Jaar na jaar weet het SUV-segment grotere verkoopcijfers op te tekenen. Met een wildgroei van modellen en vormen tot gevolg. De BMW X4 en Jeep Cherokee vullen beiden de buitenste schavotjes van het segment aan. Maar hoeveel verschillen uitersten eigenlijk? Tijd om ze nader kennis te laten maken met elkaar.
// Wegens het uiteenlopende karakter van beide wagens is deze test een zogenaamde longread geworden. Maar hey, meer woorden = meer leesplezier! // ____
Dat we een haat-liefdeverhouding hebben met BMW. Het merk uit München braakt als een industriële machine het éne na het andere model uit met soms absurde resultaten tot gevolg. Echter kan je elkeen van die modellen nooit pakken op rijgedrag of afwerking. Denk maar aan de X6, misschien wel de meest bediscussieerde BMW in de geschiedenis van het merk. Terecht, want het ding is even praktisch als een reiskoffer zonder wieltjes, ziet er uit als een opgezwollen beenham en heeft een aantrekkingskracht bij een volkje dat met iets lossere pols haar belangstinsbrief invult. Toch is zo'n X6 één van de best rijdende SUV's op de markt.
Het succes van die Sports Activity Coupe (SAC) poogt BMW nog eens losjes over te doen met deze X4, een te heet gewassen X6 met het interieur van een X3. Want: bied een X6 in een lagere prijsklasse aan, en je hebt een succes in wording. Op papier volgen we de Duitsers hun theorie.
Moddervretende underdog
Aan de andere kant van het meer modderige landschap heb je een Amerikaanse SUV die op stylingsvlak niet moet onderdoen. Grof, ruw en met weinig uiterlijke finesse. Dat verwachten we natuurlijk ook niet bij Jeep. De modellen van het Amerikaanse merk moeten er gewoon uitzien of ze kunnen een zombie-apocalyps of twee doorstaan. De Cherokee stelt op dat vlak gelukkig niet teleur. Jeep zet zelfs een variant in de markt voor zo'n wereldgebeurtenis; de Trailhawk.
Want waar de Renegade, Cherokee en Grand Cherokee anno 2014 vooral een verstedelijkte doelgroep moeten aanspreken (lees: mensen die de gebaande paden niet verlaten) kan je nog steeds opteren voor de ruwe Trailhawk-varianten. Nu ja, niet in het geval van de Grand Cherokee, maar die bouwen ze dan weer om tot SRT-monster, dus we gaan niet muggenziften.
De Cherokee - zonder Grand - laat zich wel ombouwen tot allesverslinder. In Trailhawk-trim lift Jeep de ophanging zo'n 2,5 centimeter waardoor het laagste deel van de wagen 220 millimeter van de grond hangt. Daarnaast krijg je stevige aan- en afloophoeken aan de voor- en achterkant. Iets dat je visueel vooral merkt door het ontbreken van een bumper vooraan. Er is er één, maar je moet al goed zoeken. Ten slotte krijg je de mogelijkheid om het achterste differentieel te blokkeren en krijg je de nodige settings (mud, rock, snow) om optimale tractie te garanderen.
Europese interieurs
Toch betekent die ruwe aanpak niet dat het interieur bestaat uit gegoten beton. Nee, we zeggen het al langer, sinds Fiat zich moeit in heel het zaakje zijn Jeeps nog nooit zo kwalitatief geweest. Leder over het dashboard met een knap contrasterend rood stikseltje, semi-digitale metertjes vlak voor je neus en een stevig infotainmentscherm. Het is al lang geen straf meer om met een Jeep rond te rijden. Toch steekt het merk her en der nog wat offroad-prullaria binnen. In tegenstelling tot veel andere merken zit het hem dan niet in kleine logo's, wel in daadwerkelijk nuttigheden. Denk maar aan een bagageplaats onder de passagiersstoel. Handig, al zorgt het er wel voor dat die stoel steevast manueel moet bediend worden. Verder merken we ook afwasbare vloermatten op. Dag en nacht verschil met de fluwelen bekleding in de X4.
Want op de vloermatjes in X4 durf je geen vuile laarzen plaatsen. Waarmee ook de toon van de rest van het interieur gezet wordt. Het ziet er allemaal herkenbaar BMW uit en het voelt allemaal even duur dan het waarschijnlijk is. Wel waren we ietwat teleurgesteld. Want maak geen illusie, tegenover de X6 zet het interieur van de X4 een stapje terug. Zo zien we een minuscuul schermpje te midden van een dashboard dat geen leder over zich gedrapeerd heeft. Het hangt er natuurlijk wat vanaf vanuit welke hoek je het bekijkt. Bezie je het als een kleine X6, dan valt het wat tegen. Bekijk je het echter - zoals het moet - als een platgedrukte X3, dan krijg je exact wat je verwacht.
