Rij-impressie: Ford S-MAX (2015)

Jarenlang moesten huisvaders hun heil bij de S-MAX zoeken indien ze nog ietwat hip voor de dag wilden komen bij hun kinderloze vrienden. Heeft de S-max echter nog een bestaansrecht met de komst van de Crossovers? De tweede generatie moet ons alvast overtuigen.

De S-Max was bij zijn lancering in 2006 een trendsetter. Want plots was daar een monovolume – ook al sprak Ford van Sports Activity Vehicle (SAV) – die niet meteen het gevoel opwekte dat, door de komst van je kinderen, je elke vorm van hipheid de deur uit moest werpen. Verrekt handig en ook nog eens fraai om naar te kijken, dat was de sterkte van de grote Ford.

Dat bleek ook uit de verkopen. Want voor elke ‘échte’ monovolume die de deur buiten ging bij Ford (lees: de Galaxy), verkocht het merk twee S-Maxen. Doorheen de jaren ontdekten concurrerende merken echter dé cashcow van de huidige auto-industrie: De Crossover. Tot op zo’n punt dat de nieuwe Renault Espace (monovolume bij uitstek) tegenwoordig onder die categorie valt. Ford, die blijven vasthouden aan de SAV met de nieuwe generatie S-MAX en Galaxy.

Afgevijld

Het visuele resultaat laat dan ook voor zich spreken. Waar bijna elk nieuwe model tegenwoordig hoger op z’n pootjes staat en meer beschermplastiek meezeult, doet de S-MAX niet mee aan die trend. In ruil krijg je het bekende familiegezicht van Ford op z’n snoet. Dat je daardoor – frontaal gezien – niet meer weet of je nu naar een B-, C- dan wel S-max aan het kijken bent, dat moet je er bij nemen.

Het lijkt er dan ook op dat Ford voor deze generatie de sportiviteit er wat af heeft gevijld. De S-MAX is voortaan zakelijk, niet zozeer sportief. Desalniettemin blijven knipogen naar de vorige aanwezig. Zo beschikt de S-Max vlak achter de voorste wielkast nog steeds over een verluchtingsrooster - nu ja, het design ervan, want het ding is helemaal gesloten – en achteraan over een dubbele uitlaat. Die is zichtbaar bij de strafste benzine en diesels en is iets subtieler aanwezig bij alle andere motorvarianten.

Jaren van verstand

Niet alleen aan de buitenkant is de S-MAX rustiger geworden, ook binnen zijn de jaren met verstand gekomen. Weg zijn de ronde ventilatiemonden en het 'geknopte' infotainmentsysteem die het dashboard een nogal drukke aanblik gaven. In ruil krijg je een boordplank die een stuk meer rust uitstraalt. Met vlak voor je neus een (optioneel) 10-duims digitaal scherm met analoge accenten en in het midden van het dashboard Ford's nieuw infotainmentsysteem met 8-duims aanraakscherm en SYNC-2.

De grootste evolutie in het interieur zit hem echter in de kwaliteit van de materialen. Die gaan er namelijk stevig op vooruit en het (optionele) leder laat zich fraai over stoel, dashboard en deur draperen. Ruimte is daarbij net zoals voordien aanwezig met maar liefst 32 verschillende zit- en laadruimtecombinaties en elektrische Easy fold-stoelen op de tweede en derde zitrij (stoelen klappen weg met een druk op de knop). Daardoor kan je tot 2.200 liter aan laadruimte creëren.

Ski-tastisch

Met de komst van generatie nummer twee installeert Ford ook serieus wat nieuwe technologie onder de kap. Zo rijdt de S-Max voortaan op het chassis van de nieuwe Mondeo en kan je opteren voor iAWD, Fords intelligente vierwielaandrijving die tot 100 procent van de kracht naar de achterwielen kan sturen. Ideaal dus voor cliënteel dat graag richting besneeuwde regio's trekt.

Motorisch zijn de grootste nieuwigheden de 1.5-liter EcoBoost-benzine met 160 pk en de 2.0 TDCi twinturbodiesel die over maar liefst 210 pk en 450 Nm beschikt. Wij reden alvast de - waarschijnlijk meest gekozen - 2.0 TDCi diesel met enkele turbo. Die werd nog eens kritisch door Ford bekeken, uitgerust met nieuw cilinderkoppen en injectietechnologie en krijgt een vermogen van 120, 150 of 180 pk opgespeld. In ons geval waren het 150 paarden onder de kap.

Geen crossover

Een nieuw chassis en een aangepaste motor, dat moet wel anders rijden? Nou, we kunnen niet anders dan zeggen dan dat de S-MAX nog steeds als een S-MAX rijdt. Dat is zeker geen slecht punt. Want nooit krijg je het gevoel met een monovolume rond te toeren. Geen overhangende carrosserie in de bochten, geen massa die je amper in beweging krijgt en zelfs een ietwat sportieve ophanging. Nu, wilde toeren uithalen moet je niet doen met de S-MAX, maar overhellen in de bochten zit er toch niet in zoals bij sommige crossovers.

Kortom, een aangename reisgezel voor de grotere families. En misschien ook wel voor je portemonnee, want met een normverbruik van 5 l/100 km en een CO2-uitstoot van 129 g/km betaal je geen hoofdprijs. Wel moet gezegd worden dat wij een verbruik van 7,4 liter bij elkaar reden op Waalse grond. Het gaspedaal werd daarbij evenwel niet gespaard.

Amerikaanse Techno

Technologische nieuwigheden zijn er dan weer in overvloed. Naast de eerder genoemde SYNC2 zijn de niet-verblindende grootlichten (blijven schijnen naast een tegenligger), een intelligente snelheidsmeter die de wagen automatisch laat afremmen of versnellen afhankelijk van de snelheidsborden (en GPS-informatie), Pre-collision Assist met voetgangersdetectie, handenvrije bedienbare achterklep en een Front Split View Camera maar een greep uit het aanbod. Dat het merendeel van die technologieën een optie zijn, daar moeten we geen tekening bij maken. Al rust Ford de S-Max vanaf het Titanium-niveau best rijkelijk uit.

Wat zo'n S-Max nu moet kosten? Wel, instappen doe je vanaf 31.100 euro met de 1.5 EcoBoost benzine of de 2.0 TDCi diesel (120 pk). Ons testexemplaar liep naar de 40.000 euro. Of dat veel geld is? Moeilijk te zeggen, want de MPV's van Ford beginnen een unicum te worden. In die zin dat alle andere merken richting de crossover trekken. Kijken we dan toch nog eens in de leeglopende kast, dan zien we de Opel Zafira Tourer staan. Een stuk goedkoper (vanaf 24.300 voor de diesel), maar ook een stuk kleiner, zowel binnen als buiten.

Conclusie

Zijn visuele wilde haren is ‘ie wat kwijt, maar zowel technologisch als binnenin zet de tweede generatie S-MAX een enorme stap voorwaarts. Natuurlijk oogt zo'n crossover stukken stoerder en hipper, maar als het echt op pure ruimte en gebruiksgemak aankomt, dan verslaat niets een MPV.