Het zou wat flauw zijn om jullie door te verwijzen naar de rij-impressie van de Hyundai Ioiniq twee dagen geleden. Want hoewel Niro en Ioniq genetische broedbroeders zijn van elkaar, verschillen ze deerlijk van uiterlijk. Want waar Ioniq zich kleedt als een typische hybride, trekt Niro een crossoverbroek aan.

De Niro is dan ook het Zuid-Koreaans antwoord op de vraag; 'welke twee segmenten zijn momenteel heet in autoland.' Ontleed je die vraag, dan kom je op het C-SUV segment (denk Nissan Qashqai en Kia Sportage) en de hybridemarkt terecht. Want waar volledig elektrische wagens tegenwoordig serieus wat aandacht krijgen, werden er enkel al in ons Belgenland nog 9 keer meer hybrides verkocht in 2015.

Een crossover dus?

Jawel. Bij Kia spreken ze alvast van de eerste hybride crossover, al vergeten ze dan wel even de Lexus NX 300h en stiekem ook wel de Toyota RAV4 Hybrid. Want eerlijk is eerlijk; SUV's en crossovers, het blijft een dunne lijn. Moeten we dan toch hun leuze volgen, dan is het de "eerste voorwielaangedreven crossover hybride in het C-segment". Tegenwoordig teveel segmenten? Hoezo?

Feit blijft wel dat de Niro meer op een iets op z'n hogere poten staande hatchback lijkt dan een volwaardige SUV zoals de Sportage. Al kan schijn bedriegen, want hoewel liefst 12 centimeter korter dan die Sportage, zitten er wel drie extra centimeters tussen de wielbasis van 2,7 meter. Waardoor het geen straf is om achterin de Niro te moeten kruipen. Ook niet als je de wereld van wat hoger bekijkt, want hoofdruimte is opvallende rijkelijk tegenover een reguliere hatchback.

Zuid-Koreaans paradepaard

Nu, het draait bij de Niro natuurlijk niet rond de ruimte, want dan kan je evengoed een Peugeot Partner kopen. Bij Kia proberen ze het heilige midden te vinden tussen ruimte, groene cijfers en een leuk rijgedrag. Geen gemakkelijke oefening uiteraard, want elk streepje dat je achter het éne zet, trekt de lijn weg van de twee andere. Voor het rijgedrag en ecogehalte doet de crossover alvast beroep op een gezamenlijk met Hyundai ontwikkeld platform en aandrijving.

Specifiek gaat het over een 1.6-liter atmosferische benzine voorin die gezelschap krijgt van een elektromotor die z'n kracht haalt uit de lithium ion polymeer batterij onder de achterbank. Het resultaat is een systeemvermogen van 141 pk en 265 Nm koppel. Waarvan de afgifte naar de voorwielen verzorgd wordt door een 6-traps automaat met dubbele koppeling. En laat daar net het paradepaardje van Kia zitten. Want doordat de Zuid-Koreanen niet voor een CVT-transmissie gaan (dat ze zelf net geen rommel noemen), kunnen ze de chauffeur belonen met het nodige rijplezier.

De Niro is daardoor - net zoals broertje Ioniq - misschien wel de ultieme hybride, omdat hij niet zo aanvoelt. Laat je een onwetende er een blokje om mee rijden en hij zou denken dat het gewoon over een benzinemotor met automaat gaat. Deels valt dit te verklaren omdat het benzineblok onder gewone last al opvallende stil is. Overgang tussen elektro- of benzinekracht is dus amper merkbaar. Op rijvlak voel je wel dat de Niro niet afgesteld is om sportief of snedig te zijn. Wel gewoon heel neutraal en een tikkeltje geneigd naar de comfortabele kant. Waardoor er een best wel wat plezier uit de Zuid-Koreaan kan worden getrokken.

Ecomouwen

Al schuilt daar ook de schaduwzijde van de Niro, want Kia laat klanten toe om schoeisel tot 18-duim onder de crossover te steken waarbij meteen ook de ophanging wat strakker wordt getrokken. Staat natuurlijk aardig zo'n velgenmaat maar het trekt de lijn weg van het ecopunt dat ze willen maken. Kijk maar naar de CO2-score die met 88 g/km (zelfs 102 g/km bij de 18-duimers) gevoelig hoger ligt dan bij de Toyota Prius, Hyundai Ioniq en de Toyota Auris HSD.

Al kan je natuurlijk counteren door je af te vragen wie er in de realiteit mouwt om de CO2-uitstoot, zeker omdat er nog steeds een cijfer onder die magische 90 g/km wordt getoverd. Doe je dat wel, dan wacht je beter op de plug-invariant die begin volgend jaar wordt gecommercialiseerd.

Spiegeplastic

Valt er dan niets te zeuren over de Niro? Wel, moeilijk. Het interieur is proper doch sober afgewerkt en beschikt zelfs - uitrustingsafhankelijk uiteraard - over geventileerde stoelen, de mogelijkheid om je smartphone op te laden via inductie en een 8-duims infotainmentsysteem. Al zijn er nog de voetrem (een handrem aan je linkervoet) die ontiegelijk onhandig is geplaatst en de lap blinkende plastic op de deurpanelen. Een modeverschijnsel dat in realiteit vooral vettige vingers en krassen aantrekt.

En nu we toch onze zaag in gang hebben gezet; de aandrijving mist misschien net wat kracht. Zeker met vier inzittenden is de schwung er wat uit. Als je dan nog weet dat je met de Niro 1,3 ton mag trekken... een hoop Nederlanders gaan teleurgesteld met hun sleurhut aankomen in Frankrijk.

Fuseren

Tegen 2020 zullen er 11 groene modellen zijn te vinden in Kia-land. Deze Niro Hybrid is de tweede die we op onze boterham krijgen na de elektrische soul en zal dit jaar nog gezelschap krijgen van de Optima plug-inhybrid. Het verkooppunt van de Niro moet daarbij z'n lage prijs zijn. Het is te zeggen; elektro- en plug-inkracht kost nog steeds een duit meer. Wat zo'n Niro Hybrid dan moet kosten? Wel, geen 26.390 euro.

Wat we daar mee bedoelen is het feit dat Kia de hybride in de markt zet voor die prijs maar dat ze zelf goed genoeg weten dat 70 procent van de klanten voor de hogere uitvoering zal gaan. Die 'Fusion' kost je 29.390 euro en zwiert de Niro vol met handige opties zoals een achteruitkijkcamera, navigatie en genoeg veiligheidsnufjes om je eeuwig op de baan te houden. Turen we naar de concurrentie, dan zien we de Toyota Auris Hybride als meest rechtstreekse concurrent.

Conclusie

Geen groene revelatie, deze Niro hybride - daarvoor is het wachten op de plug-invariant. Eerder een crossover die toevallig enkel met hybridekracht wordt aangeboden. Bekijk je hem zo, dan valt er weinig slechts over te zeggen. Want de prijzen zijn correct en het geheel zit logisch in elkaar. Al is het maar de vraag of de gemiddelde klant in het C-segment niet liever voor een even zuinige en iets krachtigere diesel zal gaan bij de concurrentie?