Twaalf cilinders onder de kap
Motorisch doen beide hoogpotige karren beroep op hetzelfde aantal cilinders. Bij de Cherokee staan er zes cilinders in V-vorm, BMW blijft van oudsher zes cilinders in één lijn produceren. Dankzij de cilinderinhoud van 3-liter en twee turbo's halen de Duitsers de bekende 35i-cijfers naar boven. Specifiek hebben we het over 306 pk en 400 Nm koppel. De 3.2-liter V6 Pentastar in de Cherokee leeft nog in een atmosferische wereld. Hoewel hij over meer inhoud beschikt doet hij het met maar 272 pk en 315 Nm.
Verder konden de blokken niet verder uit elkaar liggen. Hoezo? Wel, de 35i-motor uit de X4 is een joelend driftkikkertje terwijl de Pentastar eerder gezapig het tempo er in brengt. Een voorbeeld: vloer je het gaspedaal aan zo'n 70 km/u, dan springt de wijzer van de toerenteller in de X4 bijna uit de plaat om nog de laatste honderden uit de 7.000 toeren te halen, terwijl de Cherokee terugschakelt om vanuit een luilekker toerental vermogen op te bouwen. In dat opzicht is de V6 een echte Amerikaan.
Trappelen met de trappen
Zo kan je het rijgedrag van de Cherokee ook samenvatten; luilekker. Laat dat op geen enkele manier een slecht punt zijn, verwacht echter geen sportieve aspiraties. Daarvoor helt het geheel iets te veel, heeft de motor er te weinig zin in en beschikken de banden over te hoge zijkanten waardoor je er wat overheen lijkt te lopen in de bochten. Waar de Cherokee dan wel goed in is? Kilometers malen. Gek genoeg zelfs in Trailhawk-vorm. Daarvoor zorgt de uitstekende geluidsisolatie, goede zithouding en - in iets mindere mate - de automaat met negen verzetten wel voor. Jups, dat las je goed, den Amerikaan staat helemaal niet stil. Jeep doet net zoals Land Rover, Honda, Fiat en Acura beroep op de 9HP-automaat van ZF. Een automaat die gaandeweg wel zal doorsijpelen naar verschillende andere wagens. Zo staat de nieuwe MINI op de shortlist.
Vanwaar die 'in minder mate' hierboven? Wel, we blijven onze bedenkingen hebben bij de versnellingsbak. Hoewel je met 9 verzetten een gunstig verbruik kan opteken blijven we bij de stelling trop is teveel. Dat merk je ook in de Cherokee. Hij loopt soms verloren in het oerwoud van versnellingen en aan 120 km/u op de autostrade vertikt hij het nog om negende aan te tikken. Wat is het nut er dan van?
Minder is juist beter
Dat hebben ze bij BMW dan iets beter uitgewerkt. Ook de Duitsers gingen winkelen bij ZF maar kwamen terug met de 8HP, een automaat met - u raadt het al - 8 trappen. Een stuk technologie waaraan je voelt dat er al meer tijd in is gestoken. Zeker softwarematig werkt hij een stuk preciezer. Daarenboven ook veel scherper en harder. Niet gek als je bedenkt dat hij - in iets ander trim - ook zijn werk moet doen in de Dodge Challenger SRT Hellcat. Het zorgt er alvast voor dat puur op prestatievlak de X4 35i heer en meester is over de Cherokee Trailhawk.
Want hoewel beide merken spreken van een sprintje naar de honderd in 8,1 seconden moet de Cherokee eigenlijk dik de duimen leggen. De X4 is al aan de horizon verdwenen voor de Cherokee nog maar de juiste versnelling aanlegt. Want daar komt die haat-liefdeverhouding met BMW weer naar boven. De X4 35i laat zich besturen als een potente machine, alsof het een 435i Coupé op hoge pootjes is. Daar staat dan weer wel tegenover dat het rijcomfort nogal naar de harde kant neigt. En o ja, nog één ander ding...
Zo'n SUV, moet dat niet iets belangrijk kunnen?
