Rijtest: Citroën Berlingo Multispace 1.6 e-HDi

De binnenkant van de wagen is dan ook het belangrijkste aan het hele geval. Hij wordt soms smalend containerparkwagen genoemd en ook 'Ikea-vehikel' hoort tot zijn roepnamen. Wie de koffer opent kan zich afvragen of die term dan doelt op het feit dat mensen de wagen als transportmiddel voor meubeltjes gebruiken, dan wel of de ruimte aan een van die gigantische Ikea-kasten doet denken. Wie met vijf personen plaatsneemt, kan namelijk 675 liter meenemen onder het afdekscherm. Rol je dat weg dan kan er tot 1.350 liter in, klap je de achterste zetelrij weg, dan heb je 3.000 liter ter beschikking. De kofferklep is erg groot en om hem te openen voorzie je best wat extra plek achter de wagen. Heb je die plek niet, dan is er nog altijd de apart openende achterruit. Voor slechts 50 euro extra biedt Citroën klapdeuren aan die zijdelings opengaan.

Wie instapt voelt zich meteen in een bestelwagen. Dat gevoel mag aan de buitenzijde dan wel zijn gecamoufleerd door de dikke wielkassen, gekleurde stootstrips en grote ramen, aan de binnenzijde voel je dat de zitting erg hoog is en de pedalen rechtop opgesteld staan. Enkel het verticale stuur ontbreekt nog. De zetels zitten dan weer erg comfortabel en wie onderweg is voelt het Citroën-gevoel duidelijk doorheen de zetels. De zachtere zit zorgt voor iets minder steun in de bochten, al ben je vanwege de hoge bouw weinig geneigd om die met veel plezier te gaan aansnijden. Voor langere afstanden is hij dan weer wel geschikt, je stapt niet vermoeid uit na een paar uurtjes snelweg.

De eerste Berlingo Multispace was een afgeleide van de bestelwagenversie. Deze tweede generatie kreeg een betere behandeling waardoor je veel minder de gelijkenis voelt met de bakkersauto met dezelfde naam op de achterklep. Bij deze facelift zorgde Citroën vooral voor wat opsmukwerk waarbij LED-verlichting en donkerder gekleurde achterlichten de meest opvallende wijzigingen zijn. Wie echt goed oplet, kan ook zien dat het moderner vormgegeven logo een plaatsje kreeg op de wagen. De donkere balk onder de koplampen waarin de LED-strips een plekje vinden, past volgens ons het best op een iets donkerdere koetswerkkleur. Met het aluminiumgrijs van onze testwagen vormt de strip alvast geen mooi geheel.

Citroën biedt de Berlingo aan met een hele reeks 1.6 motoren, zowel in benzine- als in dieseluitrusting. Voor de benzines is er keuze tussen 95 en 120 pk, bij de diesels kies je tussen 75, 90 en 115 pk. De 90 pk versie zat onder de kap van onze testwagen en was gecombineerd met het e-HDi systeem en de bijhorende elektronisch gestuurde manuele versnellingsbak. Dat is een ingewikkelde term die in feite wil zeggen dat de software het schakelen van je overneemt, terwijl het toch niet om een automaat gaat. Het gevolg daarvan is dan weer dat het koetswerk naar voren schudt wanneer er wordt geschakeld, net alsof je net aan het leren bent hoe je het koppelingspedaal gebruikt en het perfecte omschakelpunt nog niet hebt gevonden, hoogst oncomfortabel voor de inzittenden en vooral voor de chauffeur, die het vermogen plots voelt wegvallen. Het schokken kan je deels vermijden door het gaspedaal even te lossen wanneer je weet dat de wagen opschakelt, al ben je dan een beetje het voordeel van de gerobotiseerde bak kwijt, ten opzichte van een gewone manuele bak.

Citroën geeft deze Berlingo geen miezerig klein versnellingspookje maar zorgt voor een originele knop op de middenconsole. Die vraagt wat gewenning in de bediening maar heeft tegelijk als voordeel dat de plaats naast je voeten kan dienen als extra opbergruimte. Met 90 pk is onze testwagen de middelste variant van het dieselaanbod en eigenlijk heb je met deze variant alles wat je moet hebben. Hij kan vlot mee met het verkeer en zolang je jezelf niet op het derde rijvak ziet kamperen als de snelste van de reeks, stelt hij je niet teleur. Het hernemen duurt iets langer dan wanneer je zelf zou schakelen, al kon je hogerop al lezen dat de elektronische bak niet onze beste vriend was tijdens de test. Het verbruik van de Citroën Berlingo HDi met 90 pk komt na onze test op 7 liter. Dat is niet weinig al moet je wel in je achterhoofd houden dat je nog steeds met een baksteen op wielen onderweg bent. De gigantische laadruimte heeft dus ook een keerzijde.

Een basis-Berlingo heb je vanaf 14.835 euro. Onze testwagen, de Collection-versie, had een basisprijs van 20.225 euro, aangevuld met nog wat opties voor een totaalbedrag van 1.500 euro. Die opties bestaan uit donkergetinte ruiten, parkeersensoren en drie onafhankelijke zetels achteraan. Citroën biedt verschillende uitrustingsniveau's aan, waarbij elk niveau verderbouwt op het vorige en telkens wat extra aanbiedt. Hou er wel rekening mee dat Citroën een merk is waarbij niemand buitenstapt zonder korting, zeker bij een model als de Berlingo, dus staar je als geïnteresseerde niet blind op de catalogusprijs.

De Berlingo is er uiteraard niet voor de sportieve huisvader. Toch maakte de tweede generatie een hele evolutie door en voel je je minder in een bestelwagen dan ervoor. Det zithouding en de hoogte mogen je er dan nog wel aan herinneren, qua comfort staat deze wagen op het niveau van een kleine middenklasser. Wie zichzelf de tijd geeft om wat te wennen aan de elektronische versnellingsbak kan deze overwegen, al zouden wij hem zelf afraden omwille van het verminderde comfort. De facelift voegt weinig extra toe aan het gekende concept, al kan je tegenwoordig voor een Airflow-velg opteren zoals op onze testwagen of uit de nieuwe kleuren een ander kleurtje kiezen dan je buurman.

Tekst & foto's: Sven Geiregat
Met dank aan Citroën BeLux voor de testwagen.