Rijtest: Opel Meriva 1.3 CDTi

De Meriva kennen we intussen, we testten hem al als 1.4 met turbo. Toch wilden we even weten of de wagen kan overtuigen met een stuk minder snufjes en een dieselmotor. Qua aanblik eisen de grote koplampen de aandacht op in de voorpartij. De wagen lijkt geen enkele rechte lijn te hebben, zo vertoont zelfs het raamprofiel een knik om het geheel wat speelser te laten ogen. De felblauwe kleur zorgt ervoor dat de wagen nog wat meer in het oog springt. Zelf vinden we de kleur wel bij dit soort wagen passen, al si dat een kwestie van smaak. Ook achteraan werd gekeken naar de looks van de wagen. Het zwarte vlak tussen de achterlichten lijkt een verderzetting van de achterruit waardoor die er erg groot uitziet langs buiten bekeken. Grootste innovatie zijn echter de FlexDoors. Nog steeds voorzien van een B-stijl, klappen beiden deuren in tegenovergestelde richting open. Handig, want het scharnier van de de achterste deur bevindt zich naast de zetel, zodat de instapruimte groter wordt. Wie zoals ondergetekende een kinderzitje plaatst, houdt nog flink wat ruimte over om de kinderen zonder veel wringen op hun plaats te krijgen en vast te gespen. Ook de achterzetels maken gebruik van een Flex-principe, ditmaal Flexspace genoemd. De zetels zijn over rails verschuifbaar, waardoor de keuze kan worden gemaakt tussen meer been- of bagageruimte. 

En daarmee zijn we bij het interieur uitgekomen. Ook met stoffen zetelbekleding heeft deze Opel een goeie zitpositie, al lijkt het stof iets minder onderhoudsvriendelijk den leder. Vooraan krijg je een goed overzicht dankzij de hoge daklijn met bijhorende grote voorruit en uitgestrekt dashboard. Dat dashboard is overzichtelijk, al zijn de vele draaiknoppen wel een nadeel van elke Opel. Ze hebben elk hun nut, maar het vraagt wat gewenning om te weten welke je waarvoor kan gebruiken. 

De 1.3 CDTi onder de kap is dezelfde als die uit de Corsa ecoFlex, al moet hij in de Meriva wat meer zijn best doen vanwege het hogere gewicht. Een verbruik van 5,0 liter per 100 kilometer is dan ook het gevolg. Wie het gaspedaal wat dieper induwt krijgt een hoger cijfer, al kwamen we niet boven de 5,5 liter per 100 kilometer uit. Het geluid van de motor is aangenaam, als passagier achteraan heb je zelfs niet het gevoel met een diesel op weg te zijn. Tenminste, wat het geluid betreft, want de motor is bij lage toeren wat lui en heeft onde de 1.750 rpm last van een turbogat. Vreemd is dat Opel ook op deze ecoFLEX geen zesversnellingsbak aanbiedt. Wanneer je optrekt in vijfde, zoek je tevergeefs naar het zesde verzet om het toerental en bijhorend geluid opnieuw te drukken. Het rijgedrag is beheerst, want hoewel je verwacht dat de Meriva in de bochten gaat overhellen wisten de ingenieurs dat euvel tot een minimum te beperken.

De Opel Meriva is een handige auto geworden. Het bestofte imago van zijn voorganger is weggevaagd en ook de rij-eigenschappen werden sterk verbeterd. Dankzij de Flex Doors wordt de Opel niet enkel opvallend in het straatbeeld, hij wordt ook een pak praktischer dan zijn concurrenten. De diesel is niet dadelijk een meerwaarde voor de wagen tegenover de turbo benzinemotor, hij beperkt het verbruik van de wagen wel voor diegenen die meer kilometers willen doen.

Tekst & foto's: Sven Geiregat

Met dank aan Opel Belgium voor de testwagen.