Rijtest: Citroën C4 1.6 e-HDi

Instappen in de C4 is als instappen in een salon. Net als bij grote broer C5 zitten de zetels erg comfortabel. Comfortabel is dan ook het woord dat de wagen volledig omschrijft; verwacht geen felle prestaties of stevig ondersteunende zetels. Je stelt je dadelijk in op een rustig ritje en laat je niet uit je lood slaan. Het dashboard is overzichtelijk al heeft het wat last van een overvloed aan knopjes. De meeste functies kan je ook aansturen door knoppen op het stuurwiel. Het stuurwiel verliest wat van zijn originaliteit, omdat de vaste naaf uit de vorige C4 niet meer wordt toegepast. Het lijkt dat de ontwerpers bij Citroën dan maar angstvallig op zoek zijn gegaan naar een andere manier om de Creative Technologie te verwerken in de wagen. Gevolg is dat je de kleur van de wijzerplaten zelf kan kiezen en dat je de tekstkleur ook voor het kiezen hebt. Ze gaan zelfs zo ver dat ook het geluid bij de richtingaanwijzer aan te passen is. Het Jungle-geluidje gonst nog steeds na. Allemaal leuke gadgets, al ben je ze even snel beu als je ze ontdekt hebt en schakel je al gauw weer over op de standaardzaken. Wel interessant is de knop waarmee je alle overbodige verlichting op het dashboard uitschakelt, net zoals de night panel-knop bij Saab dus. Enkel de schakelindicator en de snelheidsmeter zijn dan verlicht.

Verder vinden we een USB-aansluiting op het audio-systeem dat ook navigatie en een bluetooth-telefoonverbinding herbergt. Dat multimedia-systeem hebben we vanwege een technische storing niet kunnen testen. In de middenconsole vinden we een gigantisch opbergvak, waar je met gemak een fles water van anderhalve liter in kwijt kan. Je duwt er dan ook best enkel grote voorwerpen in, kleinere spullen ben je in een mum van tijd kwijtgespeeld. De metalen versnellingspook, neemt slechts weinig plaats in, al ziet hij er door zijn slanke, kleine vorm wat uit als een misgroeid lichaamsdeel. In de winter blijft het metaal ook koud aanvoelen en ben je blij dat de pook enkel bij de automaat hoort, zodat je hem niet te vaak moet beroeren.

Het uiterlijk van de C4 is voor discussie vatbaar. Hij is zeker knapper dan de vorige C4 berline maar dat maakt het nog geen knappe wagen. Hij heeft wat van de Duitse lijnen van de Citroën C5, al zal je voor een iets spannender lijnenspel op de DS4 moeten wachten. Zwart of rood lijkt ons de juiste kleur voor deze wagen, een andere kleur laat de wagen saai overkomen.

Citroën kan terugleunen op een goeie reputatie op vlak van comfort. Omdat men met de C4 en DS4 twee verschillende groepen beoogt, kan de C4 weer aanknopen met die reputatie. De ophanging veert erg comfortabel en bij momenten heb je het gevoel met de hydro-pneumatische ophanging uit de C5 op weg te zijn. Het stuur is bijhorend licht en stuurt wat indirect. De zetels bieden voldoende comfort, al is de zitting wat zacht bij langere ritten. Onze testwagen was uitgerust met zetels met massagefunctie, al bleek dat niet meer te zijn dan een kussen in de lendensteun dat afwisselend werd opgeblazen en weer werd afgelaten. De kofferruimte is één van de grootste in zijn klasse, al merk je dat op de achterbank. Personen groter dan 1m70 hebben wat last met de korte zitting en de weinig beenruimte.

Zoals eerder vermeld, reden wij met de automaat die wordt gekoppeld aan de 1.6 e-HDi. Die automaat is zowat de enige ergernis aan de wagen, aangezien hij niet zelf lijkt na te denken. Dit moet op dit moment zowat de enige wagen zijn die vlotter schakelt met de flippers achter het stuur dan wanneer je de automaat zijn werk laat doen. Vooral tussen eerste en tweede versnelling zit een groot gat, waardoor je vaak naar voren snokt omdat de trekkracht van de motor wat langer wegvalt. Dat euvel los je op door even de voet van het gaspedaal te halen, al koop je daar natuurlijk geen automaat of gerobotiseerde versnellingsbak voor. Ook specifiek voor de e-HDi is het start/stop-systeem. Dat treedt in werking zodra je minder dan 8 km/u rijdt en het rempedaal aanraakt. Het voelt wat vreemd en soms is het dat ook, vooral wanneer je je laat uitbollen alvorens in een gaatje te duiken. Ook bij het parkeren treedt het systeem in werking net voor je de bak in achteruit zet. Wie dit lastig vindt, kan het systeem ook uitschakelen, al weet je nooit wanneer het van pas komt.

Tussen de tellers vind je een metertje dat bijhoudt hoe lang je in 'eco'modus hebt gereden, dwz. hoelang je precies hebt stilgestaan en gebruik hebt gemaakt van het start/stop systeem. Dat lijkt misschien wat overbodig, maar naderhand merk je dat je op een rit van een klein half uurtje woon-werk makkelijk tien percent van de tijd hebt stilgestaan. Ondanks het gebruik van de hulpmiddelen verbruikten wij nog steeds een kleine 6 l / 100 km. Handig aan de gerobotiseerde bak is dat je niet de hele tijd op de rem hoeft te duwen wanneer je stilstaat. Bij een tik tegen het gaspedaal krijgt de elektromotor een impuls waarbij de wagen terug in beweging wordt gebracht.

Citroën opent met de C4 de aanval op de Renault Mégane, de Volkswagen Golf en de Opel Astra. Toch moeten die concurrenten opletten voor slaag uit een onverwachte hoek. Bij Citroën staat namelijk ook de DS4 op het programma. De keuze voor twee aparte modellen zorgt ervoor dat men voor de C4 de kaart van het comfort kan trekken. Dat je daarvoor een deel prestaties moet inboeten, neem je er bij. Het comfort dat je ervoor in de plaats krijgt werkt zelfs rustgevend. Enige storende factor is daarbij de gerobotiseerde bak, die wat tegensputtert als zijn ingrijpen wordt gevraagd. Wij zouden dus niet opteren voor deze bak. De kofferruimte is erg groot voor deze klasse, al is daardoor de zit van de achterste passagiers wat krap.

Tekst & foto's: Sven Geiregat

Met dank aan Citroën BeLux voor de wagen.