Lol: Amerikaanse autovakbond lanceert "ShitcanCarlos" om ongenoegen tegenover Stellantis te uiten

Het is duidelijk: hoewel Stellantis CEO Carlos Tavares begin 2026 het schip zal verlaten, willen vakbonden aan beide kanten van de oceaan dat dit sneller gebeurt. Dat doen ze niet met wat zacht ongenoegen in de wandelgangen, laat dat duidelijk zijn.

Italië brandt, de VS steunt

Geloof het of niet, maar CEO Tavares mag de twijfelachtige eer op zijn naam schrijven dat hij er voor gezorgd heeft dat Italiaanse arbeiders van autofabrieken voor het eerst in 20 jaar een nationale staking hebben gehouden. Volgens sommige media kwamen tienduizenden werknemers op de straat in Rome om te betogen tegen de werkomstandigheden en om de toekomst van de Italiaanse auto-industrie te verdedigen.

Ook in de Verenigde Staten gooien ze olie op het vuur, want de United Auto Workers (UAW), de grootste autovakbond van het land, steunt de Italiaanse collega's en gooide zelfs een website online met de weinig tot verbeelding latende naam "ShitcanCarlos.com". Op die website kan je niet enkel de CEO in de vuilbak gooien (lang leve humor!), maar maken ze ook gewag van het feit dat Tavares een loonsverhoging kreeg van 56% en er miljarden aan dividenden werden uitgekeerd aan aandeelhouders terwijl de werkomstandigheden op de vloer alleen maar slechter werden.

Wat is er aan de hand?

Moest je de memo hebben gemist, Stellantis ontstond in 2021 uit de fusie van het Franse PSA en het Italiaans/ Amerikaanse FCA. Het was het paradepaardje van wijlen visionair Sergio Marchionne. Volgens de Italiaan zouden er "in de toekomst" amper 3 à 4 grote autogroepen à la Volkswagen blijven bestaan. En zo geschiedde, want Stellantis kreeg het ouderschap over maar liefst 14 (!) automerken: Peugeot, Citroën, DS, Opel, Vauxhall, Fiat, Abarth, Alfa Romeo, Maserati, Lancia, Jeep, Chrysler, Dodge en Ram.

Image

Initieel leek alles peis en vree maar de naweeën van Dieselgate gooiden bij zowat alle grote groepen roet in het eten, extra onder druk gezet door de corona crisis. CEO Carlos Tavares voerde een serieuze besparingsronde door die (initieel) aandeelhouders tevreden wist te houden, maar de onvrede bij de werknemers groeide als paddenstoelen uit de grond. Producties werden stilgelegd (denk de Fiat 500e), investeringen werden uitgesteld en in de VS zitten dealers met bijna een half miljoen aan niet verkochte auto's die stof zitten te vergaren en onder druk van Stellantis de deur uit moeten (tegen verlies). Het vet is van de soep, de vod is uitgewrongen. Althans, zo voelt het werkvolk van Stellantis zich.