Japanners doen het toch altijd net iets anders. Nog maar eens onder de aandacht gebracht door de alweer tweede facelift van de Mazda6. Waar Duitsers het vaak bij één facelift houden te midden van een levenscyclus laten Japanners de boel niet graag aanslepen. Er was een rits nieuwe tech bij het merk en een frisse SUV, waardoor ook de Mazda6 maar onder het mes moest. Terwijl ‘ie eigenlijk al in 2015 een update kreeg.
Naar de essentie
Het resultaat is een auto die – ook al verscheen hij in 2012 – steeds meer op een conceptwagen begint te gelijken. Door het uiterlijk stelselmatig fijn te slijpen en excessen te verbannen. De nieuwe adopteert een gegroeide grille met diepte die geflankeerd wordt door fijngeslepen koplampen. De mistlichten onderaan, die mochten plaats maken voor subtiele luchtsleuven die de stabiliteit ten goede komen.
Vanachter van hetzelfde laken een broek. Het zwart plastieken inlegstuk onderaan wordt vervangen door de nu doorlopende bumper. Langs weerszijden prijken nog steeds twee einddempers, al groeiden die een tikje. In tijden van fake uitlaten - we kijken naar jou Volkswagen, Mercedes en co - is het fijn om te zien dat Mazda nog echt moeite doet. Ga je dan nog voor de nieuwe generatie van de rode lakkleur (Soul Red Crystal), dan heb je een auto die eerder thuis lijkt te horen op een autosalon dan op je lokale frituurparking.
Fijngeslepen
Facelift klaar zou je denken, want met nog een tweetal jaar voor de boeg zou het dwaas zijn om nog verder zwaar te investeren, toch? Fout. Want ook binnenin kregen de designers van het merk vrij spel (binnen de economische marges natuurlijk). Het eindproduct pakt daardoor uit met een nieuw dashboard, nieuwe deurpanelen en nieuw meubilair. Geef toe, veel meer konden ze niet meer aanpassen. Dakhemel zeg je? Wel, die bestaat eigenlijk ook uit een nieuw materiaal.
Het dashboard is alvast herkenbaar met het “zwevende” infotainmentscherm maar toch sterk anders. Alle elementen gingen op de schop en in de plaats komen smallere accenten. Van de ventilatiemonden, over het inlegstrookje bij de passagier (desgewenst in hout), tot de bediening van het ventilatiesysteem. Pal voor de neus verkast de head-updisplay dan weer naar de voorruit (in plaats van op een schermpje) en is de instrumentencluster grotendeels digitaal.
Oase van rust
Opvallender dan die nieuwe schermpjes en lijnen is de kwalitatieve update binnenin. Mazda schonk veel aandacht aan het welzijn van de inzittenden. Met een aangepaste structuur van het koetswerk tegen trillingen, extra isolatie op specifieke plaatsen en betere afwerkingsmaterialen. Een dashboard deels uit onderhoudsvriendelijke suède met contrasterend houten inlegstuk afkomstig van een Japanse boom… het kan gewoon anno 2018 in je Mazda.
De nodige aandacht ging verder ook naar het zitmateriaal. De op "sportstoelen" geïnspireerde exemplaren vooraan worden vervangen door twee bredere zetels met een hoop extra padding. Stoelen die trouwens vanaf ze in het leder gestoken worden standaard uitpakken met verwarming én koeling. Eén van de aangenaamste interieurs om in te vertoeven in het segment, zonder twijfel.
Comfortlaagje
Met al die updates lijkt het wel of de Mazda6 de kaart van comfort trekt. Waardoor zijn eigenzinnig sportief kantje wat minder uitgespeeld wordt. Al werd er toch onder de schulp serieus aan de materialen gemorreld. Een fysiek aangepaste stuurinrichting, nieuwe stabilisatoren rondom en speciale dempers achteraan, dat soort zaken.
Of je dat bemerkt tijdens het rijden? Het voelt allemaal wat meer solide en homogeen aan. Al was de Mazda6 voordien al geen draak om te rijden, waardoor het echt over minuscule details gaat. De manier waarop ‘ie comfortabeler drempels neemt of hoe de achteras een stuk stabieler aanvoelt bij het betere bochtenwerk, bijvoorbeeld. Ook goed om te weten; de remschijven vooraan bij de dieselversies groeien naar 320 mm voor meer bijtkracht.
