heeft enerzijds te maken met de Mini-connectie (de 2 Reeks Active Tourer deelt het platform met de nieuwe Mini 5-deurs), maar anderzijds zorgt het er ook voor dat de auto ondanks zijn in se voorwielaangedreven karakter, schijnbaar verrassend dartel en dynamisch uit de hoek komt. De link tussen beide modellen uit zich voor de rest ook nog in een gedeelde knoppen en schakelaars, en ook het (optionele) head-up display werd overgenomen uit de Mini. Niet dat daar op zich iets mis mee is natuurlijk. Maar het toont wel hoe nauw beide modellen verwant zijn.

Geruisloos

Dan is het moment van deze tweedaagse gekomen en kunnen we eindelijk onze eerste kilometers met de i8 malen. En of we naar dit moment hebben uitgekeken. Het theatrale van het openen en sluiten van de vleugeldeuren zal nooit vervelen en geeft deze ‘Protonic Blue’ i8 een pak extra cachet. Dat de deuren de toegang tot het interieur minder eenvoudig maken dan je zou denken is dan weer opmerkelijk en vergt in zekere zin gewenning. Binnenin is de i8 minder radicaal vormgegeven dan de i3 maar is het niettemin een geweldige plek om vertoeven.

Veel tijd om bij alles stil te staan is er echter niet. Elk hebben we immers slechts 50 km om een eerste indruk te krijgen van dit revolutionaire apparaat. Niet zozeer de technologie maakt de i8 zo bijzonder, maar het is de combinatie van beide aandrijfvormen en het spectaculaire uiterlijk die het geheel zo fascinerend maakt. Starten doet de i8 in pure elektromodus (E-mode) waardoor je met volle batterij tot maximaal 37 km ver kunt rijden vooraleer de verbrandingsmotor ter hulp schiet. Geruisloos, en met de aandrijving puur op de voorwielen in dit geval, komt de i8 vlot van zijn plek. Het stuur is licht en erg precies maar blinkt niet bepaald uit in feedback. Een gevoel dat precies erger werd naarmate de snelheid steeg. Toegeven, bij temperaturen rond en onder het vriespunt bovenop de winterbanden, niet de beste omstandigheden om een sportwagen te kunnen quoteren. Dat merkten we ook op de Belgische wegen met de i8. We wachten alleszins op een hertest bij beter weer op zomerschoeisel.

Eenmaal in de Sportstand komt de driecilinder verbrandingsmotor tot leven en transformeert de i8 van een geruisloze GT in een te duchten sportwagen met 362 pk. De combinatie van de gretige turbomotor met het extra koppel van de elektromotoren, zorgt voor een bijzondere krachtopbouw met bakken koppel onderin (tot 570 Nm). Een gevoel dat soms wennen is aangezien het erg synthetische en erg luide gebrul van de motor bij lage tot middelmatige toeren niet noodzakelijk overeenkomt met de brute krachtontplooiing. De i8 voelt dan ook sneller dan de cijfers laten vermoeden.

Over het verdere rijgedrag kunnen we enkel kwijt dat de actieve dempers hun rol uitstekend vervullen en de i8 een vering en demping geven die het midden houdt tussen een GT een rasechte sportwagen. Mede geholpen door het bijzonder stijve CFRP-chassis kon je de i8 dan ook zelden van de wijs brengen. Bredere voorbanden zouden echter geen kwaad kunnen gezien het ondersturende karakter van de i8. Maar daar kunnen de weersomstandigheden en de winterbanden ook voor iets hebben tussen gezeten natuurlijk. De i8 voelt in elk geval als een erg solide aan en is een samenhangend geheel dat bovendien overal kopjes doet draaien. Niet alleen vanwege zijn technische aspecten maar vooral door zijn buitenaardse looks. Zelfs wij moesten ons er na twee dagen soms nog aan herinneren dat het hier effectief een productiemodel betreft en geen concept die toevallig van het beurstapijt is weggeglipt.

Meerwaardezoeker

Voor we het goed en wel beseffen is het echter einde i8-testrit en terug naar xDrive-orde van de dag. Over het xDrive-systeem zelf kunnen we kort zijn: het doet zijn werk uiterst efficiënt en vooral op de achtergrond, en dat valt alleen maar toe te juichen. Of het daarom bij ons zoveel meerwaarde biedt is een ander verhaal. Enerzijds is ons klimaat niet extreem genoeg, anderzijds investeer je misschien beter in een setje degelijke winterbanden. De combinatie van beiden is uiteraard optimaal voor wie verknocht is aan de blauwe propeller en zijn BMW graag op winter- of skivakantie neemt. En dat er ook in zulke omstandigheden best nog wat (overstuur)plezier kan beleeft worden is zeker meegenomen. Hoe de xDrive Challenge zelf nog is afgelopen - want ja, die was er ook? Team België mocht na afloop nipt het hoogste schavotje innemen en daar waren we uiteraard erg tevreden mee! Of we daarmee ook zeker zijn van ons zitje op een volgende editie?