Rijtest: Ford Mondeo Clipper 2.0 Tdci 180 PowerShift

We hebben de Mondeo in sedan-vorm een poosje geleden al door Wallonië mogen sturen en dat was ons al flink bevallen. Nu was het de beurt aan de break-versie ofwel "Clipper" en konden we meer dan een paar uren slijten in zijn gezelschap. Nieuw-nieuw-nieuw is deze vierde generatie Mondeo niet echt meer want je kan dit model al kennen van over de grote plas, waar hij als "Fusion" door het leven gaat. Die Fusion is qua looks wel te vergelijken natuurlijk, maar onderhuids zijn er wel wat verschillen. Want waar de éne ontwikkeld is om samen met alle andere wagens in de stad in file te staan en enkel bochten van 90° te nemen is deze "Europese Mondeo" wel andere koek. Zowat heel de ophanging is herbekeken om in de bochten niet het gevoel te hebben dat de wielen naar links willen en de koets rechtdoor, en dat is een degelijke reden om wat langer te blijven wachten, toch?

Image

Finally in the future

De derde generatie liep al mee sinds 2007 en was aan de oubollige aan het worden. Daardoor was hij flink op de achtergrond beland en je had al een attente vriend nodig tijdens een gesprek over "grote stations' om hem nog te vermelden. Als je de snuit van het uittredend model in gedachten houdt wanneer je richting deze nieuw wandelt gaat er toch een gevoel van opluchting door je heen, en er zou zelfs een lach afkunnen. Terecht ook, want hoe je hem ook benadert is de nieuwe voorkant best geslaagd en laat ons eerlijk zijn,, de Mondeo had terug iets spannends nodig om op de nodige aandacht te kunnen rekenen. De grote grille komt een pak stoerder over en de nieuwe koplampen maken het geheel een stuk scherper dan voorheen. De LED-dagrijverlichting zit voortaan in de koplampen verwerkt en met de pinkers wou Ford meedoen met Audi door deze nu ook in trappen te laten oplichten.

Ons testexemplaar was voorzien van full LED-koplampen en dus zal ook bij Ford de Xenon-verlichting stilaan van de optielijst verdwijnen. Zet je deze op in de automatische stand is het toch even wennen als s'nachts het grootlicht automatisch oplicht. We kennen de automatische groot- en dimlichtfunctie al langer maar bij sommige merken is dit pas actief wanneer er manueel het grootlicht is opgezet.

Image

De achterkant kreeg een minder drastische aanpak te verwerken en hier bleven de contouren van de lichtblokken zelf wat in de oude stijl. Hier had misschien iets meer mee gekunnen en als we kijken naar de LED-verlichting in de koplampen is die van de achterlichten wat in het verleden blijven hangen van de dikke pixels. Vanaf de Titanium uitrusting komt er nog wat extra bling bling rondom en wordt de kont voorzien van een dubbele uitlaatmond die best geslaagd verwerkt is in de bumper. En die uitlaten maken de achterkant ook wel af, want zonder deze erin dreigt de achterpartij al snel vergeleken te worden met de kont van de derde generatie en dan zijn we natuurlijk weer terug bij af. Zet dit geheel op een mooie 18 duims schoen en je krijgt een meer dan modern ogende break op de oprit die qua styling weer terug mee kan met zijn generatiegenoten.

Opgeruimd staat netjes

Na een hele tijd die nieuwe snuit te bewonderen zou je nog bijna vergeten van de deur open te zwieren om te kijken of het vat niet af was bij de buitenkant. En ook hier is het aangenaam kennis maken met de verjonging, en valt onmiddellijk het grote scherm (8 inch) op dat het centrum van het interieur aankleed. Het is altijd wat instappen met een dubbel gevoel in een nieuwe Ford want er is een tijd geweest dat je motor op je oprit al op bedrijfstemperatuur zat voor je elke knop had kunnen bekijken die ze er hadden ingepropt. Het tegendeel is waar want ongeveer 75 procent van de knoppen vond hun weg naar de vuilbak en enkel een aantal hoofdfuncties zoals volumeknop voor de audio en aanvullende bedieningen voor de klimaatregeling zijn nog in knopvorm. Al de rest is via het scherm te bedienen en dat loopt best wel vlot.