Tegen de stroom in
En inderdaad, Mazda biedt nog steeds diesels aan in haar Mazda6. Het merk houdt halsstarrig vast aan het idee dat we het einde van de verbrandingsmotor nog lang niet gezien hebben. Daardoor dus geen plug-inversies of elektromotoren, wel klassieke verbrandingstoestellen. Al beledig je de ingenieurs eigenlijk door de motoren van Mazda “klassiek” te noemen. Want de jongens hanteren unieke compressieverhoudingen, asymmetrische olieringen en speciaal gevormde zuigers.
Daarenboven gaat Mazda, in een wereld bezaaid met petieterige torretjes, er prat op dat een motor met het nodige slagvolume voor de beste prestaties zorgt. Zowel qua vort als op ecologisch vlak. Daardoor is de diesel 2.2-liter groot en duiken de benzines niet onder de 2-liter in deze Mazda6.
Mankeert benzinepeut
Iets meer in detail doet de Mazda6 het helemaal onderaan met een 2-liter atmosferische viercilinder benzine met 145 of 163 pk. Daarboven prijkt een 2.5-liter atmosferische vierpitter met 194 pk. Het koppel van beide motoren is echter zo laag - door het gebrek aan een turbo – dat ze wat moeite hebben om shwung in het geheel te brengen. We zullen dan ook op de nieuwe generatie 6 moeten wachten voor er echt een degelijk benzinevoorstel valt te bespeuren, met de komst van de Skyactiv X-motor.
Dan maar dieselen momenteel, met 150 of 184 pk. De gekende 2.2 van het merk krijgt een nieuwe twinscroll turbo, aangepaste compressie en tegenwoordig een AdBlue-installatie. Het resultaat is dat de diesel - net zoals zijn benzinebroertjes - voldoet aan de nieuwe Euro-norm en een betere pick-up & go voor kan leggen. Merkbaar tijdens het rijden trouwens. Waardoor het niet enkel over papierpraat gaat.
Kleine werkpuntjes
Een goed rapport dus voor deze verjongingskuur van de 6. Al valt er natuurlijk altijd wel iets op te merken. Zo is het infotainmentsysteem dringend toe aan een visuele opfriskuur, want de interface is niet meer in lijn met de kwaliteit die de rest van het interieur uitstraalt. Extra pijnlijk geaccentueerd door de achteruitkijkcamera die rechtstreeks van een Nokia 3310 lijkt te komen. Hoezo die had geen camera? Wel, zo erg is het beeld.
Daarnaast is de verse Zes weer een tikkeltje zwaarder, in sommige gevallen meten we 100 kilogram, waardoor hij weer wat verder weg drijft van de lichtgewichtfilosofie van het merk. Het blijft binnen de perken maar de zwaarste variant - 2.2 diesel, wagon, 4WD - tikt bijna de 1.7 ton aan. Zo maar eventjes 100 kilogram meer dan een BMW 320d xDrive Touring.
Impressionant
Enfin, de Mazda6 staat verrekt dicht bij gerief waarop een ster, vier ringen of wit-blauwe-propeller prijkt. Al komt hier de catch; Mazda vraagt veel te weinig sollen voor deze 6. We moeten hier vaak anders schrijven. Straffer nog als je weet dat Mazda geen instapversie meer aanbiedt. Beginnen doe je vanaf nu bij de SkyDrive-uitvoering - 30.590 euro - met meer toeters en bellen dan je nodig acht.
17-duims velgen, led-lichten rondom, achteruitkijkcamera, getinte ramen, adaptieve cruisecontrole, duo-zone airco, head-updisplay, navigatie op 8-duims scherm, DAB-radio, verkeersbord- & blindehoekherkenning, getinte ramen, verwarmde voorzetels en verarmd stuur,… het zit er gewoon allemaal standaard op én de stationwagen kost geen eurocent meer dan de sedan. Impressionant.
Conclusie
Ontiegelijk veel auto voor ontiegelijk weinig geld. Met een ziel, moderne technologie, aardig rijgedrag en een fraai interieur. Dat krijg je als je auto’s bouwt zonder (Duitse?) arrogantie. Snel kopen dus, want ooit gaan de Japanners door hebben dat ze eigenlijk 10.000 euro te weinig vragen voor hun Mazda6.
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen