Rijtest: Hyundai i30 1.6 CRDi aut. (2012)

Uiterlijk wist de i30 ons al bij zijn lancering te bekoren. Het mag misschien niet ieders smaak zijn, Hyundai heeft echt zijn best gedaan iets unieks neer te zetten. Het drukke ontwerp zorgt er wel voor dat in  “levenden lijve” de 4,3 meter lange i30 een stuk groter lijkt dan hij in werkelijkheid is.  De bruine kleur en de chromé velgen geven onze i30 mogelijk net iets te veel bling. Het design is, met zijn scherpe kantjes, op zich al spannend genoeg. Binnenin gaat het er iets braver aan toe. De materialen zijn top en nergens vinden we naden terug. Alleen van de styling van het stuur zijn we geen fan. Daar zetten net iets te veel knopjes op een een 3 spaken liggen toch net iets beter in de hand.

Over de uitgebreide boordcomputer/navigatie zijn we meer dan tevreden. Het systeem werkt intuitief. Je gaat dan ook snel door de menu. De lederen zetels zitten goed en er is ruimte genoeg. Alleen mag je achteraan niet te groot zijn, mijn 1,85m grote collega zat immers met zijn kruin tegen de dakhemel. De koffer is met minimum 378 liter en maximum 1.316 liter dan weer bij de grootste in zijn klasse.

Wij reden met de 1.6 CRDi automaat. De 1.6 turbodiesel is verkrijgbaar met 128 of 100 pk, de automaat is in België daarentegen alleen met 110 pk verkrijgbaar. Die automaat is niet de DCT-bak uit de Veloster, maar een conventionele zestraps. Hij doet zijn werk prima en heeft niet het nerveuze karakter dat je soms in de automaten me dubbele koppeling vind. Met een sprint van 12,3 seconden naar 100 km/u is hij bijna een seconde trager dan de manuele 6-bak. Echt snel is hij dus niet te noemen, maar vlot genoeg voor dagelijks verkeer. Wat ons opviel was dat de CO2-uitstoot van 97 g/km voor de handbak, naar een heftige 145 g/km voor de automaat springt. Dat verklaart ons, voor een C-segment wagen, relatief hoog verbruik. Met moeite haalden we 6,3 l/100km. De 1.6 is verder een uitstekende keuze, met 260 Nm heeft hij koppel genoeg en hij tokkelt rustig in stilte.

De i30 is zoals de meeste Hyundais zeer comfortabel. Het is niet makkelijk een onderstel in balans te krijgen zodat een relatief kleine wagen perfect op de baan ligt en toch comfortabel rijdt. De i30 heeft in dat opzicht één van de beste compromissen in zijn segment. Zijn comfortniveau kan makkelijk wedijveren met een klasse hoger. Grip heeft hij dus ook genoeg, al wordt dat wel niet al te best doorgegeven. De sturing is veel te vaag en zeer licht. Dit wordt deels opgelost door het Flex Steer-systeem dat standaard op de i30 zit. Daarmee kan je de zwaarte van het stuur instellen. Je kan kiezen (van licht naar zwaar) tussen Comfort, Normal of Sport. In de Sport stand wordt het stuur een stuk zwaarder, jammer genoeg wordt de communicatie met de voorbanden er niet echt beter op.

De nieuwe i30 begint bij 16.499 euro, dan heb je een atmosferische 1.4 benzine met 100 pk. Ga je voor de 135 pk sterke 1.6 benzine uit de Veloster, dan leg je minstens 19.999 euro op tafel. Dieselen kan vanaf 18.499 euro met de 90 pk sterke 1.4 turbodiesel. Voor de CO2 vriendelijke, 110 pk sterke 1.6 turbodiesel(97 g/CO2/km) tel je minstens 20.999 euro neer. De automaat is leverbaar op de 1.6 GDi(benzine) en 1.6 CRDi(diesel), die kost je 1.250 euro extra.

In de intro stelden we dat wanneer je het in het felbevochten C-segment kan maken, je het overal kan maken. Hyundai heeft met deze nieuwe i30 bewezen dat het mee doet voor het podium. De i30 blinkt uit op vlak van comfort en afwerkingsgraad, alleen aan het stuurgevoel is nog wat werk. Als Huyndai hun positieve trend blijft verderzetten, gaan ze nog ver geraken hier in Europa. Gewapend met deze i30 in het C-segment, moet dat zeker lukken.

Tekst: Wim Verboomen
Foto's: Sven Huijbrechts en Wim Verboomen
Dank aan Hyundai Belgium voor het uitlenen van de wagen