Klinken we een beetje mysterieus? Dat is ook zo, maar eerlijk gezegd weten we na een eerste test met de Opel Frontera zelf niet helemaal hoe we het model moeten plaatsen of interpreteren. Van Opel verwacht je natuurlijk een stevige portie Deutsche Gründlichkeit, en op sommige vlakken vind je dat ook terug in de Frontera. Maar op vele andere punten straalt hij eerder “goedkoop” uit. Dat laatste reflecteert alvast ook in de prijs, want de nieuwe Frontera is er al vanaf 24.250 euro voor de hybride, en – hou je vast – al vanaf 28.990 euro voor een volledig elektrische versie die ook nog eens meer dan behoorlijk is uitgerust. Hebben we je aandacht, Dacia fans?
Keep it (too) simple
“Eenvoud en detox”, dat zijn twee kernwoorden die telkens terugkomen door de productvoorstelling van de Frontera. Die eenvoud merk je al bij de opbouw van het gamma dat we eenvoudig kunnen samenvatten in drie motorisaties en twee afwerkingsniveaus. Als aandrijving kies je simpelweg tussen de 1.2 Hybrid 48V benzine van 100 of 136 pk, of de volledig elektrische Frontera van 113 pk. Qua uitvoering is er vervolgens enkel de Edition basisversie, of de GS topuitvoering. Tot slot vind je nog 3 interessante packs op de prijslijst, en een betaalbare optie (800 €) om van de Frontera een 7-zitter te maken al is dat enkel mogelijk in combinatie met de krachtigste benzine/hybridemotor.
Het detox-gegeven zit verder in de algemene bediening en de eenvoud van de auto. In de Frontera vind je geen ingewikkelde software, geen complexe menu’s en vooral een eenvoudige rechttoe-rechtaan benadering. Je hebt zelfs nog een klassieke sleutel om rond te draaien bij het starten. Nee, je hoeft echt geen handleiding te lezen om de Frontera in de vingers te krijgen. Enkel de ADAS-knop 5 seconden indrukken om de vervelende snelheidswaarschuwing op te heffen, et c’est parti. De Frontera is zo eenvoudig dat zelfs in de Edition basisversie zelfs geen radio zit, kan je nagaan. Wel krijg je dan een smartphone-houder om je telefoon via bluetooth aan de auto te koppelen, waardoor je digitaal je muziek kan streamen en zelfs intuïtief kan bedienen via de knoppen op het stuur. Simpeler wordt het echt niet. Het ontbreken van de radio is een beetje vreemd, zeker omdat de rest van de uitrusting meer dan ok is. Zo krijg je altijd een uitgebreid Safety Pack, een in twee richtingen verstelbaar stuurwiel, cruise control, LED-koplampen, manuele airco en voldoende USB oplaadpunten.
Niet te zuinig aub
Alleen, in het opzet om een uitgesproken betaalbare SUV neer te zetten, heeft Opel op twee vlakken wel stevig bezuinigd. Enerzijds is er een overvloed aan zwarte, harde plastiek in het interieur. Dat is natuurlijk begrijpelijk als je naar de prijsstelling kijkt van de Frontera, maar een streepje kleur in het interieur had al veel goed gemaakt. Nu zit je constant in een soort van grijs-zwarte zakelijkheid, en daar wordt een mens niet altijd vrolijk van. En ten tweede hebben we ons toch een beetje gestoord aan het blikkerige geluid van de koetswerkpanelen. Bij het openen en sluiten van de portieren valt het nog mee, maar de kofferklep had wel wat extra isolatiemateriaal mogen krijgen om meer blijk te geven van degelijkheid.
Achter die kofferklep huist trouwens wel een riante koffer van 460 liter, die nog kan uitgebreid worden tot 1.600 liter door de achterbank neer te klappen. En die achterbank biedt verrassend veel plaats, zelfs voor 2 volwassenen of 3 tieners in hun groeispurt. Een neerklapbare armsteun is er dan weer niet. Eenvoud troef, weet je wel.