Ooit, in een niet zo ver verleden, was er een reden waarom SUV's hoger op hun pootjes stonden. Die rede is vandaag de dag ingevuld door 'het betere zicht' en 'de opvallende aanwezigheid in het verkeer'. Vroeger, was het simpelweg om overal te geraken. Tot BMW de X5 lanceerde en eigenlijk openlijk toegaf dat het een luxueuze SUV was voor de openbare weg. Een instant succes waardoor ongeveer elk merk volgde met een SUV, Crossover, SAC, of hoe je het ding ook wilt noemen. Wel de looks, niet de offroad-aspiraties. Met de X4 blijft BMW vasthouden aan die formule. Want hoewel hij over vierwielaandrijving beschikt en enkele technische gizmo's meekrijgt duik je liever geen diepe modderpoel in met de stevige bumpers van het M-pakket en de 19-duims velgen met laagprofielbanden.
De Cherokee? Die eet heel de dag modder, stenen en griploze ondergrond al was het een obese Amerikaan; met graagte en in grote mate. Want het is van de gebaande paden waar deze rekel echt tot leven komt. Vergeet dat de X4 zich strakker door de bocht laat sturen, de Cherokee laat zich zonder pardon door de diepste, slijkerige tractorsporen laveren en lacht met modderpoelen en kleigrond. We gaan zelfs zo ver als te stellen dat in België de Cherokee Trailhawk nooit zijn volle potentieel zal moeten gebruiken. De Trailhawk Trail Rated? Wees daar maar zeker van...
Cijferpijn
Maar goed, we wisten dat het uitersten zijn in het SUV-segment, dus het zou oneerlijk zijn om de X4 te pakken op zijn gebrek aan offroad-genot. Waar we de inzending uit München op pakken is diens prijskaartje. De startprijs voor zo'n 35i is 61.050 euro. Onze testwagen ging vlot over de 80.000 euro, zonder daarbij exuberante opties aan te vinken. Zelfs de geweldige Head-up Display is niet de doodsteek met zijn prijs van 1.210 euro. Het zijn al de kleine vinkjes die je in de optielijst zet, die stevig doortikken.
Wat zo'n Cherokee in Trailhawk trim kost? 49.500 euro. Nee, letterlijk negenenveertigduizend vijfhonderd euro. Opties beperken zich daarbij tot de lakkleur (800 euro), een panoramisch dak (1.500 euro) en wat andere prullaria. Glijd je vinger uit en vink je alle opties aan, dan kijk je nog maar op tegen een prijs van 56.700 euro. Laat dat even doordringen, bij BMW vragen ze een meerprijs van zo'n 30.000 euro voor een wagen die gevoelsmatig niet stukken luxueuzer is, ongeveer dezelfde uitrusting heeft en wordt bekeken als 'een kleine X6'. BMW verzacht die pijn gelukkig nog op enkele vlakken, zo mag je meer gewicht aanhangen bij de X4 en is de koffer groter.
Jups, wij geloofden ook onze ogen niet. Achter de X4 mag je 2,4 ton hangen, de Cherokee trekt maar 2,1 ton. Op koffervlak krijg je tot 1.400 liter kwijt in de sportieve SUV, de Amerikaan weet maar 1.267 liter weg te steken. Blijven de stoelen recht staan, dan stouw je wel weer meer in de Cherokee, 591 liter tegenover de 500 in de X4. Puur op vorm is de koffer van de Cherokee natuurlijk een stuk praktischer. Nog wat cijfers die in het voordeel spelen van de BMW vind je bij de CO2-uitstoot en het verbruik. De X4 35i stoot 193 g/km uit terwijl de Jeep toch een vuile 232 g/km de lucht in spuwt. Het testverbruik was niet zo verschillend. De atmosferische V6 verbruikte 11,6 liter terwijl de drukgevoede zes-in-lijn toekomt met zo'n 10,8 liter.
Conclusie
Twee bonken die elk uitblinken in hun vak. Zo kunnen we BMW nog steeds niet pakken op fouten - zelfs met deze X4 - en voel je je in de Jeep nog steeds de koning van het verharde, onverharde en alles daartussen. Door eens een andere kandidaat tegenover Duits premium spul te zetten merk je echter wel wat voor prijskaarten ze daar durven vragen. Cijfers voor de komma die je eigenlijk niet meer kan verantwoorden. We hebben dan ook een zwak voor de Cherokee Trailhawk, zelfs al plakt er geen BMW-badge op de koffer. Binnenin voelen we ons alvast klaar voor alles dat de wereld voor onze voeten kan smijten. Laat de X4 maar links staan, wij gaan nog een toertje doen door het slijkveld.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen