Test Lotus Emira – De laatste echte Lotus sluit af met een knal(letje) (2024)

Lotus behoort tot het selecte clubje van merken dat kan uitpakken met een roemrijk verleden. Een dik geschiedenisboek dat met de komst van de elektrische Eletre en Emeya kordaat naar het archief is verwezen om voor eeuwig en altijd te rusten. De Emira sportwagen werd in 2021 gelanceerd als laatste hommage aan het verleden, en kreeg een V6 van Toyota als krachtcentrale. Voor het tweede en laatste deel van z’n carrière, wordt het zescilinderblok nu vervangen door een meer fiscaal- en CO2-vriendelijker viercilinderexemplaar van Mercedes.

Wat. Een. Beauty.

Straks meer over de technische kant, want het eerste wat meteen opvalt is het ronduit prachtige design van de Emira. Smaken kunnen natuurlijk verschillen, maar we hebben tijdens onze testperiode werkelijk niemand gehoord die niet onder de indruk was van dit exotische lijnenspel. Meer dan eens kregen we zelfs de opmerking dat dit eigenlijk een kleine Ferrari zou kunnen zijn. Daar valt iets voor te zeggen, want als je het gele Lotus-logo zou vervangen door de Cavallino Rampante uit Maranello, dan gelooft iedereen het verhaal. Zelfs in de brave grijze koetswerkkleur van onze testwagen maakt de Emira meteen indruk. Zelf zouden we toch voor een meer opwindende kleur kiezen, maar da’s uiteraard een kwestie van persoonlijke smaak.

Image

Onder de opmerkelijke designkenmerken noemen we de korte snuit, de motorkap met grote uitsparingen, de gigantische luchthappers in de flanken, de in het oog springende (maar optionele) gele remklauwen en de joekels van buitenspiegels die wel bijdragen tot de (voor een sportwagen) uitstekende zichtbaarheid rondom. De achteruitrijcamera helpt daarbij natuurlijk ook. Hoe dan ook, het design van deze Emira is bijzonder geslaagd en meteen ook de grootste aantrekkingskracht van het model.

Typische Lotus-kenmerken

Neem plaats in de sportstoelen van de tweezitter en je merkt meteen dat dit meubilair niets te maken heeft met de spartaanse kuipjes uit de Exige of Elise van weleer. Ze zijn ook voldoende breed, en dat wil bij menig sportwagen wel eens anders uitdraaien. Onbegrijpelijk trouwens, want eens je (doorgaans) een leeftijd bereikt hebt waarop zulke wagens binnen je financieel bereik komen, dan zijn je heupen een pak breder geworden. Iets waar de sportieve jonkies die het meubilair ontwerpen, vaak geen rekening mee houden. Niet zo in de Emira, waar de brede billen van uw dienaar perfect gelukkig waren. We deden ook enkele langere ritten met de Emira, en kwamen altijd fris als een hoentje op onze bestemming aan. Bovendien voorziet Lotus ook een lendensteun en geheugenfunctie. Pure luxe dus.

Image

De algemene ambiance in de cockpit is alles behalve rudimentair, zoals dat bij z’n voorgangers wel het geval was. Het enige wat je meteen dat typische Lotus-gevoel geeft, is de beperkte ruimte aan de voeten. Je linkervoet vindt nog net een beetje plaats naast het rempedaal, maar veel houdt het niet over en je benen zitten daarbij ook een beetje naar het midden gewrongen, zonder dat het echt storend wordt. Als bestuurder kijk je op een digitale tellerpartij die van thema verandert als je een andere drive-mode kiest, en centraal zit er een behoorlijk intuïtief multimediascherm dat telkens weer feilloos verbindt met Android Auto (de Apple Car Play connectie hebben we niet kunnen testen). Het afgeplatte sportstuur met gele streep voor de rechtuit-stand draagt bij tot de sportieve sfeer, terwijl je ook vaststelt dat er niet zo heel veel aflegvakjes zijn voor kleine spullen. Kijk je in de grote zijspiegels, dan word je weer getrakteerd op het heerlijke zicht van de brede heupen van deze Emira, waardoor je zelfs vanachter het stuur toch weer kunt genieten van het mooie design van deze compacte sportwagen.

Image

Tot slot nog een woordje over de koffer achteraan die voldoende groot is voor de twee tassen die je nodig hebt voor een weekendje naar het zuiden. Zelfs onze (kleine) golftas paste net. We dachten nog een kleine ruimte te ontdekken in de snoet van de Emira (de motor is namelijk centraal gepositioneerd), maar die hebben we niet gevonden.

Gentlemen, start your engines

Tijd om het rode klepje boven de startknop omhoog te doen en de centraal geplaatste viercilinder tot leven te wekken. Een beetje een onnozele gimmick misschien (dat klepje), dat Lotus afgekeken heeft van menig supercar, maar het draagt wel bij tot het gevoel dat je een speciale beleving tot leven wekt. En daar komt meteen de eerste desillusie, want de tweeliter uit de Mercedes-AMG A 45 S slaagt er niet in om je zintuigen meteen op scherp te zetten als je ‘m in gang steekt. OK, hij gaat bij koudstart wel even in de toeren hangen, maar echt opwindend wordt het nooit.

Image

Dat is meteen ook de grootste teleurstelling in deze Lotus. Want tenzij je een privécircuit in je achtertuin hebt, zal je de Emira hoofdzakelijk op gewone wegen rijden waar de viercilinder nooit echt kan begeesteren. Daarvoor is de sound te plat en te bescheiden. Ga je voor de Sport- of Track-modus en jaag je de tweeliter hoog in de toeren, dan komt wel het rauwe kantje naar boven waarbij ook de haartjes op de armen lichtjes naar boven komen. Op circuit (waar we van Lotus absoluut niet mochten gaan rijden, begrijpe wie kan) zal deze Emira als je de pees erop legt, je hart ongetwijfeld sneller doen slaan. Maar onderweg naar de bakker en terug is het perspectief op de boterkoek met rozijnen alvast opwindender dan het motorgeluid.

Verduiveld snel

Wat aanvankelijk wél een lichte vorm van extase opleverde was het zeer aanwezig geluid van aanzuigende lucht voor de turbo, die ter hoogte van je linkeroor in de gigantische luchthappers verdwijnt. Een kleine jet is er werkelijk niets tegen. Maar op bepaalde momenten, zeker als je rustig aan het flaneren bent, dan gaat het zuigende geluid soms zelfs op je zenuwen werken.

Image

Tijd om er even wat cijfers bij te halen. De 2.0-liter viercilinder van AMG levert een meer dan behoorlijke 364 pk en een koppel van 430 Nm. Goed voor een sprintje naar 100 in 4,4 seconden en een topsnelheid van 275 km/u. Met andere woorden: deze Emira is verduiveld snel, en zo voelt hij ook aan als je het gaspedaal richting vloer trapt. De standaard gerobotiseerde versnellingsbak kan bij een gezapige rijstijl wel wat aarzelend zijn maar als je hem manueel bedient via de flippers aan het stuur, dan klakt hij op heerlijke wijze naar het volgende of vorige verzet. Over de boîte gesproken; een kleine ergernis is wel dat bij het manoeuvreren er altijd een kleine vertraging opspeelt bij het schakelen tussen voor- en achteruit. Heel vervelend als je met je blitse kar wilt parkeren voor een druk bezet zomerterras.

Image

Maar goed, de Emira wil vooral tempo maken en dan is volop genieten van de geweldige wegligging en de precieze en communicatieve besturing. Zeker in Track-modus is het genieten met de grote G en besef je dat Lotus het perfect in de vingers heeft om een sportwagen pur sang af te leveren, met dank natuurlijk aan de centraal geplaatste motor die voor een perfecte gewichtsverdeling zorgt. De Emira plakt op fenomenale wijze tegen de weg, als een kart met vlijmscherpe besturing met minimum aan input. Trouwens, nog een woordje over het verbruik dat zeer schappelijk blijft met een gemiddelde van nog geen 10 liter, wetende dat we niet bepaald gezapig hebben gereden. Op een rustig traject gaf de boordcomputer zelfs 6,5 liter aan. Knap!

Conclusie

We zijn al aan de conclusie en al kan de Emira geen perfect rapport voorleggen, toch komt hij met onderscheiding naar de proclamatie. De grootste ontgoocheling blijft wel de weinig begeesterende sound van de viercilinder, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de geweldige dynamische rijeigenschappen van deze Lotus. En waar ie helemaal mee overtuigt, dat is met zijn design. Dit is zo’n type auto waarvoor je een glazen veranda aan je woonkamer zou bouwen om permanent en licht verliefd/kwijlend naar zijn opwindende lijnenspel te blijven kijken. En ja, het is een groot compliment dat elke autoleek er een Ferrari in ziet.

Image

Al dat moois komt natuurlijk ook met een prijs. Hij kost net geen 98.000 euro en dan hoef je eigenlijk niet zo heel diep meer in de optielijst te duiken. Onze testwagen, goed voorzien van oren en poten, klokte af op 105.000 euro. Best een stevige duit, maar voor dat geld vind je geen enkele sportwagen met zulk opwindend lijnenspel. Zelfs de BMW M2 en de Porsche 718 Cayman, zowat de twee belangrijkste concurrenten, doen minder hoofden draaien. Dat de Lotus ook de beste rijdersauto is in dit gezelschap, dat willen we niet gezegd hebben. Maar hij zorgt wel voor de meeste opwinding, en dat is ook belangrijk.