Test Mercedes EQS 450+: Is de facelift genoeg om de S-status te claimen? (2025)

Berline? Nope.

Even een situatieschets: de S-Klasse van Mercedes staat gekend als de ultieme luxeberline waarin koningen en ministers zich in alle comfort en met de juiste uitstraling verplaatsen. Maar ze moeten het dan wel stellen met motorisaties die toch nog CO2 uitstoten (plug-in behoort weliswaar tot de mogelijkheden). In de queeste naar minder uitstoot én om een antwoord te bieden op de elektrische BMW i7, moesten ze in Stuttgart natuurlijk ook met een elektrisch alternatief komen. Daarbij koos men bewust voor een compleet ander model, met een ander design en een andere aanpak. We kregen de EQS voor het eerst in 2021 te zien, en net als kleine broer EQE kiest hij er voor om een compleet alleenstaand model te zijn, los van de ICE-versies van de ‘gewone’ S-Klasse.

Image

Waar de S-Klasse met verbrandingsmotor een robuuste, stevige en best wel massieve sedan is, werd de EQS een veel lagere, slankere en gestroomlijnde… hatchback! Yup, hoewel het silhouet berlineproporties doet vermoeden, is de EQS wel degelijk een vijfdeurs waarbij de gigantische kofferklep met ruit en al (elektrisch) opent. Daar kunnen we trouwens alleen maar blij om zijn, want dat maakt de EQS meteen een pak functioneler dan de EQE, die vreemd genoeg wel een klassieke berline met koffer is. Het koffervolume van de EQS is trouwens gi-gan-tisch voor een liftback. Zelfs met de achterbank in positie slikt de EQS 620 liter. 

Sterrenstatus

De keuze om van de EQS een slanke verschijning te maken zou naar onze mening wel eens kunnen meespelen in het voorlopig beperkte commerciële succes van het model. Wie in deze klasse koopt, wil ook wel een stukje uitpakken met de status en het prestigieuze voorkomen. Maar dat is nu net iets wat een beetje ontbreekt bij de EQS. Hij leunt qua design sowieso al iets te dicht aan bij de goedkopere EQE, en ook qua uitstraling slaagt hij er niet in om genoeg hoofden te doen draaien. Met deze kleine facelift trakteren de Mercedes designers de EQS nu op meer bling-bling in de vorm van extra chroom rondom het koetswerk en in het nieuwe radiatorrooster met verbindende lichtstrook. Als kers op de taart krijgt de vernieuwde EQS nu ook de emblematische ster, prominent op de motorkap. Kwestie van de sterrenstatus een beetje kracht bij te zetten. Andere esthetische ingrepen zijn er niet aan de EQS, maar het mag gezegd dat de grille en de ster op de kap het model wel meer smoel en uitstraling geven dan voorheen.

Image

Even imposant als de S-Klasse met klassieke motoren is de EQS nog altijd niet, maar daar zijn goede redenen voor. Zijn slanke lijf moet natuurlijk zorgen voor top EV-prestaties (straks meer daarover) en er zijn ongetwijfeld ook klanten die het coupé-silhouet kunnen appreciëren. De portieren (met sluitbekrachtiging uiteraard) zijn trouwens frameloos, wat de sportiviteit van het model nog benadrukt. De aflopende daklijn maakt wel dat de achterste passagiers zich net iets meer moeten plooien om in- en uit te stappen.

Hyperscreen standaard

Eens gezeten hebben die achterste inzittenden alvast niet te klagen over been- of hoofdruimte want qua plaatsaanbod en comfort mag de EQS de S-status zonder blozen claimen. Achterin zit je in malse individuele stoelen die uiteraard elektrisch verstelbaar zijn en waarin Koningin Mathilde zich helemaal thuis zou voelen. Ook voorin word je getrakteerd op ultiem comfort, met in het geval van onze testwagen mooi tweekleurig leder, oneindig veel thema’s voor de sfeerverlichting en een massagebeurt met verschillende niveaus qua euh… diepgang.

Image

Nog een belangrijke nieuwigheid is het feit dat het knappe MBUX Hyperscreen met 3 schermen voortaan gewoon tot de standaarduitrusting behoort en dat draagt echt wel bij tot de standing van het model. Wel weer jammer is dat je als chauffeur de nieuwe ster op de motorkap helemaal niet ziet, omdat de neus stevig naar beneden duikt. Je mag daaruit ook afleiden dat het koetswerk niet overdreven overzichtelijk is, maar uiteraard beschikbaar je over 360° camerazicht rondom om toch zonder problemen te kunnen manoeuvreren.

Onze EQS beschikt trouwens over vierwielbesturing en dat vonden we een groot pluspunt om door te stad te laveren. Bij lage snelheden sturen de achterste wielen in de tegenovergestelde richting, waardoor de draaicircel van deze EQS bijna aanvoelt alsof je met een kleine stadswagen onderweg bent. Je vergeet spoorslags dat je met een kanjer van 5,22 meter onderweg bent.

