Er zijn wagens waar je aan moet wennen en er zijn wagens die je na honderd meter al als gegoten zitten. De i30 viel alvast in die laatste categorie, misschien de meest belangrijke kwaliteit van deze Zuid-Koreaan. Want hoe je het draait of keer, zo'n i30 is gewoon een meer dan degelijke automobiel. In het interieur voelt alles solide aan. Geen holle klanken, geen deurgreep die 2 centimeter mee beweegt als je d'r aan trekt en gekraak als je op de plastiek rondom duwt. Nee, hij moet alvast niet onderdoen voor de Duitse concurrentie. En dat is een stelling van iemand met twee Duitsers in de garage.

We steken onze hand er voor in het vuur; de i30 is een een meer dan waardig alternatief voor de VW Golf, Opel Astra of Peugeot 308. Het is vooral die perceptie dat nog moet doodringen bij de man in de straat. 'Ah, een Hyundai... is dat iets deftig?' Een zinsede die we meerder keren hoorden tijdens ons samenzijn met de i30. Een uitspraak die vrijwel telkens smolt voor de zon wanneer ze instapten. Tja, de tijd blijft nu eenmaal niet stilstaan. Waardoor de jaren dat Hyundai een budgetalternatief was nu echt wel officieel achter ons liggen.

Gewoon Goed, punt.

Is dit dan de beste C-segmenter van het moment? Goh, moeilijk om zeggen. Vooral omdat de meest gangbare concurrenten tegenwoordig zo dicht bij elkaar liggen. Het wordt dus bijna kiezen op uiterlijk en nabijheid van de garage. Goed dus maar niet beter dan veel ander gerief van het C-segment. Voor zo'n 29.000 euro rij je alvast buiten met een mooi uitgerust exemplaar. Wederom; in lijn met wat de concurrentie vraagt.

Wat kan er beter?

Tja, alles kan beter. Niets is perfect. Ons grootste pijnpunt? De 7-traps DCT-automaat. Daar zit toch nog ergens een softwarematig probleem in dat moet verholpen worden. We schreven het in deel 1 al. Als we vertrekken op een kruispunt en we willen links of rechts afslaan, dan hangt hij vaak eventjes vast in een soort van limbo dat je enkel kan doorbreken door even stevig op het gas te gaan staan. Niet heel comfortabel.

Buiten dit probleem is hij ook overdreven nerveus in sportstand. Bij de minste input van het gaspedaal gaat hij meteen in zijn tandwielenkast roeren naar een ideaal verzet. Dat is de reden dat we maar een goeie 50 kilometer in sportstandland hebben gereden. Je kan je natuurlijk de vraag stellen waarom alle merken per se een sporstand in alle modellen moeten steken. Zoals wel vaker rijdt de i30 in de normale stand op z'n best. De Eco-stand hebben we ook even getest, al deed die niets merkbaar naar Autofansiaanse normen.

Nog iets? Rolgeluiden. Iets meer demping of rubber schoeisel met een A-certificaat qua decibels is welkom. De meeste passagiers konden dit evenwel niet meteen opmerken. Misschien dat die twee Duitsers in de garage toch voor wat verwennerij hebben gezorgd?

Tenslotte nog een opmerking over de de 'Auto Hold'-functie waardoor je niet als een malle op de rem moet blijven staan voor een rood licht of in een file. Een comfortoptie die gek genoeg niet standaard aan staat. Waardoor je telkens de motor moet starten, Auto Hold indrukken en dan start-stop-uitschakelen (wegens; geen nut). Een sequentie die je zou verwachten bij het opstarten van de noodlandingsfunctie van het Internationaal ruimtestation, niet om te vertrekken met je Hyundai.

Best sportief

Zo’n 1.4’tje met 140 pk. Hij deed het opperbest. Als Hyundai dit als basis heeft voor hun aankomende i30 N (het “RS” of “GTi” equivalent van het merk) dan zit het snor. De testen met die i30 N zijn volop bezig dus we kijken al uit naar een rijtest met dat heet gebakje.

verbruik

We reden 1.222 kilometers de voorbije 3 weken. Het gemiddelde verbruik ging minimaal naar 7,6 l/100 km en vlakte uit op 7,8 l/100 km bij het terug inleveren. Dat is heel wat boven de opgegeven waarde. Ondertussen weten we al dat die huidige testen gewoon van de pot gerukt zijn. Realistisch kàn je tot 6,5 l/100 km geraken als je wil. Om dat al te behalen zal je wel heel zachtaardig met het gaspedaal moeten omgaan. De manuele versnellingsbak, waar je alles letterlijk beter in de hand hebt gaat daar aan kunnen verhelpen.

onze conclusie

De vorige alinea’s brengen het eigenlijk al prima naar voren. Moesten wij op de redactie momenteel op zoek zijn naar een alternatief voor onze hatchback dan is de i30 zeker en vast een grote kanshebber. Het terugkeren naar de logge Mercedes E220 diesel combi van 10 jaar oud van ondergetekende was ook weer eventjes wennen. Van een ruil wilde Hyundai helaas niet weten. Gelukkig kon die Ster zijn charmes opnieuw overbrengen op de eerste post-i30 100 kilometers.

lezersvragen

We hebben hopelijk ieders vragen voldoende kunnen beantwoorden. Aan de actieve lezers ook bedankt, dankzij zo’n vragen weten we waarop we extra moeten letten bij volgende tests. Onze excuses aan één bepaalde lezer. Sorry, DH. We hebben daadwerkelijk onze i30 naar mensen gereden die twee kleine bengels hebben rondlopen en hun achterbank hadden volstaan met uit de kluiten gewassen kinderzitjes én DVD-speler. Helaas was het allemaal een hectische boel die dag en is het ons pas doorgedrongen dat we “iets vergeten waren” toen we 30 kilometer verder weer thuis arriveerden. We hebben je vraag zelf proberen inschatten om toch iets te kunnen bieden. Het antwoord op je vraag of de kinderen in een kinderzitje met hun ledematen nog aan de DVD-speler konden prutsen wanneer de stoel voor hen ver naar achteren staat, is… Ja. Niets is veilig voor die kleine pagadders!

Om af te sluiten nog één vraag beantwoorden. MOARENFIN vroeg zich af hoe het zat met de opbergvakken? Wel, in onze galerij kan je het antwoord daarop terugvinden. Schoen, Focaccia brood, fruitsap en eclairs als fotomodellen..

Gegevens
• Kilometerstand: 4.740 km
• Gereden kilometers: 1222 km
• Verbruik: 7,8 l/100km
• Opmerking: Rijstijl = vlot, gebruik 85% autosnelweg.

Opnieuw lezen? Lees hier DEEL 1 & DEEL 2.