Image

Dankzij het sound pack op onze testwagen komt het geluid uit 10 luidsprekers, daarbovenop werd een subwoofer in de zijkant van de kofferruimte verwerkt. Dat klinkt zeker niet slecht en een extra luidspreker, die centraal in het dashboard ligt, maakt dat je je echt wel omringd voelt door de muziek. Jammer wel dat je de bassen van de speakers in de deur niet kan minderen om wat meer op de subwoofer te spelen, want zelfs met de muziek half hard komt er al een irritante kraak bij elke bas en dat is zonde voor iets waar je geld voor oplegt.

This is your sync speaking

De navigatie kan op het grote scherm, in twee kleine schermen naast elkaar, op het grote scherm en op de tellerpartij,... Je rijdt eigenlijk bijna verloren doordat je op zoveel plaatsen navigatie-instructies kan krijgen dat je soms niet meer weet naar waar nu te kijken. Via de Sync-technologie kan je elke telefoon met Bluetooth koppelen aan het systeem en kan je handenvrij bellen, muziek beluisteren van je smartphone en je sms-berichten laten voorlezen. Je krijgt onmiddellijk zin om voor de leut een pikant bericht naar de bestuurder te sturen om de brave navigatiedame deze schuine praat te laten voorlezen, fun gegarandeerd. Het stuur zelf heeft flink wat knoppen maar het ligt goed in de hand en het blijft nog overzichtelijk. Je bedient vlot de cruise control, audio en met de hoogste knoppen regel je de lay-out van de tellerpartij.

Grote jongen

In de koffer krijg je met alle zetels rechtop zo'n 525 liter aan bagage kwijt en de vloer is mooi afgevlakt met de drempel. Wanneer je de achterbank dan naar beneden laat krijg je 1.630 liter aan bagageruimte en daarmee is de Ford niet de ruimste in zijn segment, maar hoeft hij zich ook niet te schamen. Met een lengte van 4,86 m is ook de achteruitrijcamera een leuke aanvulling op de sensoren, maar de breedte van 1,85 m is toch voldoende om je passagiers in een parkeergarage eerst te laten uitstappen voor je de wagen op zijn plaats zet. De beenruimte achteraan is meer dan royaal en het lijkt erop dat er met deze vierde generatie voornamelijk gekeken is naar het comfort tijdens de rit dan naar het hebben van de meeste kofferruimte. Er zijn voldoende grote opbergvakken aanwezig en in de deuren krijg je vlot flessen van 1 liter kwijt. De kinderen achteraan kunnen indien je de optie van het panoramisch dak neemt nog naar de bomen of lucht turen.

Image

Het is een beetje knip- en plakwerk geworden tussen klassieke snelheidsaanduiding en grafische tellers, centraal kan je navigatie of radio info oproepen en aan de kant van de toerenteller komen de verbruiksgegevens desgewenst tevoorschijn. Je kan de toevoegingen ook weglaten en dan krijg je de volledige wijzers te zien in plaats van de verkorte versie. Wanneer je alle schermen van de teller in gebruik hebt wordt het zowat het verhaal van door het bos de bomen niet meer zien. Het kleine stompje dat overblijft naast de infoschermen verdwijnt wat op de achtergrond van de teller terwijl dit net de essentie is van dit doorkijkgat in je dashboard.

Moet er nog oomph zijn?