Ultieme comfortsloep

Dat brengt ons bij de rijeigenschappen van de vernieuwde EQS, en die zijn helemaal wat je ervan verwacht. Er is een uitgesproken focus op zachtheid en comfort, en de standaard luchtvering maakt van de EQS een vliegend tapijt waar je heerlijk in weg zakt. De Airmatic ophanging verteert moeiteloos alle oneffenheden in het wegdek. In combinatie met de overweldigende stilte van de aandrijflijn, durven we deze EQS echt wel benoemen als ultieme comfortsloep. Misschien zelfs nog ietsje meer dan de gewone S-Klasse.

Is er ook een keerzijde aan de medaille? Jazeker, want door zijn zwaarlijvig karakter (met dank aan een joekel van een batterij) voel je bij het steviger bochtenwerk het gewicht van de auto wel op de neus duwen. Maar deze EQS zet je niet aan tot een uitgesproken dynamische rijstijl. De EQS spoort aan om te flaneren, te genieten, met je favoriete schijf door de Bowers & Wilkins luidsprekers helemaal zen op je bestemming arriveren. Dat is de missie van de EQS.

Image

Aan prestaties trouwens geen gebrek. ‘Onze’ EQS 450+ met vierwielaandrijving krijgt een vermogen van 360 pk, een koppel van 568 Nm en zweeft van 0 tot 100 km/u in 6,2 seconden. Wil je toch liever een versie die de Porsche’s en Tesla’s van deze wereld kan volgen? Dan kies je beter voor de EQS 53 AMG. Die heeft met zijn 658 pk amper 3,8 seconden nodig om de 100 aan te tikken.

Tot 801 km autonomie. Ongeveer.

Mercedes biedt de EQS aan in verschillende versies, maar onze 450+ Luxury Line spant de kroon met een WLTP-rijbereik van zo maar even 801 km. Dat is 82 km meer dan voor de facelift, maar dat is ook slechts theorie. In de praktijk ga je het officiële bereik (zoals met elke EV) nooit halen. Wij reden de EQS 450+ tijdens behoorlijk koude vriesdagen én met de verwarming op een gezellige 21 graden, inclusief stuur- en zetelverwarming. We konden het de EQS dus niet moeilijker maken, en dan nog wisten we altijd 550 km of meer uit de 118 kW (netto) batterij te puren met een gemiddeld verbruik van 21,5 kWh. Meer gemoedsrust kan je niet verlangen van een volledig elektrische auto. Of toch wel, want in zomerse omstandigheden of een groter aandeel stadsverkeer, lijkt het ons zeker haalbaar om mits enige inspanning onder de 17 kWh te duiken en de 700 km autonomie te halen. En dat voor een slee die 2.545 kilo op de weegschaal zet. Wie doet beter?

Image

Laden doet de EQS 450+ aan 11 kW AC, en tot 200 kW DC waardoor je 31 minuten nodig hebt om de batterij van 10 tot 80% bij te vullen. Een warmtepomp is standaard. Tot slot nog een woordje over het regeneratief remmen; de EQS heeft 3 standen (niets – laag – hoog) en dat mocht er gerust eentje meer zijn. De laagste stand gaf voor ons aanvoelen net iets te weinig rem en recuperatie, terwijl de hoogte stand dan weer te hevig is. Oh ja, en de flippers aan het stuur hadden de bizarre logica om bij de plushendel de regeneratie te verminderen, en bij de min te verhogen. Raar…

Conclusie

We zijn al aan de conclusie en die valt heel positief uit voor de vernieuwde EQS. Er zijn wel wat kleine dingetjes die nóg beter kunnen, maar als elektrische super-de-luxe topberline behaalt de vernieuwde EQS grote onderscheiding. Zeker qua EV-prestaties heeft de EQS van niemand lessen te leren. Dat hebben we gemerkt in winterse omstandigheden waar we nooit om een kilometertje meer autonomie verlegen zaten.

Image

Zelfs de prijs van de EQS is nog relatief betaalbaar. Zo is er al een EQS 350 met 682 km autonomie aan 96.800 euro, inclusief Hyperscreen en luchtvering. Onze 450+ met vierwielaandrijving start aan 113.320 € en krijgt (naar Mercedes normen) een behoorlijk riante standaarduitrusting. Onze testwagen had een beperkt aantal opties, kwam niets tekort en eindigde rond de 125.000 euro. Een smak geld natuurlijk, maar zeker een interessante aanbieding als je bij de concurrentie gaat vergelijken. Waar we dan wél nog van dromen? Van het ‘gewone’ S-Klasse koetswerk met deze aandrijflijn. Dat zou de carrière van de elektrische S-klasse zeker een boost geven, ook al moet je dan een paar van die 700+ kilometers aan rijbereik inboeten. Wat denk je, Mercedes?