Zeer volwassen rijgedrag
Er is ook goed nieuws want Opel heeft dan weer niet bespaard op rijdynamiek. Dan hebben we het niet zozeer over de prestaties, maar wel over de deugdelijkheid van het onderstel en de stuureigenschappen. De Frontera werd op punt gezet in het Duitse R&D Center en dat merk je aan het zeer volwassen aanvoelende onderstel waarbij er een perfecte communicatie is tussen het wegdek en de besturing. De vering filtert ook strak maar voldoende comfortabel alle oneffenheden weg en dat voelt zelfs wat tegenstrijdig met het budgetkarakter van de auto. Afgaande op de dynamische eigenschappen zou je de Frontera dus meer up class inschatten, maar de sobere afwerking en uitstraling zetten je weer met de voetjes in de realiteit.
Ook de beschikbare motorisaties mikken op eerlijke maar bescheiden prestaties waarbij je nooit bedrogen uitkomt. We reden met de 1.2 48V Hybride van 136 pk en die toonde zich voldoende vlot, stil en trillingsvrij (althans voor een driecilinder). De standaard zestraps eDCT automaat is niet van de snelste, maar dat verwacht je ook niet in dit type gezinswagen. En hoewel de prestatiecijfers op papier veel beter uitvallen voor de hybride, vonden wij de elektrische Frontera de meest aangename versie op mee te rijden. Dat is nochtans een beetje tegenstrijdig want een koppel van 125 Nm, een elektromotor van 113 pk en een sprint naar 100 km/u in 12,1 seconden doen weinig rijplezier vermoeden, maar het tegenovergestelde is waar. De Frontera EV voelt veel vlotter aan dan wat zijn prestatiefiche doet uitschijnen (ook dankzij het vrij lichte koetswerk van slechts 1,5 ton), al blijven de prestaties wel altijd bescheiden. Een sprintjestrekker is hij in geen geval en bij 140 km/u houdt het ook finaal op.
Laadt ie wel voldoende snel?
Opel belooft een WLTP autonomie van 305 km die je uit een (netto) 44 kWh batterij moet persen, maar tijdens onze testrit ging het batterijpercentage sneller dan ons lief was naar beneden, al kan dat ook te maken hebben met het bergachtige Spaanse testparcours en onze enthousiaste rijstijl. Dat is dus zeker iets wat we later moeten checken op Belgische wegen.
Qua laadsnelheid gaat Opel verder op het credo van bescheiden maar eerlijke prestaties. In dit segment is laden aan 11 kW AC en 100 kW DC meer dan correct, en daarmee spring je ook in 26 minuten van 20 naar 80% batterijlading. Meer moet dat niet zijn, alhoewel een iets grotere batterij wellicht voor meer gemoedsrust kan zorgen. Opel kondigt dan ook al meteen de komst aan van een Frontera EV die 400 km autonomie krijgt. Die versie komt in de loop van volgend jaar.
Conclusie: what you see is what you get
We zitten nog altijd een beetje in tweestrijd. De Opel merknaam en zeker de naam Frontera doet stoere, robuuste degelijkheid vermoeden, en dat is niet helemaal het geval met deze nieuwe Frontera. Maar je moet wel één en ander in perspectief zien; als je nog geen 29.000 euro betaalt voor een volledig elektrische en behoorlijk uitgeruste SUV-gezinswagen, dan moet je ook geen premium ervaring verwachten. Je krijgt wel een eerlijk en degelijk product, met goede rijeigenschappen (die echt niet zouden misstaan in een hogere klasse) en een aantrekkelijke EV- of hybride-architectuur. En vooral: het is "slechts" een B-segmenter maar tegelijk wel een heel praktische en ruime SUV die zonder blozen dienst kan doen als (enige) gezinswagen.
Je moet de Frontera gewoon even gaan bekijken en testrijden, what you see is what you get. Het model zelf even gaan besnuffelen is dus de beste benadering. Zeker de elektrische variant zal een bepaald publiek kunnen aanspreken en krijgt ook nauwelijks concurrentie. Al komt dan toch weer de Dacia Duster in het vizier, zeker omdat die geen volledig elektrische versie in de aanbieding heeft. De enige echte EV-tegenstrever vindt de Frontera terug in eigen (Stellantis) rangen, en dat is de nieuwe Citroën ë-C3 Aircross. Dringt een vergelijking met het vliegende tapijt uit Frankrijk zich op?
Reactie toevoegen
Je moet ingelogd zijn om reactie te plaatsen.
Inloggen