Onze testwagen kreeg de zwaarste diesel onder de kap en met 180 pk komt deze 1,6 ton wegende wagen toch goed uit de startblokken. Je hebt 400 Nm koppel en een dubbele turbo en dat laat zich goed voelen bij het optrekken en het hernemen. De Powershift-automaat is er één met dubbele koppeling en dat ziet er op papier beter uit dan in de praktijk. Zolang je het gas niet volledig induwt zijn de overgangen best nog wel aangenaam, maar wanneer je je voet helemaal naar beneden duwt en dus wil dat het echt vooruit gaat blijf je toch wat op je honger zitten. Zowel in de Sport- als Drive-stand duurt de overgang zo lang dat je denkt dat ze de juiste versnelling nog aan het zoeken zijn terwijl deze gewoon klaarstaat zoals dat met een dubbele koppeling hoort. Wat dit laatste betreft zou Ford misschien beter eens op studiereis gaan naar Wolfsburg om daar wat tips te halen over de vlotte overgang. Los van dit punt kritiek is het verder een aangename versnellingsbak maar hou er rekening mee dat je aan de lichten niet meekan met iemand die de handgeschakelde zesbak erin heeft zitten en dat zou anno 2015 net omgekeerd mogen zijn.

De wegligging is dan weer wel subliem, want er zijn verdacht weinig rolneigingen aanwezig voor een break die met wat belading toch naar de 1.700 kg gaat. Het stuur geeft een heel directe respons naar de voorwielen zonder echt te zwaar aan te voelen. Bij echt fel insturen merk je wel dat de voortrein wat moeite heeft met de 180 pk, wat nog voor een stuk werd opgevangen door de 18 duimswielen waar toch een vrij brede band op ligt (235 mm). Om heel de boel te stoppen is er meer dan voldoende remkracht aanwezig. Ford geeft een verbruik op van 4,9 liter per 100 km maar dit hebben we in de praktijk nooit kunnen benaderen. Het beste dat we konden doen was 6,7 l/100 km en dan mochten we nog maar de helft van de 180 beschikbare paarden gebruiken.

Image

Geen 13 pagina's in de optielijst

De Ford Mondeo Clipper met 180 pk en de Powershift automaat staat vanaf € 34.700 op de oprit in de Titanium-aankleding. Dat lijkt als een hoge instapprijs maar als je de uitrusting bekijkt die je in deze uitvoering er zo mee inkrijgt ga je dit heel anders bekijken. Voor deze prijs heb je bij de concurrentie uit Duitsland in veel gevallen een motor met 150 pk en een veel lager uitrustingsniveau terwijl de prijs hierboven voor de topversie Mondeo is. En de lijst met standaarduitrusting is echt lang bij de Mondeo; automatische lichten, cruise control, dimmende interieurspiegel, achterlichten met LED, 17 duims velgen en automatische klimaatregeling, het zit er allemaal al op.

Image

De opties die dan nog de moeite waard zijn is het panoramisch dak (€ 950), navigatiesysteem met audio pakket en 12 luidsprekers (€ 1.350) en de automatische kofferklep (€ 400) en je hebt een meer dan voldoende uitgeruste break. Je kan zelfs met wat opties nog onder € 38.000 blijven en dat is een aanvaardbare prijs die de Mondeo ergens tussen de premium Franse en de premium Duitse wagens brengt.

Conclusie

De Mondeo is een meer dan fijne wagen waarmee je in alle comfort en stilte lange afstanden mee kan afwerken. Je betaalt wat meer voor de Titaniumversies, maar deze zitten heel goed in de uitrusting zodat je op de optielijst niet veel werk meer hebt. Als je de Powershift automaat kiest voor het gemak en comfort van een automaat dan oké, maar wanneer je denkt dubbele koppeling = nog snellere reacties dan mag je dat wel vergeten. De automaat voelt niet aan alsof hij een dubbele koppeling heeft en voelt te lui aan om de term Powershift te gebruiken. De 180 pk versie gaat niet de populaire versie zijn die in Belgie het meest gaat verkopen want dan ben je beter af met diezelfde 2 liter krachtbron in 150 pk ofwel de 1.6 TDCi die het helemaal op de zuinige kaart speelt. Zoek je een wagen die alles biedt wat de premium merken bieden maar voor een zachtere prijs dan gaat de Mondeo op dit moment één van de aangenamere alternatieven zijn die je kan vinden, en hij ziet er nog goed uit ook.