Autonieuws: Varia

Column YW: "VW's geestesreputatie"

“*De sleutel lij oep de kast in d’hal en als we ni thuis zijn laat ge de garagepoert ma los! Want dan zen welle toch gaan fietsen!*” schreeuwde mijn grootvader door de telefoon. Want ouderen hebben soms de neiging om luider te praten in hun gsm dan jongeren tijdens een concert van Skrillex. De sleutel was voor zijn zwarte Volkswagen Bora die ik noodgedwongen moest lenen. Het is de trots van mijn grootvader. Een statige 12 jaar oude zwarte Bora met wieldoppen en uitgerust met een SDI motor die tijdens de hoogdagen van zijn levensjaren 68pk uitbraakte. Ik herinner me nog hoe ik jarenlang als kleine kornuit samen met broer en nichten achterin zat op weg naar zee waar mijn grootouders een caravan hadden als buitenverblijf. Helemaal gepakt en gezakt, doorhangende vering  en de tune van de Ghostbusters heel de rit schallend uit de boxen aan 110km/u zoevend over de snelweg. Zee(m)zoet jeugdsentiment...

Maar we wijken af. Mijn grootouders waren inderdaad niet thuis waardoor ik me niet moest verwachten aan een “patéke en ne kaffe”. Ik griste de sleutel van de kast  en opende de Bora. De bestuurderszetel had zijn beste dagen ook achter de rug, sinds enkele jaren gaat hij door het leven als plank. En dan heb ik het niet over een dure Bankirai plank maar eerder over een uitgedroogde tak aan een dode boom...

Sleutel in het contact en de motor startte sneller dan die van elke andere wagen die ik ooit gestart heb (nee serieus, ik heb zelfs de sleutel niet helemaal moeten overhalen).  Vanaf dit moment moet ik je spijtig genoeg teleurstellen. De rest van de rit was een hel. Het koppelingspedaal lijdt, met zijn twaalf jaar, blijkbaar aan alzheimer, eenmaal ingedrukt weet hij de eerste vijf seconden niet meer wat hij moet doen. De versnellingsbak was al niet veel beter... 4de versnelling had een leuke klik, maar al de andere versnellingen waren het equivalent van een Zwanworstje door een lange gang in het oog van een naald proberen te werpen. De motor kwam na 12 jaar en slechts 110.000 km op de odometer misschien verbazend snel tot leven, maar van zijn 68 paarden was niet veel meer te merken. Ik voelde me gewoon een gevaar op de baan. Een stoplichtsprintje van 0 naar 50 duurde 12 seconden en 3 verkeerde versnellingen. Nog niet zolang geleden schreef ik nog een column over het gebruik van turbo’s in wagens. Wel neem het van mij aan. Koop NOOIT een atmosferische diesel van 10 jaar oud. Een slak met reuma en uitdrogingsverschijnselen is nog sneller!

Tot zover de mechaniek, al was het interieur er niet veel beter aan toe. De inlegstrookjes aan de deuren waren bijna allemaal los, weg of terug vastgelijmd. Het raam aan de bestuurderszijde sloot niet meer goed waardoor er altijd wind binnenkwam  en van geluidisolatie hadden ze twaalf jaar geleden bij VAG ook nog nooit gehoord. Stuur en pook waren afgebladerd en boxen misten hun deksel. Aan de buitenzijde zit de iconische kleine spiegel aan de rechterkant. Wie zijn idee was dat? Je ziet gewoon geen enkele moer als je afdraait! Levensgevaarlijk! Gelukkig wordt dit niet meer geleverd op nieuwe modellen.

Het viel me echt op hoe uitgeleefd deze wagen was. Nog opvallender is het feit dat dit geen wagen is van een jonge gast die hem afpeigert tijdens elke rit, maar van een oudere man die zorg draagt voor zijn wagen. Jarenlang heb ik zitten lachen met mensen die een 2dehandse Ford kochten “is hij nog niet doorgeroest?”, een vijf jaar oude Alfa “Staat de versnellingsbak er nog in?” of een tien jaar oude Hyundai “geraakt hij de berg aan het einde van de straat nog op?”. Wel, als deze Bora nog maar voor de helft representatief is voor de VAG kwaliteit waar alle 2dehandsverkopers zo lyrisch overdoen en waardoor de restwaarde zo hoog blijft dan moet ik toch een wake-up call geven. Volkswagen maakt rommel! Dus koop gewoon een wagen die je graag ziet en koop hem niet voor zijn restwaarde. Ik koop in elk geval nooit van mijn leven een tien jaar oude VAG voor zijn reputatie. Want hij valt even hard uit elkaar als een tien jaar oude laptop en de reputatie rond het merk is even wazig als de gemiddelde geest bij Ghostbusters.

En ook al ben ik geen fan mijn grootvader zijn Bora, het deuntje van de Ghostbusters blijft verdomd goed...

Reactie toevoegen

Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.

Inloggen